Plutarch, De garrulitate, section 22

(플루타르코스, De garrulitate, section 22)

καὶ μὴν ὥσπερ ὁ Σωκράτησ ἐκέλευε φυλάττεσθαι τῶν σιτίων ὅσα μὴ πεινῶντασ ἐσθίειν ἀναπείθει καὶ τῶν πομάτων ὅσα πίνειν μὴ διψῶντασ, οὕτω χρὴ καὶ τῶν λόγων τὸν ἀδολέσχην, οἷσ ἥδεται μάλιστα καὶ κέχρηται κατακόρωσ, τούτουσ φοβεῖσθαι καὶ πρὸσ τούτουσ ἐπιρρέοντασ ἀντιβαίνειν. οἱο͂ν οἱ στρατιωτικοὶ πολέμων εἰσὶ διηγηματικοί· καὶ τὸν Νέστορα τοιοῦτον ὁ ποιητὴσ εἰσάγει, τὰσ αὑτοῦ πολλάκισ ἀριστείασ καὶ πράξεισ διηγούμενον. ἐπιεικῶσ δὲ καὶ τοῖσ περὶ δίκασ εὐστοχήσασιν ἢ παρ’ ἡγεμόσι καὶ βασιλεῦσιν ἀπροσδοκήτωσ εὐημερήσασιν ὥσπερ νόσημά τι προσπίπτει καὶ παρακολουθεῖ τὸ μεμνῆσθαι καὶ διηγεῖσθαι πολλάκισ, ὃν τρόπον εἰσῆλθον προσήχθησαν ἠγωνίσαντο διελέχθησαν, ἐξήλεγξαν ἀντιδίκουσ τινὰσ ἢ κατηγόρουσ, ἐπῃνέθησαν. πολλῷ γάρ ἐστιν ἡ χαρὰ τῆσ κωμικῆσ ἐκείνησ ἀγρυπνίασ λαλίστερον, ἀναρριπίζουσα πολλάκισ ἑαυτὴν καὶ πρόσφατον ποιοῦσα τοῖσ διηγήμασιν.

ὅθεν ὀλισθηροὶ πρὸσ τοὺσ τοιούτουσ τῶν λόγων εἰσὶν ἐκ πάσησ προφάσεωσ οὐ γὰρ μόνον ὅπου τισ ἀλγεῖ, κεῖθι καὶ τὴν χεῖρ’ ἔχει, ἀλλὰ καὶ τὸ ἡδόμενον ἕλκει τὴν φωνὴν ἐφ’ ἑαυτὸ καὶ περιάγει τὴν γλῶτταν ἐπερείδειν ἀεὶ τῇ μνήμῃ βουλόμενον. οὕτω καὶ τοῖσ ἐρωτικοῖσ ἡ πλείστη διατριβὴ περὶ λόγουσ μνήμην τινὰ τῶν ἐρωμένων ἀναδιδόντασ· οἵ γε κἂν μὴ πρὸσ ἀνθρώπουσ, πρὸσ ἀψυχα περὶ αὐτῶν διαλέγονται·

ὦ φιλτάτη κλίνη καὶ Βακχὶσ θεὸν σ’ ἐνόμισεν, εὔδαιμον λύχνε· καὶ τῶν θεῶν μέγιστοσ, εἰ ταύτῃ δοκεῖσ. ἔστι μὲν οὖν ἀτεχνῶσ ἡ λευκὴ στάθμη πρὸσ τοὺσ λόγουσ ὁ ἀδόλεσχοσ, οὐ μὴν ἀλλ’ ὁ μᾶλλον ἑτέρων ἑτέροισ προσπεπονθὼσ ὀφείλει τούτουσ φυλάττεσθαι καὶ ἀνέχειν ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων καὶ ἀνακρούειν ὡσ πορρωτάτω προάγειν καὶ ἀπομηκύνειν ἀεὶ δἰ ἡδονὴν δυναμένων. τὸ δ’ αὐτὸ τοῦτο καὶ πρὸσ τοὺσ λόγουσ ἐκείνουσ πεπόνθασιν, ἐν οἷσ κατ’ ἐμπειρίαν ἢ ἕξιν τινὰ τῶν ἄλλων διαφέρειν νομίζουσι.

φίλαυτοσ γὰρ ὢν καὶ φιλόδοξοσ ὁ τοιοῦτοσ νέμει τὸ πλεῖστον ἡμέρασ τούτῳ μέροσ, ἵν’ αὐτὸσ αὑτοῦ τυγχάνει κράτιστοσ ὤν· ἐν ἱστορίαισ ὁ ἀναγνωστικόσ, ἐν τεχνολογίαισ ὁ γραμματικόσ, ἐν διηγήμασι ξενικοῖσ ὁ πολλὴν χώραν ἐπεληλυθὼσ καὶ πεπλανημένοσ. ὥστε καὶ ταῦτα δεῖ φυλάττεσθαι·

δελεαζομένη γὰρ ὑπ’ αὐτῶν ἡ ἀδολεσχία καθάπερ ζῷον ἐπὶ νομὰσ συνήθεισ πρόεισι. θαυμαστὸσ δ’ ὁ Κῦροσ, ὅτι καὶ τὰσ ἁμίλλασ ἐποιεῖτο πρὸσ τοὺσ ἥλικασ, οὐκ ἐν οἷσ κρείττων ἀλλ’ ἐν οἷσ ἀπειρότεροσ ἦν ἐκείνων, εἰσ ταῦτα προκαλούμενοσ, ἵνα μήτε λυπῇ παρευδοκιμῶν καὶ μανθάνων ὠφελῆται. ὁ δ’ ἀδολέσχησ τοὐναντίον, ἂν μέν τισ ἐμπέσῃ λόγοσ, ἐξ οὗ μαθεῖν τι δύναται καὶ πυθέσθαι τῶν ἀγνοουμένων, τοῦτον ἐξωθεῖ καὶ ἐκκρούει, μισθὸν οὕτω βραχὺν δοῦναι τὸ σιωπῆσαι μὴ δυνάμενοσ· εἰσ δὲ τὰσ ἑώλουσ καὶ πολυπατήτουσ κύκλῳ περιιὼν εἰσελαύνει ῥαψῳδίασ τὸν λόγον. ὡσ τῶν παρ’ ἡμῖν τισ κατὰ τύχην ἀνεγνωκὼσ δύο τῶν Ἐφόρου βιβλίων ἢ τρία, πάντασ ἀνθρώπουσ κατέτριβε καὶ πᾶν ἀνάστατον ἐποίει συμπόσιον, ἀεὶ τὴν ἐν Λεύκτροισ μάχην καὶ τὰ συνεχῆ διηγούμενοσ· ὅθεν Ἐπαμεινώνδασ παρωνύμιον ἔσχεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION