Sense

1. a Roman
2. an inhabitant of Rome
3. a citizen of the Roman Republic or the Roman Empire
4. (in the Byzantine Empire) a citizen of the Byzantine Empire
5. a Roman Christian
6. (in the Byzantine Empire, after the Great Schism) an Eastern Orthodox Christian
7. (in Greek Christendom) a Greek

Examples

• τοιγάρτοι πολλαὶ μὲν ἱστορίαι σπουδῆς ἄξιαι γράφονται τοῖς νῦν, πολλοὶ δὲ λόγοι πολιτικοὶ χαρίεντες ἐκφέρονται φιλόσοφοί τε συντάξεις οὐ μὰ Δία εὐκαταφρόνητοι ἄλλαι τε πολλαὶ καὶ καλαὶ πραγματεῖαι καὶ Ῥωμαίοις καὶ Ἕλλησιν εὖ μάλα διεσπουδασμέναι προεληλύθασί τε καὶ προελεύσονται κατὰ τὸ εἰκός. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 3 1:1)
• τῶν δὲ ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς τις Ἀθήνησιν υἱὸν αὐτῷ δείξας πάνυ ὡραῖον, θηλυδρίαν δὲ καὶ διακεκλασμένον, Προσαγορεύει σε, ἔφη, ὁ ἐμὸς υἱὸς οὑτοσί, καὶ ὁ Δημῶναξ, Καλός, ἔφη, καὶ σοῦ ἄξιος καὶ τῇ μητρὶ ὅμοιος. (Lucian, (no name) 18:1)
• πρεσβύτου δέ τινος Ῥωμαίου εὐσωματοῦντος τὴν ἐνόπλιον αὐτῷ μάχην πρὸς πάτταλον ἐπιδειξαμένου καὶ ἐρομένου, Πῶς σοι, Δημῶναξ, μεμαχῆσθαι ἔδοξα· (Lucian, (no name) 38:1)
• Πολυβίου δέ τινος, κομιδῇ ἀπαιδεύτου ἀνθρώπου καὶ σολοίκου, εἰπόντος, Ὁ βασιλεύς με τῇ Ῥωμαίων πολιτείᾳ τετίμηκεν: (Lucian, (no name) 40:1)
• εἴθε σε, ἔφη, Ἕλληνα μᾶλλον ἢ Ῥωμαῖον πεποιήκει. (Lucian, (no name) 40:2)
• καὶ γὰρ ὁ μὲν Ἰβήρων καὶ Λυσιτανῶν Ῥωμαῖος, ὁ δὲ Χερρονησίτης Μακεδόνων ἦρχεν, ὧν οἱ μὲν ἔκπαλαι Ῥωμαίοις ἐδούλευον, οἱ δὲ τότε πάντας ἀνθρώπους ἐδουλοῦντο. (Plutarch, Comparison of Sertorius and Eumenes, chapter 1 2:1)
• τῆς δὲ περὶ τοὺς γάμους καὶ τὰς τεκνώσεις κοινωνίας τὸ ἀζηλότυπον ὀρθῶς καὶ πολιτικῶς ἐμποιοῦντες ἀμφότεροι τοῖς ἀνδράσιν οὐ κατὰ πᾶν εἰς τοῦτο συνηνέχθησαν, ἀλλ ὁ Ῥωμαῖος μὲν ἀνὴρ ἱκανῶς ἔχων παιδοτροφίας, ὑφ ἑτέρου δὲ πεισθεὶς δεομένου τέκνων, ἐξίστατο τῆς γυναικός, ἐκδόσθαι καὶ μετεκδόσθαι κύριος ὑπάρχων, ὁ δὲ Λάκων, οἴκοι τῆς γυναικὸς οὔσης παρ αὐτῷ καὶ τοῦ γάμου μένοντος ἐπὶ τῶν ἐξ ἀρχῆς δικαίων, μετεδίδου τῷ πείσαντι τῆς κοινωνίας εἰς τέκνωσιν. (Plutarch, Comparison of Lycurgus and Numa, chapter 3 1:1)
• ὑπόκειται δὲ τῷ λόγῳ Λαρήνσιος Ῥωμαῖος, ἀνὴρ τῇ τύχῃ περιφανής, τοὺς κατὰ πᾶσαν παιδείαν ἐμπειροτάτους ἐν τοῖς αὑτοῦ δαιτυμόνας ποιούμενος: (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1 1:3)
• ὁ Ῥωμαῖος ὑπὸ τῶν φίλων νουθετούμενος ὅτι σώφρονα γυναῖκα καὶ πλουσίαν καὶ ὡραίαν ἀπεπέμψατο, τὸν κάλτιον αὐτοῖς προτείνας· (Plutarch, Conjugalia Praecepta, chapter, section 221)
• τούτου Ῥωμαῖος ἡγεμὼν σπείρας τινὸς ἐν Χαιρωνείᾳ διαχειμαζούσης ἐρασθεὶς ἄρτι τὴν παιδικὴν ἡλικίαν παρηλλαχότος, ὡς οὐκ ἔπειθε πειρῶν καὶ διδούς, δῆλος ἦν οὐκ ἀφεξόμενος βίας, ἅτε δὴ καὶ τῆς πατρίδος ἡμῶν τότε λυπρὰ πραττούσης καὶ διὰ μικρότητα καὶ πενίαν παρορωμένης. (Plutarch, , chapter 1 2:1)

Similar forms

• Ῥωμαίων (2747)
• Ῥωμαῖοι (1233)
• Ῥωμαίοις (1228)
• Ῥωμαίους (904)
• Ῥωμαῖος (57)
• Ῥωμαϊκῶν (43)
• Ῥωμαῖον (42)
• ῥώμαις (24)
• Ῥωμαϊκῆς (21)
• Ῥωμαῖοί (20)
• Ῥωμαϊκοῖς (15)
• Ῥωμαίῳ (14)
• Ῥωμαϊκὴν (14)
• Ῥωμαίου (13)
• Ῥωμαϊκὸν (13)
• Ῥωμαϊκὰς (12)
• Ῥωμαϊκὰ (12)
• Ῥωμαϊστὶ (9)
• Ῥωμαϊκοῦ (8)
• Ῥωμαικὸν (7)
• Ῥωμαικῆς (6)
• Ρωμαίων (6)
• Ῥωμαϊκῷ (5)
• Ῥωμαϊκῇ (4)
• Ῥωμαϊκαῖς (4)
• Ρωμαῖοι (4)
• Ρωμαίοις (4)
• Ῥωμαιων (4)
• Ῥωμαικοῦ (3)
• Ρωμαίους (3)
• Ῥωμαϊκὸς (3)
• 1Ῥωμαίων (3)
• Ῥωμαῖός (3)
• Ῥωμαῖε (2)
• Ῥωμαιοις (2)
• Ῥωμαϊκά (2)
• Ῥωμαϊκαὶ (2)
• Ῥωμαϊστί (2)
• ῾Ρωμαῖοι (2)
• Ῥωμαῖκῆς (2)
• Ῥωμαικῶν (2)
• Ῥωμαῖόν (2)
• ῾Ῥωμαίων (1)
• ῥωμαϊ´ζει (1)
• Ῥωμαῖα (1)
• Ῥωμαικῶς (1)
• Ῥωμαίος (1)
• Ῥωμαίων᾿ (1)
• Ρ᾿ωμαίων (1)
• Ῥωμαῖαι (1)
• Ῥωμαϊκοϊς (1)
• Ῥωμαίοις᾿ (1)
• Ῥωμαϊκόν (1)
• Ῥωμαῖκῶς (1)
• Ῥωμαῖων (1)
• Ῥωμαικὴν (1)
• Ῥωμαικοῖς (1)
• 1Ῥωμαίοις (1)
• Ῥωμαία (1)
• Ῥωμαικαῖς (1)
• Ῥωμαϊκός (1)
• Ῥωμαϊκῶς (1)
• Ῥωμαῖοις (1)
• [Ῥωμαίων] (1)
• ῾Ρωμαϊκαὶ (1)
• Ῥωμαϊκήν (1)
• Ῥωμαῖοι> (1)
• Ῥωμαίων? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary