Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 18

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 18)

ὁ δὲ Νικίασ ἄκων μὲν ᾑρέθη στρατηγόσ, οὐχ ἥκιστα τὴν ἀρχὴν καὶ διὰ τὸν συνάρχοντα φεύγων· ἐφαίνετο γὰρ τοῖσ Ἀθηναίοισ τὰ τοῦ πολέμου βέλτιον ἕξειν μὴ προεμένοισ τὸν Ἀλκιβιάδην ἄκρατον, ἀλλὰ μιχθείσησ πρὸσ τὴν τόλμαν αὐτοῦ τῆσ Νικίου προνοίασ· καὶ γὰρ ὁ τρίτοσ στρατηγὸσ Λάμαχοσ ἡλικίᾳ προήκων ὅμωσ ἐδόκει μηδὲν ἧττον εἶναι τοῦ Ἀλκιβιάδου διάπυροσ καὶ φιλοκίνδυνοσ ἐν τοῖσ ἀγῶσι· βουλευομένων δὲ περὶ πλήθουσ καὶ τρόπου παρασκευῆσ ἐπεχείρησεν αὖθισ ὁ Νικίασ ἐνίστασθαι καὶ καταπαύειν τὸν πόλεμον.

ἀντειπόντοσ δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου καὶ κρατήσαντοσ, ἔγραψε τῶν ῥητόρων Δημόστρατοσ καὶ εἶπεν ὡσ χρὴ τοὺσ στρατηγοὺσ αὐτοκράτορασ εἶναι καὶ τῆσ παρασκευῆσ καὶ τοῦ πολέμου παντόσ. ἐπιψηφισαμένου δὲ τοῦ δήμου καὶ γενομένων ἑτοίμων πάντων πρὸσ τὸν ἔκπλουν, οὐ χρηστὰ παρῆν οὐδὲ τὰ τῆσ ἑορτῆσ. Ἀδωνίων γὰρ εἰσ τὰσ ἡμέρασ ἐκείνασ καθηκόντων εἴδωλα πολλαχοῦ νεκροῖσ ἐκκομιζομένοισ ὅμοια προὔκειντο ταῖσ γυναιξί, καὶ ταφὰσ ἐμιμοῦντο κοπτόμεναι, καὶ θρήνουσ ᾖδον.

ἡ μέντοι τῶν Ἑρμῶν περικοπή, μιᾷ νυκτὶ τῶν πλείστων ἀκρωτηριασθέντων τὰ πρόσωπα, πολλοὺσ καὶ τῶν περιφρονούντων τὰ τοιαῦτα διετάραξεν. ἐλέχθη μὲν οὖν ὅτι Κορίνθιοι διὰ τοὺσ Συρακουσίουσ ἀποίκουσ ὄντασ, ὡσ ἐπισχέσεωσ ἐσομένησ πρὸσ τῶν οἰωνῶν ἢ μεταγνώσεωσ τοῦ πολέμου, ταῦτα δράσειαν. οὐ μὴν ἥπτετό γε τῶν πολλῶν οὔθ’ οὗτοσ ὁ λόγοσ οὔθ’ ὁ τῶν σημεῖον δεινὸν εἶναι μηδὲν οἰομένων, ἀλλ’ οἱᾶ φιλεῖ φέρειν ἄκρατοσ ἀκολάστων νέων εἰσ ὕβριν ἐκ παιδιᾶσ ὑποφερομένων·

ὀργῇ δ’ ἅμα καὶ φόβῳ τὸ γεγονὸσ λαμβάνοντεσ ὡσ ἀπὸ συνωμοσίασ ἐπὶ πράγμασι μεγάλοισ τετολμημένον, ἅπασαν ἐξήταζον ὑπόνοιαν πικρῶσ ἥ τε βουλὴ συνιοῦσα περὶ τούτων καὶ ὁ δῆμοσ ἐν ὀλίγαισ ἡμέραισ πολλάκισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION