Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 17

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 17)

Σικελίασ δὲ καὶ Περικλέουσ ἔτι ζῶντοσ ἐπεθύμουν Ἀθηναῖοι, καὶ τελευτήσαντοσ ἥπτοντο, καὶ τὰσ λεγομένασ βοηθείασ καὶ συμμαχίασ ἔπεμπον ἑκάστοτε τοῖσ ἀδικουμένοισ ὑπὸ Συρακουσίων ἐπιβάθρασ τῆσ μείζονοσ στρατείασ τιθέντεσ. ὁ δὲ παντάπασι τὸν ἔρωτα τοῦτον ἀναφλέξασ αὐτῶν, καὶ πείσασ μὴ κατὰ μέροσ μηδὲ κατὰ μικρόν, ἀλλὰ μεγάλῳ στόλῳ πλεύσαντασ ἐπιχειρεῖν καὶ καταστρέφεσθαι τὴν νῆσον, Ἀλκιβιάδησ ἦν, τόν τε δῆμον μεγάλα πείσασ ἐλπίζειν, αὐτόσ τε μειζόνων ὀρεγόμενοσ.

ἀρχὴν γὰρ εἶναι, πρὸσ ἃ ἠλπίκει, διενοεῖτο τῆσ στρατείασ, οὐ τέλοσ, ὥσπερ οἱ λοιποί, Σικελίαν. καὶ Νικίασ μὲν ὡσ χαλεπὸν ἔργον ὂν τὰσ Συρακούσασ ἑλεῖν ἀπέτρεπε τὸν δῆμον, Ἀλκιβιάδησ δὲ Καρχηδόνα καὶ Λιβύην ὀνειροπολῶν, ἐκ δὲ τούτων προσγενομένων Ἰταλίαν καὶ Πελοπόννησον ἤδη περιβαλλόμενοσ, ὀλίγου δεῖν ἐφόδια τοῦ πολέμου Σικελίαν ἐποιεῖτο.

καὶ τοὺσ μὲν νέουσ αὐτόθεν εἶχεν ἤδη ταῖσ ἐλπίσιν ἐπηρμένουσ, τῶν δὲ πρεσβυτέρων ἠκροῶντο πολλὰ θαυμάσια περὶ τῆσ στρατείασ περαινόντων, ὥστε πολλοὺσ ἐν ταῖσ παλαίστραισ καὶ τοῖσ ἡμικυκλίοισ καθέζεσθαι τῆσ τε νήσου τὸ σχῆμα καὶ θέσιν Λιβύησ καὶ Καρχηδόνοσ ὑπογράφοντασ. Σωκράτη μέντοι τὸν φιλόσοφον καὶ Μέτωνα τὸν ἀστρολόγον οὐδὲν ἐλπίσαι τῇ πόλει χρηστὸν ἀπὸ τῆσ στρατείασ ἐκείνησ λέγουσιν, ὁ μέν, ὡσ ἐοίκε, τοῦ συνήθουσ δαιμονίου γενομένου καὶ προσημαίνοντοσ, ὁ δὲ Μέτων εἴτε δείσασ ἐκ λογισμοῦ τὸ μέλλον εἴτε μαντικῆσ τινι τρόπῳ χρησάμενοσ ἐσκήψατο μεμηνέναι, καὶ λαβὼν δᾷδα καιομένην οἱο͂σ ἦν αὑτοῦ τὴν οἰκίαν ὑφάπτειν.

ἔνιοι δέ φασι προσποίημα μὲν μανίασ μηδὲν ἐσκευάσθαι τὸν Μέτωνα, καταπρῆσαι δὲ τὴν οἰκίαν νύκτωρ, εἶθ’ ἑώθεν προελθόντα δεῖσθαι καὶ ἀντιβολεῖν ἐπὶ συμφορᾷ τηλικαύτῃ τὸν υἱὸν αὐτῷ παρεθῆναι τῆσ στρατείασ.

ἐκεῖνοσ μὲν οὖν ἔτυχεν ὧν ἠξίου, παρακρουσάμενοσ τοὺσ πολίτασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION