Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 23

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 23)

τοσούτων δὲ κατεψηφισμένων Ἀλκιβιάδου καὶ κατεγνωσμένων, ἐτύγχανε μὲν ἐν Ἄργει διατρίβων, ὡσ τὸ πρῶτον ἐκ Θουρίων ἀποδρὰσ εἰσ Πελοπόννησον διεκομίσθη, φοβούμενοσ δὲ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ παντάπασι τῆσ πατρίδοσ ἀπεγνωκὼσ ἔπεμψεν εἰσ Σπάρτην, ἀξιῶν ἄδειαν αὐτῷ γενέσθαι καὶ πίστιν ἐπὶ μείζοσι χρείαισ καὶ ὠφελείαισ ὧν πρότερον αὐτοὺσ ἀμυνόμενοσ ἔβλαψε. δόντων δὲ τῶν Σπαρτιατῶν καὶ δεξαμένων, παραγενόμενοσ προθύμωσ ἓν μὲν εὐθὺσ ἐξειργάσατο, μέλλοντασ καὶ ἀναβαλλομένουσ βοηθεῖν Συρακουσίοισ ἐγείρασ καὶ παροξύνασ πέμψαι Γύλιππον ἄρχοντα καὶ θραῦσαι τὴν ἐκεῖ τῶν Ἀθηναίων δύναμιν·

ἕτερον δέ, κινεῖν τὸν αὐτόθεν πόλεμον ἐπὶ τοὺσ Ἀθηναίουσ· τὸ δὲ τρίτον καὶ μέγιστον, ἐπιτειχίσαι Δεκέλειαν, οὗ μᾶλλον οὐδὲν διειργάσατο καὶ κατοικοφθόρησε τὴν πόλιν. εὐδοκιμῶν δὲ δημοσίᾳ καὶ θαυμαζόμενοσ οὐχ ἧττον ἰδίᾳ τοὺσ πολλοὺσ κατεδημαγώγει καὶ κατεγοήτευε τῇ διαίτῃ λακωνίζων, ὥσθ’ ὁρῶντασ ἐν χρῷ κουριῶντα καὶ ψυχρολουτοῦντα καὶ μάζῃ συνόντα καὶ ζωμῷ μέλανι χρώμενον ἀπιστεῖν καὶ διαπορεῖν, εἴ ποτε μάγειρον ἐπὶ τῆσ οἰκίασ οὗτοσ ἀνὴρ ἔσχεν ἢ προσέβλεψε μυρεψὸν ἢ Μιλησίασ ἠνέσχετο θιγεῖν χλανίδοσ.

ἦν γάρ, ὥσ φασι, μία δεινότησ αὕτη τῶν πολλῶν ἐν αὐτῷ καὶ μηχανὴ θήρασ ἀνθρώπων, συνεξομοιοῦσθαι καὶ συνομοπαθεῖν τοῖσ ἐπιτηδεύμασι καὶ ταῖσ διαίταισ, ὀξυτέρασ τρεπομένῳ τροπὰσ τοῦ χαμαιλέοντοσ.

πλὴν ἐκεῖνοσ μέν, ὡσ λέγεται, πρὸσ ἓν ἐξαδυνατεῖ χρῶμα τὸ λευκὸν ἀφομοιοῦν ἑαυτόν· ἀλλ’ ἐν Σπάρτῃ γυμναστικόσ, εὐτελήσ, σκυθρωπόσ, ἐν Ιὠνίᾳ χλιδανόσ, ἐπιτερπήσ, ῥᾴθυμοσ, ἐν Θράκῃ μεθυστικόσ, ἐν Θετταλοῖσ ἱππαστικόσ, Τισαφέρνῃ δὲ τῷ σατράπῃ συνὼν ὑπερέβαλεν ὄγκῳ καὶ πολυτελείᾳ τὴν Περσικὴν μεγαλοπρέπειαν, οὐχ αὑτὸν ἐξιστὰσ οὕτω ῥᾳδίωσ εἰσ ἕτερον ἐξ ἑτέρου τρόπον, οὐδὲ πᾶσαν δεχόμενοσ τῷ ἤθει μεταβολήν, ἀλλ’ ὅτι τῇ φύσει χρώμενοσ ἔμελλε λυπεῖν τοὺσ ἐντυγχάνοντασ, εἰσ πᾶν ἀεὶ τὸ πρόσφορον ἐκείνοισ σχῆμα καὶ πλάσμα κατεδύετο καὶ κατέφευγεν.

ἐν γοῦν τῇ Λακεδαίμονι πρὸσ τὰ ἔξωθεν ἦν εἰπεῖν·

"οὐ παῖσ Ἀχιλλέωσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ εἰή ἂν αὐτόσ, οἱο͂ν Λυκοῦργοσ ἐπαίδευσε· τοῖσ δ’ ἀληθινοῖσ ἄν τισ ἐπεφώνησεν αὐτοῦ πάθεσι καὶ πράγμασιν· "ἔστιν ἡ πάλαι γυνή. Τιμαίαν γὰρ τὴν Ἄγιδοσ γυναῖκα τοῦ βασιλέωσ στρατευομένου καὶ ἀποδημοῦντοσ οὕτω διέφθειρεν ὥστε καὶ κύειν ἐξ Ἀλκιβιάδου καὶ μὴ ἀρνεῖσθαι, καὶ τεκούσησ παιδάριον ἄρρεν ἔξω μὲν Λεωτυχίδην καλεῖσθαι, τὸ δ’ ἐντὸσ αὐτοῦ ψιθυριζόμενον ὄνομα πρὸσ τὰσ φίλασ καὶ τὰσ ὀπαδοὺσ ὑπὸ τῆσ μητρὸσ Ἀλκιβιάδην εἶναι·

τοσοῦτοσ ἔρωσ κατεῖχε τὴν ἄνθρωπον. ὁ δ’ ἐντρυφῶν ἔλεγεν οὐχ ὕβρει τοῦτο πράττειν οὐδὲ κρατούμενοσ ὑφ’ ἡδονῆσ, ἀλλ’ ὅπωσ Λακεδαιμονίων βασιλεύσωσιν οἱ ἐξ αὐτοῦ γεγονότεσ. οὕτω πραττόμενα ταῦτα πολλοὶ κατηγόρουν πρὸσ τὸν Ἆγιν.

ἐπίστευσε δὲ τῷ χρόνῳ μάλιστα, ὅτι σεισμοῦ γενομένου φοβηθεὶσ ἐξέδραμε τοῦ θαλάμου παρὰ τῆσ γυναικόσ, εἶτα δέκα μηνῶν οὐκέτι συνῆλθεν αὐτῇ, μεθ’ οὓσ γενόμενον τὸν Λεωτυχίδην ἀπέφησεν ἐξ αὐτοῦ μὴ γεγονέναι. καὶ διὰ τοῦτο τῆσ βασιλείασ ἐξέπεσεν ὕστερον ὁ Λεωτυχίδησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION