Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 1

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 1)

τὸ Ἀλκιβιάδου γένοσ ἄνωθεν Εὐρυσάκην τὸν Αἰάντοσ ἀρχηγὸν ἔχειν δοκεῖ, πρὸσ δὲ μητρὸσ Ἀλκμαιωνίδησ ἦν, ἐκ Δεινομάχησ γεγονὼσ τῆσ Μεγακλέουσ. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ Κλεινίασ ἰδιοστόλῳ τριήρει περὶ Ἀρτεμίσιον ἐνδόξωσ ἐναυμάχησεν, ὕστερον δὲ Βοιωτοῖσ μαχόμενοσ περὶ Κορώνειαν ἀπέθανε. τοῦ δὲ Ἀλκιβιάδου Περικλῆσ καὶ Ἀρίφρων οἱ Ξανθίππου, προσήκοντεσ κατὰ γένοσ, ἐπετρόπευον. λέγεται δ’ οὐ κακῶσ ὅτι τῆσ Σωκράτουσ πρὸσ αὐτὸν εὐνοίασ καὶ φιλανθρωπίασ οὐ μικρὰ πρὸσ δόξαν ἀπέλαυσεν, εἴγε Νικίου μὲν καὶ Δημοσθένουσ καὶ Λαμάχου καὶ Φορμίωνοσ Θρασυβούλου τε καὶ Θηραμένουσ, ἐπιφανῶν ἀνδρῶν γενομένων κατ’ αὐτόν, οὐδενὸσ οὐδ’ ἡ μήτηρ ὀνόματοσ τετύχηκεν, Ἀλκιβιάδου δὲ καὶ τίτθην, γένοσ Λάκαιναν, Ἀμύκλαν ὄνομα, καὶ Ζώπυρον παιδαγωγὸν ἴσμεν, ὧν τὸ μὲν Ἀντισθένησ, τὸ δὲ Πλάτων ἱστόρηκε.

περὶ μὲν οὖν τοῦ κάλλουσ Ἀλκιβιάδου οὐδὲν ἴσωσ δεῖ λέγειν, πλὴν ὅτι καὶ παῖδα καὶ μειράκιον καὶ ἄνδρα πάσῃ συνανθῆσαν τῇ ἡλικίᾳ καὶ ὡρ́ᾳ τοῦ σώματοσ ἐράσμιον καὶ ἡδὺν παρέσχεν.

οὐ γάρ, ὡσ Εὐριπίδησ ἔλεγε, πάντων τῶν καλῶν καὶ τὸ μετόπωρον καλόν ἐστιν, ἀλλὰ τοῦτο Ἀλκιβιάδῃ μετ’ ὀλίγων ἄλλων δι’ εὐφυί̈αν καὶ ἀρετὴν σώματοσ ὑπῆρξε. τῇ δὲ φωνῇ καὶ τὴν τραυλότητα ἐμπρέψαι λέγουσι καὶ τῷ λάλῳ πιθανότητα παρασχεῖν χάριν ἐπιτελοῦσαν.

μέμνηται δὲ καὶ Ἀριστοφάνησ αὐτοῦ τῆσ τραυλότητοσ ἐν οἷσ ἐπισκώπτει Θέωρον· εἶτ’ Ἀλκιβιάδησ εἶπε πρόσ με τραυλίσασ· " ὁλᾷσ Θέωλον; τὴν κεφαλὴν κόλακοσ ἔχει. " ὀρθῶσ γε τοῦτ’ Ἀλκιβιάδησ ἐτραύλισεν. καὶ Ἄρχιπποσ τὸν υἱὸν τοῦ Ἀλκιβιάδου σκώπτων· " βαδίζει," φησί, " διακεχλιδώσ, θοἰμάτιον ἕλκων, ὅπωσ ἐμφερὴσ μάλιστα τῷ πατρὶ δόξειεν εἶναι, κλασαυχενεύεταί τε καὶ τραυλίζεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION