Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 14

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 14)

τὸν δ’ Ἀλκιβιάδην ὁ Νικίασ οὐχ ἧττον ἠνία θαυμαζόμενοσ ὑπὸ τῶν πολεμίων ἢ τιμώμενοσ ὑπὸ τῶν πολιτῶν. πρόξενοσ μὲν γὰρ ἦν ὁ Ἀλκιβιάδησ τῶν Λακεδαιμονίων, καὶ τοὺσ ἁλόντασ αὐτῶν περὶ Πύλον ἄνδρασ ἐθεράπευσεν· ἐπεὶ δ’ ἐκεῖνοί τε διὰ Νικίου μάλιστα τῆσ εἰρήνησ τυχόντεσ καὶ τοὺσ ἄνδρασ ἀπολαβόντεσ ὑπερηγάπων αὐτόν, ἔν τε τοῖσ Ἕλλησι λόγοσ ἦν ὡσ Περικλέουσ μὲν συνάψαντοσ αὐτοῖσ, Νικίου δὲ λύσαντοσ τὸν πόλεμον, οἵ τε πλεῖστοι τὴν εἰρήνην Νικίειον ὠνόμαζον, οὐ μετρίωσ ἀνιώμενοσ ὁ Ἀλκιβιάδησ καὶ φθονῶν ἐβούλευε σύγχυσιν ὁρκίων.

καὶ πρῶτον μὲν Ἀργείουσ αἰσθανόμενοσ μίσει καὶ φόβῳ τῶν Σπαρτιατῶν ζητοῦντασ ἀποστροφήν, ἐλπίδασ αὐτοῖσ ἐνεδίδου κρύφα τῆσ Ἀθηναίων συμμαχίασ, καὶ παρεθάρρυνε πέμπων καὶ διαλεγόμενοσ τοῖσ προεστῶσι τοῦ δήμου μὴ δεδιέναι μηδ’ ὑπείκειν Λακεδαιμονίοισ, ἀλλὰ πρὸσ Ἀθηναίουσ τρέπεσθαι καὶ περιμένειν ὅσον οὐδέπω μεταμελομένουσ καὶ τὴν εἰρήνην ἀφιέντασ.

ἐπεὶ δὲ Λακεδαιμόνιοι πρόσ τε τοὺσ Βοιωτοὺσ ἐποιήσαντο συμμαχίαν καὶ Πάνακτον οὐχ ἑστόσ, ὥσπερ ἔδει, τοῖσ Ἀθηναίοισ παρέδωκαν, ἀλλὰ καταλύσαντεσ, ὀργιζομένουσ λαβὼν τοὺσ Ἀθηναίουσ ἔτι μᾶλλον ἐξετράχυνε, καὶ τὸν Νικίαν ἐθορύβει καὶ διέβαλλεν εἰκότα κατηγορῶν, ὅτι τοὺσ ἐν Σφακτηρίᾳ τῶν πολεμίων ἀποληφθέντασ αὐτὸσ μὲν ἐξελεῖν οὐκ ἠθέλησεν στρατηγῶν, ἑτέρων δ’ ἐξελόντων ἀφῆκε καὶ ἀπέδωκε χαριζόμενοσ Λακεδαιμονίοισ·

εἶτ’ ἐκείνουσ μὲν οὐκ ἔπεισε φίλοσ ὢν Βοιωτοῖσ μὴ συνόμνυσθαι μηδὲ Κορινθίοισ, Ἀθηναίοισ δὲ κωλύει τὸν βουλόμενον τῶν Ἑλλήνων φίλον εἶναι καὶ σύμμαχον, εἰ μὴ δόξειε Λακεδαιμονίοισ.

ἐκ δὲ τούτου κακῶσ φερομένῳ τῷ Νικίᾳ παρῆσαν ὥσπερ κατὰ τύχην πρέσβεισ ἀπὸ τῆσ Λακεδαίμονοσ, αὐτόθεν τε λόγουσ ἐπιεικεῖσ ἔχοντεσ καὶ πρὸσ πᾶν τὸ συμβιβαστικὸν καὶ δίκαιον αὐτοκράτορεσ ἥκειν φάσκοντεσ.

ἀποδεξαμένησ δὲ τῆσ βουλῆσ, τοῦ δὲ δήμου τῇ ὑστεραίᾳ μέλλοντοσ ἐκκλησιάζειν, δείσασ ὁ Ἀλκιβιάδησ διεπράξατο τοὺσ πρέσβεισ ἐν λόγοισ γενέσθαι πρὸσ αὐτόν. ὡσ δὲ συνῆλθον ἔλεγε·

"τί πεπόνθατε, ἄνδρεσ Σπαρτιᾶται; "πῶσ ἔλαθεν ὑμᾶσ ὅτι τὰ τῆσ βουλῆσ ἀεὶ μέτρια καὶ φιλάνθρωπα πρὸσ τοὺσ ἐντυγχάνοντάσ ἐστιν, ὁ δὲ δῆμοσ μέγα φρονεῖ καὶ μεγάλων ὀρέγεται; "κἂν φάσκητε κύριοι πάντων ἀφῖχθαι, προστάττων καὶ βιαζόμενοσ ἀγνωμονήσει. "φέρε δή, τὴν εὐήθειαν ταύτην ἀφέντεσ, εἰ βούλεσθε χρήσασθαι μετρίοισ Ἀθηναίοισ καὶ μηδὲν ἐκβιασθῆναι παρὰ γνώμην, οὕτω διαλέγεσθε περὶ τῶν δικαίων ὡσ οὐκ ὄντεσ αὐτοκράτορεσ. "συμπράξομεν δ’ ἡμεῖσ Λακεδαιμονίοισ χαριζόμενοι. ταῦτα δ’ εἰπὼν ὁρ́κουσ ἔδωκεν αὐτοῖσ καὶ μετέστησεν ἀπὸ τοῦ Νικίου, παντάπασι πιστεύοντασ αὐτῷ καὶ θαυμάζοντασ ἅμα τὴν δεινότητα καὶ σύνεσιν, ὡσ οὐ τοῦ τυχόντοσ ἀνδρὸσ οὖσαν.

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ συνήχθη μὲν ὁ δῆμοσ, εἰσῆλθον δ’ οἱ πρέσβεισ. ἐρωτώμενοι δ’ ὑπὸ τοῦ Ἀλκιβιάδου πάνυ φιλανθρώπωσ ἐφ’ οἷσ ἀφιγμένοι τυγχάνουσιν, οὐκ ἔφασαν ἥκειν αὐτοκράτορεσ. εὐθὺσ οὖν ὁ Ἀλκιβιάδησ ἐνέκειτο μετὰ κραυγῆσ καὶ ὀργῆσ, ὥσπερ οὐκ ἀδικῶν, ἀλλ’ ἀδικούμενοσ, ἀπίστουσ καὶ παλιμβόλουσ ἀποκαλῶν καὶ μηδὲν ὑγιὲσ μήτε πρᾶξαι μήτ’ εἰπεῖν ἥκοντασ, ἐπηγανάκτει δ’ ἡ βουλή, καὶ ὁ δῆμοσ ἐχαλέπαινε, τὸν δὲ Νικίαν ἔκπληξισ εἶχε καὶ κατήφεια τῶν ἀνδρῶν τῆσ μεταβολῆσ, ἀγνοοῦντα τὴν ἀπάτην καὶ τὸν δόλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION