Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 5

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 5)

οὕτω δὲ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐρασταῖσ ἐχρῆτο· πλὴν ἕν μετοικικὸν ἄνθρωπον, ὥσ φασιν, οὐ πολλὰ κεκτημένον, ἀποδόμενον δὲ πάντα καὶ τὸ συναχθὲν εἰσ ἑκατὸν στατῆρασ τῷ Ἀλκιβιάδῃ προσφέροντα καὶ δεόμενον λαβεῖν, γελάσασ καὶ ἡσθεὶσ ἐκάλεσεν ἐπὶ δεῖπνον. ἑστιάσασ δὲ καὶ φιλοφρονηθεὶσ τό τε χρυσίον ἀπέδωκεν αὐτῷ, καὶ προσέταξε τῇ ὑστεραίᾳ τοὺσ ὠνουμένουσ τά τέλη τὰ δημόσια ταῖσ τιμαῖσ ὑπερβάλλειν ἀντωνούμενον. παραιτουμένου δὲ τοῦ ἀνθρώπου διὰ τὸ πολλῶν ταλάντων εἶναι τὴν ὠνήν, ἠπείλησε μαστιγώσειν εἰ μὴ ταῦτα πράττοι·

καὶ γὰρ ἐτύγχανεν ἐγκαλῶν τι τοῖσ τελώναισ ἴδιον. ἑώθεν οὖν προελθὼν ὁ μέτοικοσ εἰσ ἀγορὰν ἐπέθηκε τῇ ὠνῇ τάλαντον. "ἐμὸσ φίλοσ ἐστίν, ἐγγυῶμαι. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ οἱ τελῶναι ἐξηπορήθησαν.

εἰωθότεσ γὰρ ἀεὶ ταῖσ δευτέραισ ὠναῖσ χρεωλυτεῖν τὰσ πρώτασ, οὐχ ἑώρων ἀπαλλαγὴν αὑτοῖσ οὖσαν τοῦ πράγματοσ. ἐδέοντο δὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀργύριον διδόντεσ· ὁ δ’ Ἀλκιβιάδησ οὐκ εἰά λαβεῖν ἔλαττον ταλάντου. διδόντων δὲ τὸ τάλαντον ἐκέλευσεν ἀποστῆναι λαβόντα. κἀκεῖνον μὲν οὕτωσ ὠφέλησεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION