Plutarch, chapter 17 5:

(플루타르코스, chapter 17 5:)

ἑάλω δὲ καὶ Ταρπήιοσ προδοσίασ ὑπὸ Ῥωμύλου διωχθείσ, ὡσ Ιὄβασ φησὶ Γάλβαν Σουλπίκιον ἱστορεῖν. τῶν δ’ ἄλλα περὶ Ταρπηίασ λεγόντων ἀπίθανοι μέν εἰσιν οἱ Τατίου θυγατέρα τοῦ ἡγεμόνοσ τῶν Σαβίνων οὖσαν αὐτήν, Ῥωμύλῳ δὲ βίᾳ συνοικοῦσαν, ἱστοροῦντεσ ταῦτα ποιῆσαι καὶ παθεῖν ὑπὸ τοῦ πατρόσ· ὧν καὶ Ἀντίγονόσ ἐστι. Σιμύλοσ δ’ ὁ ποιητὴσ καὶ παντάπασι ληρεῖ, μὴ Σαβίνοισ οἰόμενοσ, ἀλλὰ Κελτοῖσ τὴν Ταρπηίαν προδοῦναι τὸ Καπιτώλιον, ἐρασθεῖσαν αὐτῶν τοῦ βασιλέωσ. λέγει δὲ ταῦτα· ἡ δ’ ἀγχοῦ Τάρπεια παραὶ Καπιτώλιον αἶποσ ναίουσα Ῥώμησ ἔπλετο τειχολέτισ, Κελτῶν ἣ στέρξασα γαμήλια λέκτρα γενέσθαι σκηπτούχῳ, πατέρων οὐκ ἐφύλαξε δόμουσ. καὶ μετ’ ὀλίγα περὶ τῆσ τελευτῆσ· τὴν δ’ οὔτ’ ἄρ’ Βόιοί τε καὶ ἔθνεα μυρία Κελτῶν χηράμενοι ῥείθρων ἐντὸσ ἔθεντο Πάδου, ὅπλα δ’ ἐπιπροβαλόντεσ ἀρειμανέων ἀπὸ χειρῶν κούρῃ ἐπὶ στυγερῇ κόσμον ἔθεντο φόνον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION