Plutarch, chapter 27

(플루타르코스, chapter 27)

ἐπεὶ δὲ τοῦ πάππου Νομήτοροσ ἐν Ἄλβῃ τελευτήσαντοσ, αὐτῷ βασιλεύειν προσῆκον, εἰσ μέσον ἔθηκε τὴν πολιτείαν δημαγωγῶν, καὶ κατ’ ἐνιαυτὸν ἀπεδείκνυεν ἄρχοντα τοῖσ Ἀλβανοῖσ, ἐδίδαξε δὲ καὶ τοὺσ ἐν Ῥώμῃ δυνατοὺσ ἀβασίλευτον ζητεῖν καὶ αὐτόνομον πολιτείαν, ἀρχομένουσ ἐν μέρει καὶ ἄρχοντασ. οὐδὲ γὰρ οἱ καλούμενοι πατρίκιοι πραγμάτων μετεῖχον, ἀλλ’ ὄνομα καὶ σχῆμα περιῆν ἔντιμον αὐτοῖσ, ἔθουσ ἕνεκα μᾶλλον ἢ γνώμησ ἀθροιζομένοισ εἰσ τὸ βουλευτήριον· εἶτα σιγῇ προστάττοντοσ ἠκροῶντο, καὶ τῷ πρότεροι τὸ δεδογμένον ἐκείνῳ πυθέσθαι τῶν πολλῶν πλέον ἔχοντεσ ἀπηλλάττοντο.

καὶ τἆλλα μὲν ἦν ἐλάττονα· τῆσ δὲ γῆσ τὴν δορίκτητον αὐτὸσ ἐφ’ ἑαυτοῦ δασάμενοσ τοῖσ στρατιώταισ, καὶ τοὺσ ὁμήρουσ τοῖσ Βηίοισ ἀποδούσ, οὔτε πεισθέντων οὔτε βουλομένων ἐκείνων, ἔδοξε κομιδῇ τὴν γερουσίαν προπηλακίζειν. ὅθεν εἰσ ὑποψίαν καὶ διαβολὴν ἐνέπεσε παραλόγωσ ἀφανισθέντοσ αὐτοῦ μετ’ ὀλίγον χρόνον.

ἠφανίσθη δὲ νώναισ Ιοὐλίαισ ὡσ νῦν ὀνομάζουσιν, ὡσ δὲ τότε, Κυντιλίαισ, οὐδὲν εἰπεῖν βέβαιον οὐδ’ ὁμολογούμενον πυθέσθαι περὶ τῆσ τελευτῆσ ἀπολιπών, ἀλλ’ ἢ τὸν χρόνον, ὡσ προείρηται. δρᾶται γὰρ ἔτι νῦν ὅμοια τῷ τότε πάθει πολλὰ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην. οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν τὴν ἀσάφειαν, ὅπου Σκηπίωνοσ Ἀφρικανοῦ μετὰ δεῖπνον οἴκοι τελευτήσαντοσ οὐκ ἔσχε πίστιν οὐδ’ ἔλεγχον ὁ τρόποσ τῆσ τελευτῆσ, ἀλλ’ οἱ μὲν αὐτομάτωσ ὄντα φύσει νοσώδη καμεῖν λέγουσιν, οἱ δ’ αὐτὸν ὑφ’ ἑαυτοῦ φαρμάκοισ ἀποθανεῖν, οἱ δὲ τοὺσ ἐχθροὺσ τὴν ἀναπνοὴν ἀπολαβεῖν αὐτοῦ νύκτωρ παρεισπεσόντασ.

καίτοι Σκηπίων ἔκειτο νεκρὸσ ἐμφανὴσ ἰδεῖν πᾶσι, καὶ τὸ σῶμα παρεῖχε πᾶσιν ὁρώμενον ὑποψίαν τινὰ τοῦ πάθουσ καὶ κατανόησιν·

Ῥωμύλου δ’ ἄφνω μεταλλάξαντοσ οὔτε μέροσ ὤφθη σώματοσ οὔτε λείψανον ἐσθῆτοσ. ἀλλ’ οἱ μὲν εἴκαζον ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἡφαίστου τοὺσ βουλευτὰσ ἐπαναστάντασ αὐτῷ καὶ διαφθείραντασ, νείμαντασ τὸ σῶμα καὶ μέροσ ἕκαστον ἐνθέμενον εἰσ τὸν κόλπον ἐξενεγκεῖν· ἕτεροι δ’ οἰόνται μήτ’ ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἡφαίστου μήτε μόνων τῶν βουλευτῶν παρόντων γενέσθαι τὸν ἀφανισμόν, ἀλλὰ τυχεῖν μὲν ἔξω περὶ τὸ καλούμενον αἰγὸσ [ἢ ζορκὸσ] ἕλοσ ἐκκλησίαν ἄγοντα τὸν Ῥωμύλον, ἄφνω δὲ θαυμαστὰ καὶ κρείττονα λόγου περὶ τὸν ἀέρα πάθη γενέσθαι καὶ μεταβολὰσ ἀπίστουσ·

τοῦ μὲν γὰρ ἡλίου τὸ φῶσ ἐκλιπεῖν, νύκτα δὲ κατασχεῖν οὐ πρᾳεῖαν οὐδ’ ἥσυχον, ἀλλὰ βροντάσ τε δεινὰσ καὶ πνοὰσ ἀνέμων ζάλην ἐλαυνόντων πανταχόθεν ἔχουσαν· ἐν δὲ τούτῳ τὸν μὲν πολὺν ὄχλον σκεδασθέντα φυγεῖν, τοὺσ δὲ δυνατοὺσ συστραφῆναι μετ’ ἀλλήλων·

ἐπεὶ δ’ ἔληξεν ἡ ταραχὴ καὶ τὸ φῶσ ἐξέλαμψε, καὶ τῶν πολλῶν εἰσ ταὐτὸ πάλιν συνερχομένων ζήτησισ ἦν τοῦ βασιλέωσ καὶ πόθοσ, οὐκ ἐᾶν τοὺσ δυνατοὺσ ἐξετάζειν οὐδὲ πολυπραγμονεῖν, ἀλλὰ τιμᾶν παρακελεύεσθαι πᾶσι καὶ σέβεσθαι Ῥωμύλον, ὡσ ἀνηρπασμένον εἰσ θεοὺσ καὶ θεὸν εὐμενῆ γενησόμενον αὐτοῖσ ἐκ χρηστοῦ βασιλέωσ. τοὺσ μὲν οὖν πολλοὺσ ταῦτα πειθομένουσ καὶ χαίροντασ ἀπαλλάττεσθαι, μετ’ ἐλπίδων ἀγαθῶν προσκυνοῦντασ·

εἶναι δέ τινασ οἳ τὸ πρᾶγμα πικρῶσ καὶ δυσμενῶσ ἐξελέγχοντεσ ἐτάραττον τοὺσ πατρικίουσ καὶ διέβαλλον, ὡσ ἀβέλτερα τὸν δῆμον ἀναπείθοντασ, αὐτοὺσ δὲ τοῦ βασιλέωσ αὐτόχειρασ ὄντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION