Plutarch, chapter 21

(플루타르코스, chapter 21)

μῆνασ μὲν οὖν οἱ Σαβῖνοι τοὺσ Ῥωμαίων ἐδέξαντο, καὶ περὶ αὐτῶν ὅσα καλῶσ εἶχεν, ἐν τῷ Νομᾶ βίῳ γέγραπται· θυρεοῖσ δὲ τοῖσ ἐκείνων ὁ Ῥωμύλοσ ἐχρήσατο, καὶ μετέβαλε τὸν ὁπλισμὸν ἑαυτοῦ τε καὶ τῶν Ῥωμαίων, Ἀργολικὰσ πρότερον ἀσπίδασ φορούντων. ἑορτῶν δὲ καὶ θυσιῶν ἀλλήλοισ μετεῖχον, ἃσ μὲν ἦγε τὰ γένη πρότερον οὐκ ἀνελόντεσ, ἑτέρασ δὲ θέμενοι καινάσ, ὧν ἥ τε τῶν Ματρωναλίων ἐστί, δοθεῖσα ταῖσ γυναιξὶν ἐπὶ τῇ τοῦ πολέμου καταλύσει, καὶ ἡ τῶν Καρμενταλίων. τὴν δὲ Καρμένταν οἰόνταί τινεσ Μοῖραν εἶναι κυρίαν ἀνθρώπων γενέσεωσ·

διὸ καὶ τιμῶσιν αὐτὴν αἱ μητέρεσ· οἱ δὲ τὴν [τοῦ] Εὐάνδρου τοῦ Ἀρκάδοσ γυναῖκα, μαντικήν τινα καὶ φοιβαστικὴν ἐμμέτρων χρησμῶν γενομένην, Καρμένταν ἐπονομασθῆναι τὰ γὰρ ἔπη κάρμενα καλοῦσι· Νικοστράτη δ’ ἦν ὄνομα κύριον αὐτῇ. καὶ τοῦτο μὲν ὁμολογεῖται· τὴν δὲ Καρμένταν ἔνιοι πιθανώτερον ἀφερμηνεύουσιν οἱο͂ν ἐστερημένην νοῦ διὰ τὰσ ἐν τοῖσ ἐνθουσιασμοῖσ παραφροσύνασ. τὸ μὲν γὰρ στέρεσθαι καρῆρε, μέντεμ δὲ τὸν νοῦν ὀνομάζουσι. περὶ δὲ τῶν Παριλίων προείρηται.

τὰ δὲ Λουπερκάλια τῷ μὲν χρόνῳ δόξειεν ἂν εἶναι καθάρσια· δρᾶται γὰρ ἐν ἡμέραισ ἀποφράσι τοῦ Φεβρουαρίου μηνόσ, ὃν καθάρσιον ἄν τισ ἑρμηνεύσειε, καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὸ παλαιὸν ἐκάλουν Φεβράτην. τοὔνομα δὲ τῆσ ἑορτῆσ ἑλληνιστὶ σημαίνει Λύκαια, καὶ δοκεῖ διὰ τοῦτο παμπάλαιοσ ἀπ’ Ἀρκάδων εἶναι τῶν περὶ Εὐάνδρον. ἀλλὰ τοῦτο μὲν κοινόν ἐστι·

δύναται γὰρ ἀπὸ τῆσ λυκαίνησ γεγονέναι τοὔνομα. καὶ γὰρ ἀρχομένουσ τῆσ περιδρομῆσ τοὺσ Λουπέρκουσ ὁρῶμεν ἐντεῦθεν, ὅπου τὸν Ῥωμύλον ἐκτεθῆναι λέγουσι. τὰ δὲ δρώμενα τὴν αἰτίαν ποιεῖ δυστόπαστον· σφάττουσι γὰρ αἶγασ, εἶτα μειρακίων δυοῖν ἀπὸ γένουσ προσαχθέντων αὐτοῖσ, οἱ μὲν ᾑμαγμένῃ μαχαίρᾳ τοῦ μετώπου θιγγάνουσιν, ἕτεροι δ’ ἀπομάττουσιν εὐθύσ, ἔριον βεβρεγμένον γάλακτι προσφέροντεσ· γελᾶν δὲ δεῖ τὰ μειράκια μετὰ τὴν ἀπόμαξιν.

ἐκ δὲ τούτου τὰ δέρματα τῶν αἰγῶν κατατεμόντεσ, διαθέουσιν ἐν περιζώσμασι γυμνοί, τοῖσ σκύτεσι τὸν ἐμποδὼν παίοντεσ. αἱ δ’ ἐν ἡλικίᾳ γυναῖκεσ οὐ φεύγουσι τὸ παίεσθαι, νομίζουσαι πρὸσ εὐτοκίαν καὶ κύησιν συνεργεῖν. ἴδιον δὲ τῆσ ἑορτῆσ τὸ καὶ κύνα θύειν τοὺσ Λουπέρκουσ. βούτασ δέ τισ, αἰτίασ μυθώδεισ ἐν ἐλεγείοισ περὶ τῶν Ῥωμαϊκῶν ἀναγράφων, φησὶ τοῦ Ἀμουλίου τοὺσ περὶ τὸν Ῥωμύλον κρατήσαντασ ἐλθεῖν δρόμῳ μετὰ χαρᾶσ ἐπὶ τὸν τόπον, ἐν ᾧ νηπίοισ οὖσιν αὐτοῖσ ἡ λύκαινα θηλὴν ὑπέσχε, καὶ μίμημα τοῦ τότε δρόμου τὴν ἑορτὴν ἄγεσθαι, καὶ τρέχειν τοὺσ ἀπὸ γένουσ τοὺσ ἐμποδίουσ τύπτοντασ, ὅπωσ τότε φάσγαν’ ἔχοντεσ ἐξ Ἄλβησ ἔθεον Ῥωμύλοσ ἠδὲ Ῥέμοσ.

καὶ τὸ μὲν ξίφοσ ᾑμαγμένον προσφέρεσθαι τῷ μετώπῳ τοῦ τότε φόνου καὶ κινδύνου σύμβολον, τὴν δὲ διὰ τοῦ γάλακτοσ ἀποκάθαρσιν ὑπόμνημα τῆσ τροφῆσ αὐτῶν εἶναι. Γάιοσ δὲ Ἀκίλιοσ ἱστορεῖ πρὸ τῆσ κτίσεωσ τὰ θρέμματα τῶν περὶ τὸν Ῥωμύλον ἀφανῆ γενέσθαι·

τοὺσ δὲ τῷ Φαύνῳ προσευξαμένουσ ἐκδραμεῖν γυμνοὺσ ἐπὶ τὴν ζήτησιν, ὅπωσ ὑπὸ τοῦ ἱδρῶτοσ μὴ ἐνοχλοῖντο· καὶ διὰ τοῦτο γυμνοὺσ περιτρέχειν τοὺσ Λουπέρκουσ. τὸν δὲ κύνα φαίη τισ ἄν, εἰ μὲν ἡ θυσία καθαρμόσ ἐστι, θύεσθαι καθαρσίῳ χρωμένων αὐτῷ· καὶ γὰρ Ἕλληνεσ ἔν τε τοῖσ καθαρσίοισ σκύλακασ ἐκφέρουσι καὶ πολλαχοῦ χρῶνται τοῖσ λεγομένοισ περισκυλακισμοῖσ·

εἰ δὲ τῇ λυκαίνῃ χαριστήρια ταῦτα καὶ τροφεῖα καὶ σωτήρια Ῥωμύλου τελοῦσιν, οὐκ ἀτόπωσ ὁ κύων σφάττεται· λύκοισ γάρ ἐστι πολέμιοσ· εἰ μὴ νὴ Δία κολάζεται τὸ ζῷον ὡσ παρενοχλοῦν τοὺσ Λουπέρκουσ ὅταν περιθέωσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION