Plutarch, chapter 8

(플루타르코스, chapter 8)

ὁ δὲ Φαιστύλοσ ἀκούσασ τήν τε σύλληψιν τοῦ Ῥέμου καὶ τὴν παράδοσιν, τὸν μὲν Ῥωμύλον ἠξίου βοηθεῖν, τότε σαφῶσ διδάξασ περὶ τῆσ γενέσεωσ· πρότερον δ’ ὑπῃνίττετο καὶ παρεδήλου τοσοῦτον ὅσον προσέχοντασ μὴ μικρὸν φρονεῖν· αὐτὸσ δὲ τὴν σκάφην κομίζων ἐχώρει πρὸσ τὸν Νομήτορα, σπουδῆσ καὶ δέουσ μεστὸσ ὢν διὰ τὸν καιρόν. ὑποψίαν οὖν τοῖσ περὶ τὰσ πύλασ φρουροῖσ τοῦ βασιλέωσ παρέχων, καὶ ὑφορώμενοσ ὑπ’ αὐτῶν καὶ ταραττόμενοσ πρὸσ τὰσ ἀνακρίσεισ, οὐκ ἔλαθε τὴν σκάφην τῷ χλαμυδίῳ περικαλύπτων.

ἦν δέ τισ ἐν αὐτοῖσ ἀπὸ τύχησ τῶν τὰ παιδάρια ῥῖψαι λαβόντων καὶ γεγονότων περὶ τὴν ἔκθεσιν. οὗτοσ ἰδὼν τὴν σκάφην τότε καὶ γνωρίσασ τῇ κατασκευῇ καὶ τοῖσ γράμμασιν, ἔτυχεν ὑπονοίᾳ τοῦ ὄντοσ καὶ οὐ παρημέλησεν, ἀλλὰ φράσασ τὸ πρᾶγμα τῷ βασιλεῖ κατέστησεν εἰσ ἔλεγχον. ἐν δὲ πολλαῖσ καὶ μεγάλαισ ἀνάγκαισ ὁ Φαιστύλοσ οὔτ’ ἀήττητον ἑαυτὸν διεφύλαξεν, οὔτε παντάπασιν ἐκβιασθείσ, σῴζεσθαι μὲν ὡμολόγησε τοὺσ παῖδασ, εἶναι δ’ ἄπωθεν τῆσ Ἄλβησ ἔφη νέμοντασ·

αὐτὸσ δὲ τοῦτο πρὸσ τὴν Ἰλίαν φέρων βαδίζειν, πολλάκισ ἰδεῖν καὶ θιγεῖν ἐπ’ ἐλπίδι βεβαιοτέρᾳ τῶν τέκνων ποθήσασαν. ὅπερ οὖν οἱ ταραττόμενοι καὶ μετὰ δέουσ ἢ πρὸσ ὀργὴν πράττοντεσ ὁτιοῦν ἐπιεικῶσ πάσχουσι, συνέπεσε παθεῖν τὸν Ἀμούλιον.

ἄνδρα γὰρ ἄλλῃ τε χρηστὸν καὶ τοῦ Νομήτοροσ φίλον ὑπὸ σπουδῆσ ἔπεμψε, διαπυθέσθαι τοῦ Νομήτοροσ κελεύσασ, εἴ τισ ἥκοι λόγοσ εἰσ αὐτὸν ὑπὲρ τῶν παίδων ὡσ περιγενομένων. ἀφικόμενοσ οὖν ὁ ἄνθρωποσ καὶ θεασάμενοσ ὅσον οὔπω τὸν Ῥέμον ἐν περιβολαῖσ καὶ φιλοφροσύναισ τοῦ Νομήτοροσ, τήν τε πίστιν ἰσχυρὰν ἐποίησε τῆσ ἐλπίδοσ, καὶ παρεκελεύσατο τῶν πραγμάτων ὀξέωσ ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ συνῆν αὐτοῖσ ἤδη καὶ συνέπραττεν.

ὁ δὲ καιρὸσ οὐδὲ βουλομένοισ ὀκνεῖν παρεῖχεν. ὁ γὰρ Ῥωμύλοσ ἐγγὺσ ἦν ἤδη, καὶ πρὸσ αὐτὸν ἐξέθεον οὐκ ὀλίγοι τῶν πολιτῶν μίσει καὶ φόβῳ τοῦ Ἀμουλίου. πολλὴν δὲ καὶ σὺν αὑτῷ δύναμιν ἦγε συλλελοχισμένην εἰσ ἑκατοστύασ·

ἑκάστησ δ’ ἀνὴρ ἀφηγεῖτο χόρτου καὶ ὕλησ ἀγκαλίδα κοντῷ περικειμένην ἀνέχων· μανίπλα ταύτασ Λατῖνοι καλοῦσιν· ἀπ’ ἐκείνου δὲ καὶ νῦν ἐν τοῖσ στρατεύμασι τούτουσ μανιπλαρίουσ ὀνομάζουσιν. ἅμα δὲ τοῦ μὲν Ῥέμου τοὺσ ἐντὸσ ἀφιστάντοσ, τοῦ δὲ Ῥωμύλου προσάγοντοσ ἔξωθεν, οὔτε πράξασ οὐδὲν ὁ τύραννοσ οὔτε βουλεύσασ σωτήριον ἑαυτῷ διὰ τὸ ἀπορεῖν καὶ ταράττεσθαι, καταληφθεὶσ ἀπέθανεν. ὧν τὰ πλεῖστα καὶ Φαβίου λέγοντοσ καὶ τοῦ Πεπαρηθίου Διοκλέουσ , ὃσ δοκεῖ πρῶτοσ ἐκδοῦναι Ῥώμησ κτίσιν, ὕποπτον μὲν ἐνίοισ ἐστὶ τὸ δραματικὸν καὶ πλασματῶδεσ, οὐ δεῖ δ’ ἀπιστεῖν τὴν τύχην ὁρῶντασ οἱών ποιημάτων δημιουργόσ ἐστι, καὶ τὰ Ῥωμαίων πράγματα λογιζομένουσ, ὡσ οὐκ ἂν ἐνταῦθα προὔβη δυνάμεωσ, μὴ θείαν τιν’ ἀρχὴν λαβόντα καὶ μηδὲν μέγα μηδὲ παράδοξον ἔχουσαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION