Plutarch, chapter 5

(플루타르코스, chapter 5)

ἑτέραν δὲ τιμῶσι Λαρεντίαν ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ. ὁ νεωκόροσ τοῦ Ἡρακλέουσ ἀλύων ὡσ ἐοίκεν ὑπὸ σχολῆσ, προὔθετο πρὸσ τὸν θεὸν διακυβεύειν, ὑπειπὼν ὅτι νικήσασ μὲν αὐτὸσ ἕξει τι παρὰ τοῦ θεοῦ χρηστόν, ἡττηθεὶσ δὲ τῷ θεῷ τράπεζαν ἄφθονον παρέξει καὶ γυναῖκα καλὴν συναναπαυσομένην. ἐπὶ τούτοισ τὰσ μὲν ὑπὲρ τοῦ θεοῦ θείσ, τὰσ δ’ ὑπὲρ αὑτοῦ ψήφουσ, ἀνεφάνη νικώμενοσ.

εὐσυνθετεῖν δὲ βουλόμενοσ καὶ δικαιῶν ἐμμένειν τοῖσ ὁρισθεῖσι, δεῖπνόν τε τῷ θεῷ παρεσκεύασε, καὶ τὴν Λαρεντίαν οὖσαν ὡραίαν, οὔπω δ’ ἐπιφανῆ μισθωσάμενοσ, εἱστίασεν ἐν τῷ ἱερῷ κλίνην ὑποστορέσασ, καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον συνεῖρξεν, ὡσ δὴ τοῦ θεοῦ ἕξοντοσ αὐτήν. καὶ μέντοι καὶ τὸν θεὸν ἐντυχεῖν λέγεται τῇ γυναικί, καὶ κελεῦσαι βαδίζειν ἑώθεν ἐπὶ τὴν ἀγορὰν καὶ τὸν ἀπαντήσαντα πρῶτον ἀσπασαμένην ποιεῖσθαι φίλον.

ἀπήντησεν οὖν αὐτῇ τῶν πολιτῶν ἀνὴρ ἡλικίᾳ τε προήκων καὶ συνειλοχὼσ οὐσίαν ἱκανήν, ἄπαισ δὲ καὶ βεβιωκὼσ ἄνευ γυναικόσ, ὄνομα Ταρρούτιοσ. οὗτοσ ἔγνω τὴν Λαρεντίαν καὶ ἠγάπησε, καὶ τελευτῶν ἀπέλιπε κληρονόμον ἐπὶ πολλοῖσ καὶ καλοῖσ κτήμασιν, ὧν ἐκείνη τὰ πλεῖστα τῷ δήμῳ κατὰ διαθήκασ ἔδωκε.

λέγεται δ’ αὐτὴν ἔνδοξον οὖσαν ἤδη καὶ θεοφιλῆ νομιζομένην ἀφανῆ γενέσθαι περὶ τοῦτον τὸν τόπον, ἐν ᾧ καὶ τὴν προτέραν ἐκείνην Λαρεντίαν κεῖσθαι. καλεῖται δὲ νῦν ὁ τόποσ Βήλαβρον, ὅτι τοῦ ποταμοῦ πολλάκισ ὑπερχεομένου διεπεραιοῦντο πορθμείοισ κατὰ τοῦτο τὸ χωρίον εἰσ ἀγοράν·

τὴν δὲ πορθμείαν βηλατούραν καλοῦσιν. ἔνιοι δὲ λέγουσι τὴν εἰσ τὸν ἱππόδρομον φέρουσαν ἐξ ἀγορᾶσ πάροδον ἱστίοισ καταπεταννύναι τοὺσ τὴν θέαν παρέχοντασ, ἐντεῦθεν ἀρχομένουσ· ῥωμαϊστὶ δὲ τὸ ἱστίον βῆλον ὀνομάζουσι. διὰ ταῦτα μὲν ἔχει τιμὰσ ἡ δευτέρα Λαρεντία παρὰ Ῥωμαίοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION