Plutarch, chapter 26

(플루타르코스, chapter 26)

τοῦτον ἔσχατον πόλεμον ὁ Ῥωμύλοσ ἐπολέμησεν. εἶθ’ ὃ πολλοί, μᾶλλον δὲ πλὴν ὀλίγων πάσχουσι πάντεσ οἱ μεγάλαισ καὶ παραλόγοισ ἀρθέντεσ εὐτυχίαισ εἰσ δύναμιν καὶ ὄγκον, οὐδ’ αὐτὸσ διέφυγε παθεῖν, ἀλλ’ ἐκτεθαρρηκὼσ τοῖσ πράγμασι καὶ βαρυτέρῳ φρονήματι χρώμενοσ, ἐξίστατο τοῦ δημοτικοῦ, καὶ παρήλλαττεν εἰσ μοναρχίαν ἐπαχθῆ καὶ λυποῦσαν ἀπὸ τοῦ σχήματοσ πρῶτον ᾧ κατεσχημάτιζεν ἑαυτόν. ἁλουργῆ μὲν γὰρ ἐνεδύετο χιτῶνα καὶ τήβεννον ἐφόρει περιπόρφυρον, ἐν θρόνῳ δ’ ἀνακλίτῳ καθήμενοσ ἐχρημάτιζεν.

ἦσαν δὲ περὶ αὐτὸν ἀεὶ τῶν νέων οἱ καλούμενοι Κέλερεσ ἀπὸ τῆσ περὶ τὰσ ὑπουργίασ ὀξύτητοσ. ἐβάδιζον δὲ πρόσθεν ἕτεροι βακτηρίαισ ἀνείργοντεσ τὸν ὄχλον, ὑπεζωσμένοι δ’ ἱμάντασ ὥστε συνδεῖν εὐθὺσ οὓσ προστάξειε. τὸ δὲ δῆσαι Λατῖνοι πάλαι μὲν λιγᾶρε, νῦν δ’ ἀλλιγᾶρε καλοῦσιν·

ὅθεν οἵ τε ῥαβδοῦχοι λικτώρεισ αἵ τε ῥάβδοι βάκιλα καλοῦνται διὰ τὸ χρῆσθαι τότε βακτηρίαισ. εἰκὸσ δὲ λικτώρεισ ἐντιθεμένου τοῦ κάππα νῦν ὀνομάζεσθαι, πρότερον [γὰρ] λιτώρεισ, ἑλληνιστὶ δὲ λειτουργοὺσ ὄντασ· λήιτον γὰρ τὸ δημόσιον ἔτι νῦν Ἕλληνεσ καὶ λαὸν τὸ πλῆθοσ ὀνομάζουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION