Plutarch, Περικλῆς, chapter 11

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 11)

οἱ δ’ ἀριστοκρατικοὶ μέγιστον μὲν ἤδη τὸν Περικλέα καὶ πρόσθεν ὁρῶντεσ γεγονότα τῶν πολιτῶν, βουλόμενοι δ’ ὅμωσ εἶναι τινα τὸν πρὸσ αὐτὸν ἀντιτασσόμενον ἐν τῇ πόλει καὶ τὴν δύναμιν ἀμβλύνοντα, ὥστε μὴ κομιδῇ μοναρχίαν εἶναι, Θουκυδίδην τὸν Ἀλωπεκῆθεν, ἄνδρα σώφρονα καὶ κηδεστὴν Κίμωνοσ, ἀντέστησαν ἐναντιωσόμενον, ὃσ ἧττον μὲν ὢν πολεμικὸσ τοῦ Κίμωνοσ, ἀγοραῖοσ δὲ καὶ πολιτικὸσ μᾶλλον, οἰκουρῶν ἐν ἄστει καὶ περὶ τὸ βῆμα τῷ Περικλεῖ συμπλεκόμενοσ, ταχὺ τὴν πολιτείαν εἰσ ἀντίπαλον κατέστησεν. οὐ γὰρ εἰάσε τοὺσ καλοὺσ κἀγαθοὺσ καλουμένουσ ἄνδρασ ἐνδιεσπάρθαι καὶ συμμεμῖχθαι πρὸσ τὸν δῆμον, ὡσ πρότερον, ὑπὸ πλήθουσ ἠμαυρωμένουσ τὸ ἀξίωμα, χωρὶσ δὲ διακρίνασ καὶ συναγαγὼν εἰσ ταὐτὸ τὴν πάντων δύναμιν ἐμβριθῆ γενομένην ὥσπερ ἐπὶ ζυγοῦ ῥοπὴν ἐποίησεν.

ἦν μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆσ διπλόη τισ ὕπουλοσ, ὥσπερ ἐν σιδήρῳ, διαφορὰν ὑποσημαίνουσα δημοτικῆσ καὶ ἀριστοκρατικῆσ προαιρέσεωσ, ἡ δ’ ἐκείνων ἅμιλλα καὶ φιλοτιμία τῶν ἀνδρῶν βαθυτάτην τομὴν τεμοῦσα τῆσ πόλεωσ τὸ μὲν δῆμον, τὸ δ’ ὀλίγουσ ἐποίησε καλεῖσθαι.

τὴν πόλιν, ἑξήκοντα δὲ τριήρεισ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἐκπέμπων, ἐν αἷσ πολλοὶ τῶν πολιτῶν ἔπλεον ὀκτὼ μῆνασ ἔμμισθοι, μελετῶντεσ ἅμα καὶ μανθάνοντεσ τὴν ναυτικὴν ἐμπειρίαν.

πρὸσ δὲ τούτοισ χιλίουσ μὲν ἔστειλεν εἰσ Χερρόνησον κληρούχουσ, εἰσ δὲ Νάξον πεντακοσίουσ, εἰσ δὲ Ἄνδρον τοὺσ ἡμίσεισ τούτων, εἰσ δὲ Θρᾴκην χιλίουσ Βισάλταισ συνοικήσοντασ, ἄλλουσ δ’ εἰσ Ἰταλίαν οἰκιζομένησ Συβάρεωσ, ἣν Θουρίουσ προσηγόρευσαν.

καὶ ταῦτ’ ἔπραττεν ἀποκουφίζων μὲν ἀργοῦ καὶ διὰ σχολὴν πολυπράγμονοσ ὄχλου τὴν πόλιν, ἐπανορθούμενοσ δὲ τὰσ ἀπορίασ τοῦ δήμου, φόβον δὲ καὶ φρουρὰν τοῦ μὴ νεωτερίζειν τι παρακατοικίζων τοῖσ συμμάχοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION