Plutarch, Περικλῆς, chapter 24

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 24)

ἐκ τούτου γενομένων σπονδῶν Ἀθηναίοισ καὶ Λακεδαιμονίοισ εἰσ ἔτη τριάκοντα ψηφίζεται τὸν εἰσ Σάμον πλοῦν, αἰτίαν ποιησάμενοσ κατ’ αὐτῶν ὅτι τὸν πρὸσ Μιλησίουσ κελευόμενοι διαλύσασθαι πόλεμον οὐχ ὑπήκουον. ἐπεὶ δ’ Ἀσπασία χαριζόμενοσ δοκεῖ πρᾶξαι τὰ πρὸσ Σαμίουσ, ἐνταῦθα ἂν εἰή καιρὸσ διαπορῆσαι μάλιστα περὶ τῆσ ἀνθρώπου, τίνα τέχνην ἢ δύναμιν τοσαύτην ἔχουσα τῶν τε πολιτικῶν τοὺσ πρωτεύοντασ ἐχειρώσατο καὶ τοῖσ φιλοσόφοισ οὐ φαῦλον οὐδ’ ὀλίγον ὑπὲρ αὑτῆσ παρέσχε λόγον. ὅτι μὲν γὰρ ἦν Μιλησία γένοσ, Ἀξιόχου θυγάτηρ, ὁμολογεῖται· φασὶ δ’ αὐτὴν Θαργηλίαν τινὰ τῶν παλαιῶν Ιἄδων ζηλώσασαν ἐπιθέσθαι τοῖσ δυνατωτάτοισ ἀνδράσι.

καὶ γὰρ ἡ Θαργηλία τό τ’ εἶδοσ εὐπρεπὴσ γενομένη καὶ χάριν ἔχουσα μετὰ δεινότητοσ πλείστοισ μὲν Ἑλλήνων συνῴκησεν ἀνδράσι, πάντασ δὲ προσεποίησε βασιλεῖ τοὺσ πλησιάσαντασ αὐτῇ, καὶ ταῖσ πόλεσι μηδισμοῦ δι’ ἐκείνων ὑπέσπειρεν ἀρχὰσ δυνατωτάτων ὄντων καὶ μεγίστων. τὴν δ’ Ἀσπασίαν οἱ μὲν ὡσ σοφήν τινα καὶ πολιτικὴν ὑπὸ τοῦ Περικλέουσ σπουδασθῆναι λέγουσι·

καὶ γὰρ Σωκράτησ ἔστιν ὅτε μετὰ τῶν γνωρίμων ἐφοίτα, καὶ τὰσ γυναῖκασ ἀκροασομένασ οἱ συνήθεισ ἦγον ὡσ αὐτήν, καίπερ οὐ κοσμίου προεστῶσαν ἐργασίασ οὐδὲ σεμνῆσ, ἀλλὰ παιδίσκασ ἑταιρούσασ τρέφουσαν· Αἰσχίνησ δέ φησι καὶ Λυσικλέα τὸν προβατοκάπηλον ἐξ ἀγεννοῦσ καὶ ταπεινοῦ τὴν φύσιν Ἀθηναίων γενέσθαι πρῶτον, Ἀσπασίᾳ συνόντα μετὰ τὴν Περικλέουσ τελευτήν.

ἐν δὲ τῷ Μενεξένῳ τῷ Πλάτωνοσ, εἰ καὶ μετὰ παιδιᾶσ τὰ πρῶτα γέγραπται, τοσοῦτόν γ’ ἱστορίασ ἔνεστιν, ὅτι δόξαν εἶχε τὸ γύναιον ἐπὶ ῥητορικῇ πολλοῖσ Ἀθηναίων ὁμιλεῖν. φαίνεται μέντοι μᾶλλον ἐρωτική τισ ἡ τοῦ Περικλέουσ ἀγάπησισ γενομένη πρὸσ Ἀσπασίαν.

ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ γυνὴ προσήκουσα μὲν κατὰ γένοσ, συνῳκηκυῖα δ’ Ἱππονίκῳ πρότερον, ἐξ οὗ Καλλίαν ἔτεκε τὸν πλούσιον· ἔτεκε δὲ καὶ παρὰ τῷ Περικλεῖ Ξάνθιππον καὶ Πάραλον. εἶτα τῆσ συμβιώσεωσ οὐκ οὔσησ αὐτοῖσ ἀρεστῆσ, ἐκείνην μὲν ἑτέρῳ Βουλομένην συνεξέδωκεν, αὐτὸσ δὲ τὴν Ἀσπασίαν λαβὼν ἔστερξε διαφερόντωσ. καὶ γὰρ ἐξιών, ὥσ φασι, καὶ εἰσιὼν ἀπ’ ἀγορᾶσ ἠσπάζετο καθ’ ἡμέραν αὐτὴν μετὰ τοῦ καταφιλεῖν.

ἐν δὲ ταῖσ κωμῳδίαισ Ὀμφάλη τε νέα καὶ Δηϊάνειρα καὶ πάλιν Ἥρα προσαγορεύεται. Κρατῖνοσ δ’ ἄντικρυσ παλλακὴν αὐτὴν εἴρηκεν ἐν τούτοισ· Ἥραν τέ οἱ Ἀσπασίαν τίκτει Καταπυγοσύνη παλλακὴν κυνώπιδα. δοκεῖ δὲ καὶ τὸν νόθον ἐκ ταύτησ τεκνῶσαι, περὶ οὗ πεποίηκεν Εὔπολισ ἐν Δήμοισ αὐτὸν μὲν οὕτωσ ἐρωτῶντα· ὁ νόθοσ δέ μοι ζῇ; τὸν δὲ Μυρωνίδην ἀποκρινόμενον· καὶ πάλαι γ’ ἂν ἦν ἀνήρ, εἰ μὴ τὸ τῆσ πόρνησ ὑπωρρώδει κακόν. οὕτω δὲ τὴν Ἀσπασίαν ὀνομαστὴν καὶ κλεινὴν γενέσθαι λέγουσιν ὥστε καὶ Κῦρον τὸν πολεμήσαντα βασιλεῖ περὶ τῆσ τῶν Περσῶν ἡγεμονίασ τὴν ἀγαπωμένην ὑπ’ αὐτοῦ μάλιστα τῶν παλλακίδων Ἀσπασίαν ὀνομάσαι, καλουμένην Μιλτὼ πρότερον.

ἦν δὲ Φωκαὶ̈ τὸ γένοσ, Ἑρμοτίμου θυγάτηρ· ἐν δὲ τῇ μάχῃ Κύρυ πεσόντοσ ἀπαχθεῖσα πρὸσ βασιλέα πλεῖστον ἴσχυσε. ταῦτα μὲν ἐπελθόντα τῇ μνήμῃ κατὰ τὴν γραφὴν ἀπώσασθαι καὶ παρελθεῖν ἴσωσ ἀπάνθρωπον ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION