Plutarch, Περικλῆς, chapter 5

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 5)

τοῦτον ὑπερφυῶσ τὸν ἄνδρα θαυμάσασ ὁ Περικλῆσ καὶ τῆσ λεγομένησ μετεωρολογίασ καὶ μεταρσιολεσχίασ ὑποπιμπλάμενοσ, οὐ μόνον, ὡσ ἐοίκε, τὸ φρόνημα σοβαρὸν καὶ τὸν λόγον ὑψηλὸν εἶχε καὶ καθαρὸν ὀχλικῆσ καὶ πανούργου βωμολοχίασ, ἀλλὰ καὶ προσώπου σύστασισ ἄθρυπτοσ εἰσ γέλωτα καὶ πρᾳότησ πορείασ καὶ καταστολὴ περιβολῆσ πρὸσ οὐδὲν ἐκταραττομένη πάθοσ ἐν τῷ λέγειν καὶ πλάσμα φωνῆσ ἀθόρυβον, καὶ ὅσα τοιαῦτα πάντασ θαυμαστῶσ ἐξέπληττε. λοιδορούμενοσ γοῦν ποτε καὶ κακῶσ ἀκούων ὑπό τινοσ τῶν βδελυρῶν καὶ ἀκολάστων ὅλην ἡμέραν ὑπέμεινε σιωπῇ κατ’ ἀγοράν, ἅμα τι τῶν ἐπειγόντων καταπραττόμενοσ·

ἑσπέρασ δ’ ἀπῄει κοσμίωσ οἴκαδε παρακολουθοῦντοσ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πάσῃ χρωμένου βλασφημίᾳ πρὸσ αὐτόν. ὡσ δ’ ἔμελλεν εἰσιέναι σκότουσ ὄντοσ ἤδη, προσέταξέ τινι τῶν οἰκετῶν φῶσ λαβόντι παραπέμψαι καὶ καταστῆσαι πρὸσ τὴν οἰκίαν τὸν ἄνθρωπον.

ὁ δὲ ποιητὴσ Ιὤν μοθωνικήν φησι τὴν ὁμιλίαν καὶ ὑπότυφον εἶναι τοῦ Περικλέουσ, καὶ ταῖσ μεγαλαυχίαισ αὐτοῦ πολλὴν ὑπεροψίαν ἀναμεμῖχθαι καὶ περιφρόνησιν τῶν ἄλλων· ἐπαινεῖ δὲ τὸ Κίμωνοσ ἐμμελὲσ καὶ ὑγρὸν καὶ μεμουσωμένον ἐν ταῖσ περιφοραῖσ. ἀλλ’ Ιὤνα μέν, ὥσπερ τραγικὴν διδασκαλίαν, ἀξιοῦντα τὴν ἀρετὴν ἔχειν τι πάντωσ καὶ σατυρικὸν μέροσ ἐῶμεν·

τοὺσ δὲ τοῦ Περικλέουσ τὴν σεμνότητα δοξοκοπίαν τε καὶ τῦφον ἀποκαλοῦντασ ὁ Ζήνων παρεκάλει καὶ αὐτούσ τι τοιοῦτο δοξοκοπεῖν, ὡσ τῆσ προσποιήσεωσ αὐτῆσ τῶν καλῶν ὑποποιούσησ τινὰ λεληθότωσ ζῆλον καὶ συνήθειαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION