Plutarch, Περικλῆς, chapter 3

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 3)

Περικλῆσ γὰρ ἦν τῶν μὲν φυλῶν Ἀκαμαντίδησ, τῶν δὲ δήμων Χολαργεύσ, οἴκου δὲ καὶ γένουσ τοῦ πρώτου κατ’ ἀμφοτέρουσ. Ξάνθιπποσ γὰρ ὁ νικήσασ ἐν Μυκάλῃ τοὺσ βασιλέωσ στρατηγοὺσ ἔγημεν Ἀγαρίστην Κλεισθένουσ ἔγγονον, ὃσ ἐξήλασε Πεισιστρατίδασ καὶ κατέλυσε τὴν τυραννίδα γενναίωσ καὶ νόμουσ ἔθετο καὶ πολιτείαν ἄριστα κεκραμένην πρὸσ ὁμόνοιαν καὶ σωτηρίαν κατέστησεν. αὕτη κατὰ τοὺσ ὕπνουσ ἔδοξε τεκεῖν λέοντα, καὶ μεθ’ ἡμέρασ ὀλίγασ ἔτεκε Περικλέα, τὰ μὲν ἄλλα τὴν ἰδέαν τοῦ σώματοσ ἄμεμπτον, προμήκη δὲ τῇ κεφαλῇ καὶ ἀσύμμετρον.

ὅθεν αἱ μὲν εἰκόνεσ αὐτοῦ σχεδὸν ἅπασαι κράνεσι περιέχονται, μὴ βουλομένων, ὡσ ἐοίκε, τῶν τεχνιτῶν ἐξονειδίζειν. οἱ δ’ Ἀττικοὶ ποιηταὶ σχινοκέφαλον αὐτὸν ἐκάλουν· τὴν γὰρ σκίλλαν ἔστιν ὅτε καὶ σχῖνον ὀνομάζουσι. τῶν δὲ κωμικῶν ὁ μὲν Κρατῖνοσ ἐν Χείρωσι·

"καὶ πρεσβυγενὴσ Κρόνοσ ἀλλήλοισι μιγέντε μέγιστον τίκτετον τύραννον, ὃν δὴ κεφαληγερέταν θεοὶ καλέουσι· καὶ πάλιν ἐν Νεμέσει· "μόλ’, ὦ Ζεῦ ξένιε καὶ καραιέ. "καρηβαροῦντα, ποτὲ δὲ μόνον ἐκ κεφαλῆσ ἑνδεκακλίνου θόρυβον πολὺν ἐξανατέλλειν·

ὁ δ’ Εὔπολισ ἐν τοῖσ Δήμοισ πυνθανόμενοσ περὶ ἑκάστου τῶν ἀναβεβηκότων ἐξ ᾅδου δημαγωγῶν, ὡσ ὁ Περικλῆσ ὠνομάσθη τελευταῖοσ· ὅ τι περ κεφάλαιον τῶν κάτωθεν ἤγαγεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION