Plutarch, Περικλῆς, chapter 33

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 33)

οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι γινώσκοντεσ ὡσ ἐκείνου καταλυθέντοσ εἰσ πάντα μαλακωτέροισ χρήσονται τοῖσ Ἀθηναίοισ, ἐκέλευον αὐτοὺσ τὸ ἄγοσ ἐλαύνειν τὸ Κυλώνειον, ᾧ τὸ μητρόθεν γένοσ τοῦ Περικλέουσ ἔνοχον ἦν, ὡσ Θουκυδίδησ ἱστόρηκεν. ἡ δὲ πεῖρα περιέστη τοῖσ πέμψασιν εἰσ τοὐναντίον· ἀντὶ γὰρ ὑποψίασ καὶ διαβολῆσ ὁ Περικλῆσ ἔτι μείζονα πίστιν ἔσχε καὶ τιμὴν παρὰ τοῖσ πολίταισ, ὡσ μάλιστα μισούντων καὶ φοβουμένων ἐκεῖνον τῶν πολεμίων. διὸ καὶ πρὶν ἐμβαλεῖν εἰσ τὴν Ἀττικὴν τὸν Ἀρχίδαμον ἔχοντα τοὺσ Πελοποννησίουσ προεῖπε τοῖσ Ἀθηναίοισ, ἂν ἄρα τἆλλα δῃῶν ὁ Ἀρχίδαμοσ ἀπέχηται τῶν ἐκείνου διὰ τὴν ξενίαν τὴν οὖσαν αὐτοῖσ, ἢ διαβολῆσ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐνδιδοὺσ ἀφορμάσ, ὅτι τῇ πόλει καὶ τὴν χώραν καὶ τὰσ ἐπαύλεισ ἐπιδίδωσιν.

ἐμβάλλουσιν οὖν εἰσ τὴν Ἀττικὴν στρατῷ μεγάλῳ Λακεδαιμόνιοι μετὰ τῶν συμμάχων, Ἀρχιδάμου τοῦ βασιλέωσ ἡγουμένου.

καὶ δῃοῦντεσ τὴν χώραν προῆλθον εἰσ Ἀχαρνὰσ καὶ κατεστρατοπέδευσαν, ὡσ τῶν Ἀθηναίων οὐκ ἀνεξομένων, ἀλλ’ ὑπ’ ὀργῆσ καὶ φρονήματοσ διαμαχουμένων πρὸσ αὐτούσ. τῷ δὲ Περικλεῖ δεινὸν ἐφαίνετο πρὸσ τοὺσ ἑξακισμυρίουσ Πελοποννησίων καὶ Βοιωτῶν ὁπλίτασ τοσοῦτοι γὰρ ἦσαν οἱ τὸ πρῶτον ἐμβαλόντεσ ὑπὲρ αὐτῆσ τῆσ πόλεωσ μάχην συνάψαι·

τοὺσ δὲ βουλομένουσ μάχεσθαι καὶ δυσπαθοῦντασ πρὸσ τὰ γινόμενα κατεπράϋνε, λέγων ὡσ δένδρα μὲν τμηθέντα καὶ κοπέντα φύεται ταχέωσ, ἀνδρῶν δὲ διαφθαρέντων αὖθισ τυχεῖν οὐ ῥᾴδιόν ἐστι. τὸν δὲ δῆμον εἰσ ἐκκλησίαν οὐ συνῆγε δεδιὼσ βιασθῆναι παρὰ γνώμην, ἀλλ’ ὥσπερ νεὼσ κυβερνήτησ ἀνέμου κατιόντοσ ἐν πελάγει θέμενοσ εὖ πάντα καὶ κατατείνασ τὰ ὅπλα χρῆται τῇ τέχνῃ, δάκρυα καὶ δεήσεισ ἐπιβατῶν ναυτιώντων καὶ φοβουμένων ἐάσασ, οὕτωσ ἐκεῖνοσ, τό τε ἄστυ συγκλείσασ καὶ καταλαβὼν πάντα φυλακαῖσ πρὸσ ἀσφάλειαν, ἐχρῆτο τοῖσ αὑτοῦ λογισμοῖσ, βραχέα φροντίζων τῶν καταβοώντων καὶ δυσχεραινόντων.

καίτοι πολλοὶ μὲν αὐτοῦ τῶν φίλων δεόμενοι προσέκειντο, πολλοὶ δὲ τῶν ἐχθρῶν ἀπειλοῦντεσ καὶ κατηγοροῦντεσ, χοροὶ δ’ ᾖδον ᾄσματα καὶ σκώμματα πρὸσ αἰσχύνην, ἐφυβρίζοντεσ αὐτοῦ τὴν στρατηγίαν ὡσ ἄνανδρον καὶ προϊεμένην τὰ πράγματα τοῖσ πολεμίοισ.

ἐπεφύετο δὲ καὶ Κλέων ἤδη, διὰ τῆσ πρὸσ ἐκεῖνον ὀργῇσ τῶν πολιτῶν πορευόμενοσ ἐπὶ τὴν δημαγωγίαν, ὡσ τἀνάπαιστα ταῦτα δηλοῖ ποιήσαντοσ Ἑρμίππου· βασιλεῦ σατύρων, τί ποτ’ οὐκ ἐθέλεισ δόρυ βαστάζειν, ἀλλὰ λόγουσ μὲν περὶ τοῦ πολέμου δεινοὺσ παρέχεισ, ψυχὴ δὲ Τέλητοσ ὕπεστιν;

κἀγχειριδίου δ’ ἀκόνῃ σκληρᾷ παραθηγομένησ βρύχεισ κοπίδοσ, δηχθεὶσ αἴθωνι Κλέωνι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION