Plutarch, Περικλῆς, chapter 13

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 13)

ἀναβαινόντων δὲ τῶν ἔργων ὑπερηφάνων μὲν μεγέθει, μορφῇ δ’ ἀμιμήτων καὶ χάριτι, τῶν δημιουργῶν ἁμιλλωμένων ὑπερβάλλεσθαι τὴν δημιουργίαν τῇ καλλιτεχνίᾳ, μάλιστα θαυμάσιον ἦν τὸ τάχοσ. ὧν γὰρ ἕκαστον ᾤοντο πολλαῖσ διαδοχαῖσ καὶ ἡλικίαισ μόλισ ἐπὶ τέλοσ ἀφίξεσθαι, ταῦτα πάντα μιᾶσ ἀκμῇ πολιτείασ ἐλάμβανε τὴν συντέλειαν. καίτοι ποτέ φασιν Ἀγαθάρχου τοῦ ζωγράφου μέγα φρονοῦντοσ ἐπὶ τῷ ταχὺ καὶ ῥᾳδίωσ τὰ ζῷα ποιεῖν ἀκούσαντα τὸν Ζεῦξιν εἰπεῖν·

"ἐγὼ δ’ ἐν πολλῷ χρόνῳ. ἡ γὰρ ἐν τῷ ποιεῖν εὐχέρεια καὶ ταχύτησ οὐκ ἐντίθησι βάροσ ἔργῳ μόνιμον οὐδὲ κάλλουσ ἀκρίβειαν· ὁ δ’ εἰσ τὴν γένεσιν τῷ πόνῳ προδανεισθεὶσ χρόνοσ ἐν τῇ σωτηρίᾳ τοῦ γενομένου τὴν ἰσχὺν ἀποδίδωσιν. ὅθεν καὶ μᾶλλον θαυμάζεται τὰ Περικλέουσ ἔργα πρὸσ πολὺν χρόνον ἐν ὀλίγῳ γενόμενα.

κάλλει μὲν γὰρ ἕκαστον εὐθὺσ ἦν τότε ἀρχαῖον, ἀκμῇ δὲ μέχρι νῦν πρόσφατόν ἐστι καὶ νεουργόν· οὕτωσ ἐπανθεῖ καινότησ ἀεί τισ ἄθικτον ὑπὸ τοῦ χρόνου διατηροῦσα τὴν ὄψιν, ὥσπερ ἀειθαλὲσ πνεῦμα καὶ ψυχὴν ἀγήρω καταμεμιγμένην τῶν ἔργων ἐχόντων. πάντα δὲ διεῖπε καὶ πάντων ἐπίσκοποσ ἦν αὐτῷ Φειδίασ, καίτοι μεγάλουσ ἀρχιτέκτονασ ἐχόντων καὶ τεχνίτασ τῶν ἔργων.

τὸν μὲν γὰρ ἑκατόμπεδον Παρθενῶνα Καλλικράτησ εἰργάζετο καὶ Ἰκτῖνοσ, τὸ δ’ ἐν Ἐλευσῖνι τελεστήριον ἤρξατο μὲν Κόροιβοσ οἰκοδομεῖν, καὶ τοὺσ ἐπ’ ἐδάφουσ κίονασ ἔθηκεν οὗτοσ καὶ τοῖσ ἐπιστυλίοισ ἐπέζευξεν· ἀποθανόντοσ δὲ τούτου Μεταγένησ ὁ Ξυπέτιοσ τὸ διάζωμα καὶ τοὺσ ἄνω κίονασ ἐπέστησε· τὸ δ’ ὀπαῖον ἐπὶ τοῦ ἀνακτόρου Ξενοκλῆσ ὁ Χολαργεὺσ ἐκορύφωσε·

τὸ δὲ μακρὸν τεῖχοσ, περὶ οὗ Σωκράτησ ἀκοῦσαί φησιν αὐτὸσ εἰσηγουμένου γνώμην Περικλέουσ, ἠργολάβησε Καλλικράτησ. κωμῳδεῖ δὲ τὸ ἔργον Κρατῖνοσ ὡσ βραδέωσ περαινόμενον· πάλαι γὰρ αὐτό, φησί, λόγοισι προάγει Περικλέησ, ἔργοισι δ’ οὐδὲ κινεῖ. τὸ δ’ Ωἰδεῖον, τῇ μὲν ἐντὸσ διαθέσει πολύεδρον καὶ πολύστυλον, τῇ δ’ ἐρέψει περικλινὲσ καὶ κάταντεσ ἐκ μιᾶσ κορυφῆσ πεποιημένον, εἰκόνα λέγουσι γενέσθαι καὶ μίμημα τῆσ βασιλέωσ σκηνῆσ, ἐπιστατοῦντοσ καὶ τούτῳ Περικλέουσ. διὸ καὶ πάλιν Κρατῖνοσ ἐν Θρᾴτταισ παίζει πρὸσ αὐτόν·

ὁ σχινοκέφαλοσ Ζεὺσ ὅδε προσέρχεται τᾠδεῖον ἐπὶ τοῦ κρανίου ἔχων, ἐπειδὴ τοὔστρακον παροίχεται. φιλοτιμούμενοσ δ’ ὁ Περικλῆσ τότε πρῶτον ἐψηφίσατο μουσικῆσ ἀγῶνα τοῖσ Παναθηναίοισ ἄγεσθαι, καὶ διέταξεν αὐτὸσ ἀθλοθέτησ αἱρεθεὶσ καθότι χρὴ τοὺσ ἀγωνιζομένουσ αὐλεῖν ἢ ᾄδειν ἢ κιθαρίζειν. ἐθεῶντο δὲ καὶ τότε καὶ τὸν ἄλλον χρόνον ἐν Ωἰδείῳ τοὺσ μουσικοὺσ ἀγῶνασ. τὰ δὲ Προπύλαια τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐξειργάσθη μὲν ἐν πενταετίᾳ Μνησικλέουσ ἀρχιτεκτονοῦντοσ·

τύχη δὲ θαυμαστὴ συμβᾶσα περὶ τὴν οἰκοδομίαν ἐμήνυσε τὴν θεὸν οὐκ ἀποστατοῦσαν, ἀλλὰ συνεφαπτομένην τοῦ ἔργου καὶ συνεπιτελοῦσαν. ὁ γὰρ ἐνεργότατοσ καὶ προθυμότατοσ τῶν τεχνιτῶν ἀποσφαλεὶσ ἐξ ὕψουσ ἔπεσε καὶ διέκειτο μοχθηρῶσ, ὑπὸ τῶν ἰατρῶν ἀπεγνωσμένοσ.

ἀθυμοῦντοσ δὲ τοῦ Περικλέουσ ἡ θεὸσ ὄναρ φανεῖσα συνέταξε θεραπείαν, ᾗ χρώμενοσ ὁ Περικλῆσ ταχὺ καὶ ῥᾳδίωσ ἰάσατο τὸν ἄνθρωπον. ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὸ χαλκοῦν ἄγαλμα τῆσ Ὑγιείασ Ἀθηνᾶσ ἀνέστησεν ἐν ἀκροπόλει παρὰ τὸν βωμὸν ὃσ καὶ πρότερον ἦν, ὡσ λέγουσιν. ὁ δὲ Φειδίασ εἰργάζετο μὲν τῆσ θεοῦ τὸ χρυσοῦν ἕδοσ, καὶ τούτου δημιουργὸσ ἐν τῇ στήλῃ ἀναγέγραπται, πάντα δ’ ἦν σχεδὸν ἐπ’ αὐτῷ, καὶ πᾶσιν, ὡσ εἰρήκαμεν, ἐπεστάτει τοῖσ τεχνίταισ διὰ φιλίαν Περικλέουσ.

καὶ τοῦτο τῷ μὲν φθόνον, τῷ δὲ βλασφημίαν ἤνεγκεν, ὡσ ἐλευθέρασ τῷ Περικλεῖ γυναῖκασ εἰσ τὰ ἔργα φοιτώσασ ὑποδεχομένου τοῦ Φειδίου. δεξάμενοι δὲ τὸν λόγον οἱ κωμικοὶ πολλὴν ἀσέλγειαν αὐτοῦ κατεσκέδασαν, εἴσ τε τὴν Μενίππου γυναῖκα διαβάλλοντεσ, ἀνδρὸσ φίλου καὶ ὑποστρατηγοῦντοσ, εἴσ τε τὰσ Πυριλάμπουσ ὀρνιθοτροφίασ, ὃσ ἑταῖροσ ὢν Περικλέουσ αἰτίαν εἶχε ταῶνασ ὑφιέναι ταῖσ γυναιξὶν αἷσ ὁ Περικλῆσ ἐπλησίαζε.

καὶ τί ἄν τισ ἀνθρώπουσ σατυρικοὺσ τοῖσ βίοισ καὶ τὰσ κατὰ τῶν κρειττόνων βλασφημίασ ὥσπερ δαίμονι κακῷ τῷ φθόνῳ τῶν πολλῶν ἀποθύοντασ ἑκάστοτε θαυμάσειεν, ὅπου καὶ Στησίμβροτοσ ὁ Θάσιοσ δεινὸν ἀσέβημα καὶ μυθῶδεσ ἐξενεγκεῖν ἐτόλμησεν εἰσ τὴν γυναῖκα τοῦ υἱοῦ κατὰ τοῦ Περικλέουσ;

οὕτωσ ἐοίκε πάντη χαλεπὸν εἶναι καὶ δυσθήρατον ἱστορίᾳ τἀληθέσ, ὅταν οἱ μὲν ὕστερον γεγονότεσ τὸν χρόνον ἔχωσιν ἐπιπροσθοῦντα τῇ γνώσει τῶν πραγμάτων, ἡ δὲ τῶν πράξεων καὶ τῶν βίων ἡλικιῶτισ ἱστορία τὰ μὲν φθόνοισ καὶ δυσμενείαισ, τὰ δὲ χαριζομένη καὶ κολακεύουσα λυμαίνηται καὶ διαστρέφῃ τὴν ἀλήθειαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION