Plutarch, Περικλῆς, chapter 2

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 2)

ἡ δ’ αὐτουργία τῶν ταπεινῶν τῆσ εἰσ τὰ καλὰ ῥᾳθυμίασ μάρτυρα τὸν ἐν τοῖσ ἀχρήστοισ πόνον παρέχεται καθ’ αὑτῆσ· καὶ οὐδεὶσ εὐφυὴσ νέοσ ἢ τὸν ἐν Πίσῃ θεασάμενοσ Δία γενέσθαι Φειδίασ ἐπεθύμησεν ἢ τὴν Ἥραν τὴν ἐν Ἄργει Πολύκλειτοσ, οὐδ’ Ἀνακρέων ἢ Φιλητᾶσ ἢ Ἀρχίλοχοσ ἡσθεὶσ αὐτῶν τοῖσ ποιήμασιν. οὐ γὰρ ἀναγκαῖον, εἰ τέρπει τὸ ἔργον ὡσ χάριεν, ἄξιον σπουδῆσ εἶναι τὸν εἰργασμένον.

ὅθεν οὐδ’ ὠφελεῖ τὰ τοιαῦτα τοὺσ θεωμένουσ, πρὸσ ἃ μιμητικὸσ οὐ γίνεται ζῆλοσ οὐδὲ ἀνάδοσισ κινοῦσα προθυμίαν καὶ ὁρμὴν ἐπὶ τὴν ἐξομοίωσιν. ἀλλ’ ἥ γε ἀρετὴ ταῖσ πράξεσιν εὐθὺσ οὕτω διατίθησιν ὥστε ἅμα θαυμάζεσθαι τὰ ἔργα καὶ ζηλοῦσθαι τοὺσ εἰργασμένουσ. τῶν μὲν γὰρ ἐκ τῆσ τύχησ ἀγαθῶν τὰσ κτήσεισ καὶ ἀπολαύσεισ, τῶν δ’ ἀπ’ ἀρετῆσ τὰσ πράξεισ ἀγαπῶμεν, καὶ τὰ μὲν ἡμῖν παρ’ ἑτέρων, τὰ δὲ μᾶλλον ἑτέροισ παρ’ ἡμῶν ὑπάρχειν βουλόμεθα.

τὸ γὰρ καλὸν ἐφ’ αὑτὸ πρακτικῶσ κινεῖ καὶ πρακτικὴν εὐθὺσ ὁρμὴν ἐντίθησιν, ἠθοποιοῦν οὐ τῇ μιμήσει τὸν θεατήν, ἀλλὰ τῇ ἱστορίᾳ τοῦ ἔργου τὴν προαίρεσιν παρεχόμενον. ἔδοξεν οὖν καὶ ἡμῖν ἐνδιατρῖψαι τῇ περὶ τοὺσ βίουσ ἀναγραφῇ, καὶ τοῦτο τὸ βιβλίον δέκατον συντετάχαμεν τὸν Ποερικλέουσ βίον καὶ τὸν·

Φαβίου Μαξίμου τοῦ διαπολεμήσαντοσ πρὸσ Ἀννίβαν περιέχον, ἀνδρῶν κατά τε τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ ὁμοίων, μάλιστα δὲ πρᾳότητα καὶ δικαιοσύνην, καὶ τῷ δύνασθαι φέρειν δήμων καὶ συναρχόντων ἀγνωμοσύνασ ὠφελιμωτάτων ταῖσ πατρίσι γενομένων. εἰ δ’ ὀρθῶσ στοχαζόμεθα τοῦ δέοντοσ, ἔξεστι κρίνειν ἐκ τῶν γραφομένων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION