Plutarch, Περικλῆς, chapter 1

(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 1)

ξένουσ τινὰσ ἐν Ῥώμῃ πλουσίουσ κυνῶν τέκνα καὶ πιθήκων ἐν τοῖσ κόλποισ περιφέροντασ καὶ ἀγαπῶντασ ἰδὼν ὁ Καῖσαρ, ὡσ ἐοίκεν, ἠρώτησεν εἰ παιδία παρ’ αὐτοῖσ οὐ τίκτουσιν αἱ γυναῖκεσ, ἡγεμονικῶσ σφόδρα νουθετήσασ τοὺσ τὸ φύσει φιλητικὸν ἐν ἡμῖν καὶ φιλόστοργον εἰσ θηρία καταναλίσκοντασ ἀνθρώποισ ὀφειλόμενον. ἆρ’ οὖν, ἐπεὶ φιλομαθέσ τι κέκτηται καὶ φιλοθέαμον ἡμῶν ἡ ψυχὴ φύσει, λόγον ἔχει ψέγειν τοὺσ καταχρωμένουσ τούτῳ πρὸσ τὰ μηδεμιᾶσ ἄξια σπουδῆσ ἀκούσματα καὶ θεάματα, τῶν δὲ καλῶν καὶ ὠφελίμων παραμελοῦντασ;

τῷ νῷ δ’ ἕκαστοσ εἰ βούλοιτο χρῆσθαι, καὶ τρέπειν ἑαυτὸν ἀεὶ καὶ μεταβάλλειν ῥᾷστα πρὸσ τὸ δοκοῦν πέφυκεν, ὥστε χρὴ διώκειν τὸ βέλτιστον, ἵνα μὴ θεωρῇ μόνον, ἀλλὰ καὶ τρέφηται τῷ θεωρεῖν.

ὡσ γὰρ ὀφθαλμῷ χρόα πρόσφοροσ ἧσ τὸ ἀνθηρὸν ἅμα καὶ τερπνὸν ἀναζωπυρεῖ καὶ τρέφει τὴν ὄψιν, οὕτω τὴν διάνοιαν ἐπάγειν δεῖ θεάμασιν ἃ τῷ χαίρειν πρὸσ τὸ οἰκεῖον αὐτὴν ἀγαθὸν ἐκκαλεῖ. ταῦτα δὲ ἔστιν ἐν τοῖσ ἀπ’ ἀρετῆσ ἔργοισ, ἃ καὶ ζῆλόν τινα καὶ προθυμίαν ἀγωγὸν εἰσ μίμησιν ἐμποιεῖ τοῖσ ἱστορήσασιν· ἐπεὶ τῶν γ’ ἄλλων οὐκ εὐθὺσ ἀκολουθεῖ τῷ θαυμάσαι τὸ πραχθὲν ὁρμὴ πρὸσ τὸ πρᾶξαι·

πολλάκισ δὲ καὶ τοὐναντίον χαίροντεσ τῷ ἔργῳ τοῦ δημιουργοῦ καταφρονοῦμεν, ὡσ ἐπὶ τῶν μύρων καὶ τῶν ἁλουργῶν τούτοισ μὲν ἡδόμεθα, τοὺσ δὲ βαφεῖσ καὶ μυρεψοὺσ ἀνελευθέρουσ ἡγούμεθα καὶ βαναύσουσ. "μοχθηρόσ·

"οὐ γὰρ ἂν οὕτω σπουδαῖοσ ἦν αὐλητήσ· ὁ δὲ Φίλιπποσ πρὸσ τὸν υἱὸν ἐπιτερπῶσ ἔν τινι πότῳ ψήλαντα καὶ τεχνικῶσ εἶπεν· "οὐκ αἰσχύνῃ καλῶσ οὕτω ψάλλων; ἀρκεῖ γάρ, ἂν βασιλεὺσ ἀκροᾶσθαι ψαλλόντων σχολάζῃ, καὶ πολὺ νέμει ταῖσ Μούσαισ ἑτέρων ἀγωνιζομένων τὰ τοιαῦτα θεατὴσ γιγνόμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION