Plutarch, Lucullus, chapter 21

(플루타르코스, Lucullus, chapter 21)

ἔπειτα Τιγράνην αὐτοῦ κελευσθεὶσ περιμένειν ἀπῆν γὰρ ἐνίασ ἔτι τῶν ἐν Φοινίκῃ πόλεων καταστρεφόμενοσ, πολλοὺσ μὲν ᾠκειώσατο τῶν ὑπούλωσ ἀκροωμένων τοῦ Ἀρμενίου δυναστῶν, ὧν εἷσ ἦν καὶ Ζαρβιηνὸσ ὁ τῆσ Γορδυηνῆσ βασιλεύσ, πολλαῖσ δὲ κρύφα τῶν δεδουλωμένων πόλεων διαπεμπομέναισ πρὸσ αὑτὸν ὑπέσχετο τὴν Λουκούλλου βοήθειαν, ἐν τῷ παρόντι κελεύσασ ἡσυχάζειν. ἦν γὰρ οὐκ ἀνασχετὸσ ἡ τῶν Ἀρμενίων ἀρχὴ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλὰ χαλεπή καὶ μάλιστα τοῦ βασιλέωσ αὐτοῦ τὸ φρόνημα τραγικὸν καὶ ὑπέρογκον ἐν ταῖσ μεγάλαισ εὐτυχίαισ ἐγεγόνει, πάντων, ὅσα ζηλοῦσιν οἱ πολλοὶ καὶ θαυμάζουσιν, οὐ μόνον ὄντων περὶ αὐτόν, ἀλλὰ καὶ δι’ αὑτὸν γεγονέναι δοκούντων.

ἀρξάμενοσ γὰρ ἀπὸ μικρᾶσ καὶ καταφρονουμένησ ἐλπίδοσ ἔθνη πολλὰ κατεστρέψατο, καὶ τὴν Πάρθων, ὡσ ἄλλοσ οὐδεὶσ, δύναμιν ἐταπείνωσεν, Ἑλλήνων δὲ τὴν Μεσοποταμίαν ἐνέπλησε, πολλοὺσ μὲν ἐκ Κιλικίασ, πολλοὺσ δ’ ἐκ Καππαδοκίασ ἀνασπάστουσ κατοικίζων.

ἐκίνησε δ’ ἐξ ἠθῶν καὶ Ἄραβασ τοὺσ Σκηνίτασ μεταγαγὼν καὶ πλησίον ἱδρύσασ, ὅπωσ χρῷτο δι’ ἐκείνων ταῖσ ἐμπορίαισ. βασιλεῖσ δὲ πολλοὶ μὲν ἦσαν οἱ θεραπεύοντεσ αὐτόν, τέσσαρεσ δέ, οὓσ ἀεὶ περὶ αὑτὸν εἶχεν ὥσπερ ὀπαδοὺσ ἢ δορυφόρουσ, ἱππότῃ μὲν ἐλαύνοντι πεζοὺσ παραθέοντασ ἐν χιτωνίσκοισ, καθημένῳ δὲ καὶ χρηματίζοντι περιεστῶτασ ἐπηλλαγμέναισ δι’ ἀλλήλων ταῖσ χερσίν, ὅπερ ἐδόκει μάλιστα τῶν σχημάτων ἐξομολόγησισ εἶναι δουλείασ, οἱο͂ν ἀποδομένων τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὸ σῶμα τῷ κυρίῳ παρεχόντων παθεῖν ἑτοιμότερον ἢ ποιῆσαι.

ταύτην μέντοι τὴν τραγῳδίαν οὐχ ὑποτρέσασ οὐδ’ ἐκπλαγεὶσ ὁ Ἄππιοσ, ὡσ ἔτυχε λόγου πρῶτον, ἄντικρυσ ἥκειν ἔφη Μιθριδάτην ἀπάξων ὀφειλόμενον τοῖσ Λουκούλλου θριάμβοισ ἢ καταγγελῶν Τιγράνῃ πόλεμον, ὥστε τὸν Τιγράνην, καίπερ ἐν διαχύσει τοῦ προσώπου καὶ μειδιάματι πεπλασμένῳ πειρώμενον ἀκούειν τῶν λόγων, μὴ λαθεῖν τοὺσ παρόντασ ἠλλοιωμένον τῇ παρρησίᾳ τοῦ νεανίσκου, φωνῆσ σχεδὸν ἐλευθέρασ ἀκούοντα διὰ πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτῶν τοσαῦτα γὰρ ἐβασίλευσε, μᾶλλον δὲ ὕβρισεν.

ἀπεκρίνατο μὲν οὖν τῷ Ἀππίῳ μὴ προήσεσθαι Μιθριδάτην, καὶ Ῥωμαίουσ πολέμου ἄρχοντασ ἀμυνεῖθαι.

Λουκούλλῳ δ’ ὀργιζόμενοσ, ὅτι βασιλέα μόνον αὐτόν, οὐ βασιλέων ἐν τῇ ἐπιστολῇ προσηγόρευσεν, οὐδ’ αὐτὸσ ἀντιγράφων αὐτοκράτορα προσεῖπεν. ἔπεμψε δὲ δῶρα τῷ Ἀππίῳ λαμπρά, καὶ μὴ λαβόντοσ ἄλλα πλείω προσέθηκεν. ἐκ τούτων ὁ Ἄππιοσ οὐκ ἐθέλων δοκεῖν ἔχθρᾳ τινὶ διωθεῖσθαι φιάλην δεξάμενοσ μίαν ἀπέπεμψε τὰ λοιπά, καὶ διὰ ταχέων ἀπήλαυνε πρὸσ τὸν αὐτοκράτορα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION