Plutarch, Lucullus, chapter 31

(플루타르코스, Lucullus, chapter 31)

τοιούτων δὲ καὶ πονηροτέρων ἔτι λόγων αἰσθόμενοσ ὁ Λούκουλλοσ τὴν ἐπὶ Πάρθουσ στρατείαν ἀφῆκεν, αὖθισ δ’ ἐπὶ τὸν Τιγράνην ἐβάδιζε θέρουσ ἀκμάζοντοσ, καὶ τὸν Ταῦρον ὑπερβαλὼν ἠθύμησε χλωρῶν τῶν πεδίων ἐκφανέντων τοσοῦτον αἱ ὡρ͂αι διὰ τὴν ψυχρότητα τοῦ ἀέροσ ὑστερίζουσιν. οὐ μὴν ἀλλὰ καταβὰσ καὶ δὶσ ἢ τρὶσ ἀνατολμήσαντασ ἐπ’ αὐτὸν τοὺσ Ἀρμενίουσ τρεψάμενοσ ἀδεῶσ ἐπόρθει τὰσ κώμασ, καὶ τὸν παρεσκευασμένον τῷ Τιγράνῃ σῖτον ἐξαιρῶν ἣν αὐτὸσ ἐφοβεῖτο τοῖσ πολεμίοισ περιέστησεν ἀπορίαν.

ἐπεὶ δὲ προκαλούμενοσ εἰσ μάχην αὐτούσ περιταφρεύων τὸν χάρακα καὶ πορθῶν ἐν ὄψει τὴν χώραν οὐκ ἐκίνει πεπληγότασ πολλάκισ, ἀναστὰσ ἐβάδιζεν ἐπ’ Ἀρτάξατα τὸ Τιγράνου βασίλειον, ὅπου καὶ παῖδεσ αὐτῷ νήπιοι καὶ γαμεταὶ γυναῖκεσ ἦσαν, οὐκ ἂν οἰόμενοσ ἀμαχεὶ ταῦτα προήσεσθαι τὸν Τιγράνην. λέγεται δ’ Ἀννίβαν τὸν Καρχηδόνιον, Ἀντιόχου καταπολεμηθέντοσ ὑπὸ Ῥωμαίων, μεταβάντα πρὸσ Ἀρτάξαν τὸν Ἀρμένιον ἄλλων τε πολλῶν εἰσηγητὴν καὶ διδάσκαλον αὐτῷ γενέσθαι χρησίμων, καὶ τῆσ χώρασ καταμαθόντα τόπον εὐφυέστατον καὶ ἥδιστον ἀργοῦντα καὶ παρορώμενον σχῆμα πόλεωσ ἐν αὐτῷ προϋπογράψασθαι, καὶ τὸν Ἀρτάξαν ἐπαγαγόντα δεῖξαι καὶ παρορμῆσαι πρὸσ τὸν οἰκισμόν.

ἡσθέντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ καὶ δεηθέντοσ, ὅπωσ αὐτὸσ ἐπιστατήσῃ τοῦ ἔργου, μέγα τι καὶ πάγκαλον χρῆμα πόλεωσ ἀναστῆναι, καὶ γενομένην ἐπώνυμον τοῦ βασιλέωσ μητρόπολιν ἀποδειχθῆναι τῆσ Ἀρμενίασ.

ἐπὶ ταύτην τοῦ Λουκούλλου βαδίζοντοσ οὐκ ἠνέσχετο Τιγράνησ, ἀλλὰ τὴν δύναμιν ἀναλαβὼν ἡμέρᾳ τετάρτῃ παρεστρατοπέδευσε τοῖσ Ῥωμαίοισ, ἐν μέσῳ λαβὼν τὸν Ἀρσανίαν ποταμόν, ὃν ἐξ ἀνάγκησ διαβατέον ἦν τοῖσ Ῥωμαίοισ τὴν ἐπ’ Ἀρταξάτων πορευομένοισ. θύσασ δὲ τοῖσ θεοῖσ Λούκουλλοσ, ὡσ ἐν χερσὶν οὔσησ τῆσ νίκησ, διεβίβαζε τὸν στρατὸν ἐν δώδεκα σπείραισ προτεταγμέναισ, ταῖσ δ’ ἄλλαισ ἐπιτεταγμέναισ πρὸσ τὰσ κυκλώσεισ τῶν πολεμίων.

πολλοὶ γὰρ ἦσαν ἱππεῖσ καὶ λογάδεσ ἀντιπαρατεταγμένοι, πρὸ δ’ αὐτῶν ἱπποτοξόται Μάρδοι καὶ λογχοφόροι Ἴβηρεσ, οἷσ μάλιστα τῶν ξένων ὁ Τιγράνησ ἐπίστευεν ὡσ μαχιμωτάτοισ. οὐ μὴν ἐπράχθη τι λαμπρὸν ἀπ’ αὐτῶν, μικρὰ δὲ τοῖσ ἱππεῦσι τῶν Ῥωμαίων διαπληκτισάμενοι τοὺσ πεζοὺσ ἐπιόντασ οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλ’ ἑκατέρωσε τῆσ φυγῆσ σχισθέντεσ ἐπεσπάσαντο τοὺσ ἱππεῖσ πρὸσ τὴν δίωξιν.

ἅμα δὲ τῷ τούτουσ διασπαρῆναι τῶν περὶ τὸν Τιγράνην ἐξιππασαμένων ἰδὼν τὴν λαμπρότητα καὶ τὸ πλῆθοσ ὁ Λούκουλλοσ ἔδεισε. καὶ τοὺσ μὲν ἱππεῖσ ἀπὸ τῆσ διώξεωσ ἀνεκαλεῖτο, πρῶτοσ δ’ αὐτὸσ ἀντέστη τοῖσ Ἀτροπατηνοῖσ κατ’ αὐτὸν οὖσι μετὰ τῶν ἀρίστων, καὶ πρὶν εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν φοβήσασ ἐτρέψατο.

τριῶν δ’ ὁμοῦ παρατεταγμένων βασιλέων αἴσχιστα δοκεῖ φυγεῖν ὁ Ποντικὸσ Μιθριδάτησ, οὐδὲ τὴν κραυγὴν τῶν Ῥωμαίων ἀνασχόμενοσ. γενομένησ δὲ τῆσ διώξεωσ μακρᾶσ καὶ δι’ ὅλησ νυκτόσ, οὐ μόνον κτείνοντεσ αὐτούσ, ἀλλὰ καὶ ζωγροῦντεσ καὶ χρήματα καὶ λείαν ἄγοντεσ καὶ φέροντεσ ἀπεῖπον οἱ Ῥωμαῖοι.

φησὶ δὲ ὁ Λίουϊοσ ἐν μὲν τῇ προτέρᾳ μάχῃ πλείονασ, ἐν δὲ ταύτῃ γνωριμωτέρουσ πεσεῖν καὶ ληφθῆναι τῶν πολεμίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION