Plutarch, Lucullus, chapter 18

(플루타르코스, Lucullus, chapter 18)

τὰ δὲ Κάβειρα λαβὼν καὶ τῶν ἄλλων φρουρίων τὰ πλεῖστα θησαυρούσ τε μεγάλουσ εὑρ͂ε καὶ δεσμωτήρια, πολλῶν μὲν Ἑλλήνων, πολλῶν δὲ συγγενῶν τοῦ βασιλέωσ καθειργμένων, οἷσ πάλαι τεθνάναι δοκοῦσιν οὐ σωτηρίαν, ἀλλ’ ἀναβίωσιν καὶ δευτέραν τινὰ γέννησιν ἡ Λουκούλλου χάρισ παρέσχεν. ἑάλω δὲ καὶ ἀδελφὴ τοῦ Μιθριδάτου Νύσσα σωτήριον ἅλωσιν αἱ δ’ ἀπωτάτω τοῦ κινδύνου καὶ καθ’ ἡσυχίαν ἀποκεῖσθαι δοκοῦσαι περὶ Φαρνάκειαν ἀδελφαί καὶ γυναῖκεσ οἰκτρῶσ ἀπώλοντο, Μιθριδάτου πέμψαντοσ ἐπ’ αὐτὰσ ἐκ τῆσ φυγῆσ Βακχίδην εὐνοῦχον.

ἦσαν δὲ μετὰ πολλῶν ἀδελφαί τε δύο τοῦ βασιλέωσ, Ῥωξάνη καὶ Στάτειρα, περὶ τεσσαράκοντα ἔτη παρθενευόμεναι, καὶ γαμεταὶ δύο, γένοσ Ιὠνίδεσ, Βερενίκη μὲν ἐκ Χίου, Μονίμη δὲ Μιλησία. ταύτησ ὁ πλεῖστοσ ἦν λόγοσ ἐν τοῖσ Ἕλλησιν, ὅτι τοῦ βασιλέωσ πειρῶντοσ αὐτὴν καὶ μυρίουσ πεντακισχιλίουσ χρυσοῦσ προσπέμψαντοσ ἀντέσχε, μέχρι οὗ γάμων ἐγένοντο συνθῆκαι καὶ διάδημα πέμψασ αὐτῇ βασίλισσαν ἀνηγόρευσεν.

αὕτη καὶ παρὰ τὸν ἄλλον χρόνον ἀνιαρῶσ εἶχε καὶ ἀπεθρήνει τὴν τοῦ σώματοσ εὐμορφίαν, ὡσ δεσπότην μὲν ἀντ’ ἀνδρὸσ αὐτῇ, φρουρὰν δὲ βαρβάρων ἀντὶ γάμου καὶ οἴκου προξενήσασαν, πόρρω δέ που τῆσ Ἑλλάδοσ ἀπῳκισμένη τοῖσ ἐλπισθεῖσιν ἀγαθοῖσ ὄναρ σύνεστι, τῶν δ’ ἀληθινῶν ἐκείνων ἀπεστέρηται. καὶ δὴ τοῦ Βακχίδου παραγενομένου καὶ προστάξαντοσ αὐταῖσ ἀποθνῄσκειν, ὡσ ἑκάστῃ δοκοίη ῥᾷστον εἶναι καὶ ἀλυπότατον, περισπάσασα τῆσ κεφαλῆσ τὸ διάδημα τῷ τραχήλῳ περιῆψε καὶ ἀνήρτησεν ἑαυτήν.

"ῥάκοσ, οὐδὲ πρὸσ τοῦτό μοι χρήσιμον ἔσῃ ; κἀκεῖνο μὲν ἀπέρριψε προσπτύσασα, τῷ δὲ Βακχίδῃ τὴν σφαγὴν παρέσχεν. ἡ δὲ Βερενίκη κύλικα φαρμάκου λαβοῦσα, τῆσ μητρὸσ αὐτῇ παρούσησ καὶ δεομένησ, μετέδωκε.

καὶ συνεξέπιον μὲν ἀμφότεραι, ἤρκεσε δὲ ἡ τοῦ φαρμάκου δύναμισ εἰσ. τὸ ἀσθενέστερον σῶμα, τὴν δὲ Βερενίκην οὐχ ὅσον ἔδει πιοῦσαν οὐκ ἀπήλλαξεν, ἀλλὰ δυσθανατοῦσα τοῦ Βακχίδου σπεύδοντοσ ἀπεπνίγη. λέγεται δὲ καὶ τῶν ἀγάμων ἀδελφῶν ἐκείνων τὴν μὲν ἐπαρωμένην πολλὰ καὶ λοιδοροῦσαν ἐκπιεῖν τὸ φάρμακον, τὴν δὲ Στάτειραν οὔτε δύσφημόν τι φθεγξαμένην οὔτ’ ἀγεννέσ, ἀλλ’ ἐπαινοῦσαν τὸν ἀδελφόν, ὅτι περὶ τοῦ σώματοσ κινδυνεύων οὐκ ἠμέλησεν αὐτῶν, ἀλλὰ προὐνόησεν ἐλευθέρασ καὶ ἀνυβρίστουσ ἀποθανεῖν.

ταῦτα μὲν οὖν φύσει χρηστὸν ὄντα καὶ φιλάνθρωπον ἠνία τὸν Λούκουλλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION