Plutarch, Lucullus, chapter 42

(플루타르코스, Lucullus, chapter 42)

σπουδῆσ δ’ ἄξια καὶ λόγου τὰ περὶ τὴν τῶν βιβλίων κατασκευήν, καὶ γὰρ πολλὰ καὶ γεγραμμένα καλῶσ συνῆγεν, ἥ τε χρῆσισ ἦν φιλοτιμοτέρα τῆσ κτήσεωσ, ἀνειμένων πᾶσι τῶν βιβλιοθηκῶν, καὶ τῶν περὶ αὐτὰσ περιπάτων καὶ σχολαστηρίων ἀκωλύτωσ ὑποδεχομένων τοὺσ Ἕλληνασ ὥσπερ εἰσ Μουσῶν τι καταγώγιον ἐκεῖσε φοιτῶντασ καὶ συνδιημερεύοντασ ἀλλήλοισ, ἀπὸ τῶν ἄλλων χρειῶν ἀσμένωσ ἀποτρέχοντασ. πολλάκισ δὲ καὶ συνεσχόλαζεν αὐτὸσ ἐμβάλλων εἰσ τοὺσ περιπάτουσ τοῖσ φιλολόγοισ καὶ τοῖσ πολιτικοῖσ συνέπραττεν ὅτου δέοιντο·

καὶ ὅλωσ ἑστία καὶ πρυτανεῖον Ἑλληνικὸν ὁ οἶκοσ ἦν αὐτοῦ τοῖσ ἀφικνουμένοισ εἰσ Ῥώμην. ἔρωτα καὶ ζῆλον ἔσχεν, οὐ τῆσ νέασ λεγομένησ, καίπερ ἀνθούσησ τότε τοῖσ Καρνεάδου λόγοισ διὰ Φίλωνοσ, ἀλλὰ τῆσ παλαιᾶσ, πιθανὸν ἄνδρα καὶ δεινὸν εἰπεῖν τότε προστάτην ἐχούσησ τὸν Ἀσκαλωνίτην Ἀντίοχον, ὃν πάσῃ σπουδῇ ποιησάμενοσ φίλον ὁ Λούκουλλοσ καὶ συμβιωτὴν ἀντέταττε τοῖσ Φίλωνοσ ἀκροαταῖσ, ὧν καὶ Κικέρων ἦν.

καὶ σύγγραμμά γε πάγκαλον ἐποίησεν εἰσ τὴν αἱρ́εσιν, ἐν ᾧ τὸν ὑπὲρ τῆσ καταλήψεωσ λόγον Λουκούλλῳ περιτέθεικεν, αὑτῷ δὲ τὸν ἐναντίον.

Λούκουλλοσ δ’ ἀναγέγραπται τὸ βιβλίον. ἦσαν δ’, ὥσπερ εἴρηται, φίλοι σφόδρα καὶ κοινωνοὶ τῆσ ἐν πολιτείᾳ προαιρέσεωσ· οὐδὲ γὰρ αὖ πάμπαν ἀπηλλάχει τῆσ πολιτείασ ἑαυτὸν ὁ Λούκουλλοσ, ἀλλὰ τὴν ὑπὲρ τοῦ μέγιστοσ εἶναι καὶ πλεῖστον δύνασθαι φιλοτιμίαν καὶ ἅμιλλαν, ὡσ οὔτε ἀκίνδυνον οὔτ’ ἀνύβριστον οὖσαν, εὐθὺσ ἀφῆκε Κράσσῳ καὶ Κάτωνι· τούτουσ γὰρ οἱ τὴν Πομπηίου δύναμιν ὑφορώμενοι προεβάλλοντο τῆσ βουλῆσ, ἀπολεγομένου τοῦ Λουκούλλου τὰ πρωτεῖα·

κατέβαινε δ’ εἰσ τὴν ἀγορὰν διὰ τοὺσ φίλουσ, εἰσ δὲ τὴν σύγκλητον, εἰ Πομπηϊού τινὰ δέοι σπουδὴν ἢ φιλοτιμίαν ἐπηρεάσαι. καὶ τάσ τε διατάξεισ, ἃσ ἐκεῖνοσ ἐποιήσατο τῶν βασιλέων κρατήσασ, ἐξέκρουσε, καὶ νέμησίν τινα τοῖσ στρατιώταισ αὐτοῦ γράφοντοσ ἐκώλυσε δοθῆναι συμπράττοντοσ Κάτωνοσ, ὥστε Πομπήϊον εἰσ τὴν Κράσσου καὶ Καίσαροσ φιλίαν, μᾶλλον δὲ συνωμοσίαν, καταφυγεῖν καὶ πληρώσαντα τὴν πόλιν ὅπλων καὶ στρατιωτῶν βίᾳ κυρῶσαι τὰ δόγματα, τοὺσ περὶ τὸν Κάτωνα καὶ Λούκουλλον ἐκβαλόντα τῆσ ἀγορᾶσ.

ἀγανακτούντων δὲ τῶν βελτίστων ἐπὶ τοῖσ γινομένοισ προῆγον οἱ Πομπηιανοὶ Βέττιόν τινα, συνειληφέναι λέγοντεσ ἐπιβουλεύοντα Πομπηίῳ.

κἀκεῖνοσ ἀνακρινόμενοσ ἐν μὲν τῇ συγκλήτῳ κατηγόρησεν ἑτέρων τινῶν, ἐν δὲ τῷ δήμῳ Λούκουλλον ὠνόμασεν, ὡσ ὑπ’ ἐκείνου παρεσκευασμένοσ ἀποκτεῖναι Πομπήιον. οὐδεὶσ δὲ τῷ λόγῳ προσέσχεν, ἀλλὰ καὶ παραυτίκα δῆλοσ ἦν ὁ ἄνθρωποσ ἐπὶ συκοφαντίᾳ καὶ διαβολῇ προηγμένοσ ὑπ’ αὐτῶν, καὶ μᾶλλον ἐφωράθη τὸ πρᾶγμα μετ’ ὀλίγασ ἡμέρασ ῥιφθέντοσ ἐκ τῆσ εἱρκτῆσ νεκροῦ, λεγομένου μὲν αὐτομάτωσ τεθνάναι, σημεῖα δ’ ἀγχόνησ καὶ πληγῶν ἔχοντοσ·

ἐδόκει γὰρ ὑπ’ αὐτῶν ἀνῃρῆσθαι τῶν παρεσκευακότων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION