Plutarch, Lucullus, chapter 29

(플루타르코스, Lucullus, chapter 29)

διὸ καὶ Μιθριδάτησ οὐ συνέτεινεν ἐπὶ τὴν μάχην, τῇ συνήθει τὸν Λούκουλλον εὐλαβείᾳ καὶ παραγωγῇ πολεμήσειν οἰόμενοσ, ἀλλὰ καθ’ ἡσυχίαν ἐπορεύετο πρὸσ τὸν Τιγράνην. καὶ πρῶτον μὲν ὀλίγοισ τῶν Ἀρμενίων ἐντυχὼν καθ’ ὁδὸν ἐπτοιημένοισ καὶ περιφόβοισ ἀπιοῦσιν εἴκασε τὸ πάθοσ, εἶτ’ ἤδη πλειόνων γυμνῶν καὶ τετρωμένων ἀπαντώντων πυθόμενοσ τὴν ἧτταν ἐζήτει τὸν Τιγράνην. εὑρὼν δὲ πάντων ἔρημον καὶ ταπεινόν οὐκ ἀνθύβρισεν, ἀλλὰ καταβὰσ καὶ συνδακρύσασ τὰ κοινὰ πάθη θεραπείαν τε τὴν ἑπομένην αὐτῷ βασιλικὴν ἔδωκε καὶ κατεθάρρυνε πρὸσ τὸ μέλλον, οὗτοι μὲν οὖν αὖθισ ἑτέρασ δυνάμεισ συνῆγον.

ἐν δὲ τῇ πόλει τοῖσ Τιγρανοκέρτοισ τῶν Ἑλλήνων πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ στασιασάντων καὶ τῷ Λουκούλλῳ τὴν πόλιν ἐνδιδόντων προσβαλὼν εἷλε· καὶ τοὺσ μὲν ἐν τῇ πόλει θησαυροὺσ παρελάμβανε, τὴν δὲ πόλιν διαρπάσαι παρέδωκε τοῖσ στρατιώταισ, μετὰ τῶν ἄλλων χρημάτων ὀκτακισχίλια τάλαντα νομίσματοσ ἔχουσαν.

χωρὶσ δὲ τούτων ὀκτακοσίασ δραχμὰσ κατ’ ἄνδρα διένειμεν ἀπὸ τῶν λαφύρων. πυνθανόμενοσ δὲ πολλοὺσ ἐν τῇ πόλει κατειλῆφθαι τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν, οὓσ ὁ Τιγράνησ πανταχόθεν ἠθροίκει μέλλων ἀποδεικνύναι τὸ κατεσκευασμένον ὑπ’ αὑτοῦ θέατρον, ἐχρήσατο τούτοισ πρὸσ τοὺσ ἀγῶνασ καὶ τὰσ θέασ τῶν ἐπινικίων.

τοὺσ δ’ Ἕλληνασ εἰσ τὰσ αὑτῶν πατρίδασ ἔπεμψε προσθεὶσ ἐφόδια, καὶ τῶν βαρβάρων ὁμοίωσ τοὺσ ἠναγκασμένουσ κατοικεῖν, ὥστε συνέβη μιᾶσ πόλεωσ διαλυθείσησ πολλὰσ ἀνοικίζεσθαι πάλιν κομιζομένασ τοὺσ αὑτῶν οἰκήτορασ, ὑφ’ ὧν ὡσ εὐεργέτησ ὁ Λούκουλλοσ καὶ κτίστησ ἠγαπᾶτο. προὐχώρει δὲ καὶ τἆλλα κατ’ ἀξίαν τἀνδρί τῶν ἀπὸ δικαιοσύνησ καὶ φιλανθρωπίασ ἐπαίνων ὀρεγομένῳ μᾶλλον ἢ τῶν ἐπὶ τοῖσ πολεμικοῖσ κατορθώμασιν.

ἐκείνων μὲν γὰρ οὐκ ὀλίγον ἡ στρατιὰ καὶ πλεῖστον ἡ τύχη μετεῖχε, ταῦτα δ’ ἦν ἡμέρου ψυχῆσ καὶ πεπαιδευμένησ ἐπίδειξισ, οἷσ ὁ Λούκουλλοσ τότε χωρὶσ ὅπλων ἐχειροῦτο τοὺσ βαρβάρουσ, καὶ γὰρ Ἀράβων βασιλεῖσ ἧκον πρὸσ αὐτὸν ἐγχειρίζοντεσ τὰ σφέτερα, καὶ τὸ Σωφηνῶν ἔθνοσ προσεχώρει· τὸ δὲ Γορδυηνῶν οὕτω διέθηκεν, ὥστε βούλεσθαι τὰσ πόλεισ ἐκλιπόντασ ἀκολουθεῖν ἐκείνῳ μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν ἐθελοντὰσ ἐξ αἰτίασ τοιᾶσδε.

Ζαρβιηνὸσ γὰρ ὁ τῶν Γορδυηνῶν βασιλεὺσ, ὥσπερ εἴρηται, δι’ Ἀππίου κρύφα Λουκούλλῳ διείλεκτο περὶ συμμαχίασ τὴν Τιγράνου τυραννίδα βαρυνόμενοσ· μηνυθεὶσ δ’ ἀπεσφάγη, καὶ παῖδεσ αὑτοῦ καὶ γυνὴ συναπώλοντο πρὶν ἢ Ῥωμαίουσ εἰσ Ἀρμενίαν ἐμβαλεῖν. τούτων οὐκ ἠμνημόνησεν ὁ Λούκουλλοσ, ἀλλὰ παρελθὼν εἰσ τὴν Γορδυηνῶν ταφὰσ προὔθετο τοῦ Ζαρβιηνοῦ, καὶ πυρὰν ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ βασιλικῷ καὶ τοῖσ ἀπὸ Τιγράνου κοσμήσασ λαφύροισ αὐτὸσ παρὼν ὑφῆψε, καὶ χοὰσ ἐπήνεγκε μετὰ φίλων καὶ οἰκείων τοῦ ἀνδρόσ, ἑταῖρον ἑαυτοῦ καὶ Ῥωμαίων σύμμαχον ἀνακαλούμενοσ.

ἐκέλευσε δὲ καὶ μνημεῖον ἀπὸ χρημάτων συχνῶν αὐτῷ γενέσθαι·

πάμπολλα γὰρ εὑρέθη, καὶ χρυσὸσ καὶ ἄργυροσ ἐν τοῖσ τοῦ Ζαρβιηνοῦ βασιλείοισ, σίτου δ’ ἀπέκειντο μυριάδεσ τριακόσιαι μεδίμνων, ὥστε καὶ τοὺσ στρατιώτασ ὠφελεῖσθαι καὶ τὸν Λούκουλλον θαυμάζεσθαι, ὅτι δραχμὴν μίαν ἐκ τοῦ δημοσίου ταμιείου μὴ λαβὼν αὐτὸν ἐξ αὑτοῦ διῴκει τὸν πόλεμον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION