Plutarch, Cicero, chapter 19

(플루타르코스, Cicero, chapter 19)

ἅμα δ’ ἡμέρᾳ βουλὴν ἀθροίσασ εἰσ τὸ τῆσ Ὁμονοίασ ἱερόν ἐξανέγνω τὰ γράμματα καὶ τῶν μηνυτῶν διήκουσεν. ἔφη δὲ καὶ Σιλανὸσ Ιοὔνιοσ ἀκηκοέναι τινὰσ Κεθήγου λέγοντοσ ὡσ ὕπατοί τε τρεῖσ καὶ στρατηγοί τέτταρεσ ἀναιρεῖσθαι μέλλουσι. τοιαῦτα δ’ ἕτερα καὶ Πείσων, ἀνὴρ ὑπατικόσ, εἰσήγγειλε. Γάιοσ δὲ Σουλπίκιοσ, εἷσ τῶν στρατηγῶν, ἐπὶ τήν οἰκίαν πεμφθεὶσ τοῦ Κεθήγου πολλὰ μὲν ἐν αὐτῇ βέλη καὶ ὅπλα, πλεῖστα δὲ ξίφη καὶ μαχαίρασ εὑρ͂ε νεοθήκτουσ ἁπάσασ.

τέλοσ δὲ τῷ Κροτωνιάτῃ ψηφισαμένησ ἄδειαν ἐπὶ μηνύσει τῆσ βουλῆσ ἐξελεγχθεὶσ ὁ Λέντλοσ ἀπωμόσατο τήν ἀρχήν στρατηγῶν γὰρ ἐτύγχανε, καὶ τήν περιπόρφυρον ἐν τῇ βουλῇ καταθέμενοσ διήλλαξεν ἐσθῆτα τῇ συμφορᾷ πρέπουσαν. οὗτοσ μὲν οὖν καὶ οἱ σὺν αὐτῷ παρεδόθησαν εἰσ ἄδεσμον φυλακὴν τοῖσ στρατηγοῖσ. ἤδη δ’ ἑσπέρασ οὔσησ καὶ τοῦ δήμου παριμένοντοσ ἀθρόου, προελθὼν ὁ Κικέρων, καὶ φράσασ τὸ πρᾶγμα τοῖσ πολίταισ καὶ προπεμφθείσ, παρῆλθεν εἰσ οἰκίαν φίλου γειτνιῶντοσ, ἐπεὶ τήν ἐκείνου γυναῖκεσ κατεῖχον, ἱεροῖσ ἀπορρήτοισ ὀργιάζουσαι θεόν ἣν Ῥωμαῖοι μὲν Ἀγαθήν, Ἕλληνεσ δὲ Γυναικείαν ὀνομάζουσι.

θύεται δ’ αὐτῇ κατ’ ἐνιαυτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ὑπάτου διὰ γυναικὸσ ἢ μητρὸσ αὐτοῦ, τῶν Ἑστιάδων παρθένων παρουσῶν.

εἰσελθὼν οὖν ὁ Κικέρων, καθ’ αὑτόν, ὀλίγων παντάπασιν αὐτῷ παρόντων, ἐφρόντιζεν ὅπωσ χρήσαιτο τοῖσ ἀνδράσι. τήν τε γὰρ ἄκραν καὶ προσήκουσαν ἀδικήμασι τηλικούτοισ τιμωρίαν ἐξηυλαβεῖτο καὶ κατώκνει δι’ ἐπιείκειαν ἤθουσ ἅμα καὶ ὡσ μὴ δοκοίη τῆσ ἐξουσίασ ἄγαν ἐμφορεῖσθαι καὶ πικρῶσ ἐπεμβαίνειν ἀνδράσι γένει τε πρώτοισ καὶ φίλουσ δυνατοὺσ ἐν τῇ πόλει κεκτημένοισ· μαλακώτερόν τε χρησάμενοσ ὠρρώδει τὸν ἀπ’ αὐτῶν κίνδυνον. οὐ γὰρ ἀγαπήσειν μετριώτερόν τι θανάτου παθόντασ, ἀλλ’ εἰσ ἅπαν ἀναρραγήσεσθαι τόλμησ, τῇ παλαιᾷ κακίᾳ, νέαν ὀργὴν προσλαβόντασ·

αὐτόσ τε δόξειν ἄνανδροσ καὶ μαλακόσ, οὐδ’ ἄλλωσ δοκῶν εὐτολμότατοσ εἶναι τοῖσ πολλοῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION