Plutarch, Cicero, chapter 9

(플루타르코스, Cicero, chapter 9)

στρατηγίαν δὲ μετιόντων ἅμα σὺν αὐτῷ πολλῶν καὶ μεγάλων πρῶτοσ ἁπάντων ἀνηγορεύθη· καὶ τὰσ κρίσεισ ἔδοξε καθαρῶσ καὶ καλῶσ βραβεῦσαι. λέγεται δὲ καὶ Λικίννιοσ Μᾶκερ, ἀνὴρ καὶ καθ’ αὑτὸν ἰσχύων ἐν τῇ πόλει μέγα καὶ Κράσσῳ χρώμενοσ βοηθῷ, κρινόμενοσ κλοπῆσ ἐπ’ αὐτοῦ, τῇ δυνάμει καὶ σπουδῇ πεποιθώσ, ἔτι τὴν ψῆφον τῶν κριτῶν διαφερόντων ἀπαλλαγεὶσ οἴκαδε κείρασθαί τε τὴν κεφαλὴν κατὰ τάχοσ καὶ καθαρὸν ἱμάτιον ὡσ νενικηκὼσ λαβὼν αὖθισ εἰσ ἀγορὰν προϊέναι· τοῦ δὲ Κράσσου περὶ τὴν αὔλειον ἀπαντήσαντοσ αὐτῷ καὶ φράσαντοσ ὅτι πάσαισ ἑάλωκε ταῖσ ψήφοισ, ἀναστρέψασ καὶ κατακλινεὶσ ἀποθανεῖν.

τὸ δὲ πρᾶγμα τῷ Κικέρωνι δόξαν ἤνεγκεν ὡσ ἐπιμελῶσ βραβεύσαντι τὸ δικαστήριον.

"οὐκ ἔχω τηλικοῦτον. ἔτι δ’ ἡμέρασ δύο ἢ τρεῖσ ἔχοντι τῆσ ἀρχῆσ αὐτῷ προσήγαγέ τισ Μανίλιον εὐθύνων κλοπῆσ.

ὁ δὲ Μανίλιοσ οὗτοσ εὔνοιαν εἶχε καὶ σπουδὴν ὑπὸ τοῦ δήμου, δοκῶν ἐλαύνεσθαι διὰ Πομπήϊον· ἐκείνου γὰρ ἦν φίλοσ. αἰτουμένου δ’ ἡμέρασ αὐτοῦ μίαν ὁ Κικέρων μόνην τὴν ἐπιοῦσαν ἔδωκε· καὶ ὁ δῆμοσ ἠγανάκτησεν εἰθισμένων τῶν στρατηγῶν δέκα τοὐλάχιστον ἡμέρασ διδόναι τοῖσ κινδυνεύουσι. τῶν δὲ δημάρχων αὐτὸν διαγαγόντων ἐπὶ τὸ βῆμα καὶ κατηγορούντων, ἀκουσθῆναι δεηθεὶσ εἶπεν ὅτι τοῖσ κινδυνεύουσιν ἀεί, καθ’ ὅσον οἱ νόμοι παρείκουσι, κεχρημένοσ ἐπιεικῶσ καὶ φιλανθρώπωσ δεινὸν ἡγεῖτο τῷ Μανιλίῳ ταὐτὰ μὴ παρασχεῖν ἧσ οὖν ἔτι μόνησ κύριοσ ἦν ἡμέρασ στρατηγῶν, ταύτην ἐπίτηδεσ ὁρίσαι·

τὸ γὰρ εἰσ ἄλλον ἄρχοντα τὴν κρίσιν ἐκβαλεῖν οὐκ εἶναι βουλομένου βοηθεῖν. ταὐτὰ λεχθέντα θαυμαστὴν ἐποίησε τοῦ δήμου μεταβολήν καὶ πολλὰ κατευφημοῦντεσ αὐτόν ἐδέοντο τὴν ὑπὲρ τοῦ Μανιλίου συνηγορίαν ἀναλαβεῖν.

ὁ δ’ ὑπέστη προθύμωσ, οὐχ ἥκιστα διὰ Πομπήϊον ἀπόντα· καὶ καταστὰσ πάλιν ἐξ ὑπαρχῆσ ἐδημηγόρησε, νεανικῶσ τῶν ὀλιγαρχικῶν καὶ τῷ Πομπηίῳ φθονούντων καθαπτόμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION