Plutarch, Cicero, chapter 7

(플루타르코스, Cicero, chapter 7)

ἁπτόμενοσ δὲ τῆσ πολιτείασ προθυμότερον, αἰσχρὸν ἡγεῖτο τοὺσ μὲν βαναύσουσ ὀργάνοισ χρωμένουσ καὶ σκεύεσιν ἀψύχοισ μηδενὸσ ἀγνοεῖν ὄνομα μηδὲ χώραν ἢ δύναμιν αὐτῶν, τὸν δὲ πολιτικόν, ᾧ δι’ ἀνθρώπων αἱ κοιναὶ πράξεισ περαίνονται, ῥᾳθύμωσ καὶ ἀμελῶσ ἔχειν περὶ τὴν τῶν πολιτῶν γνῶσιν. ὅθεν οὐ μόνον τῶν ὀνομάτων εἴθιζε μνημονεύειν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ τόπον ἐν ᾧ τῶν γνωρίμων ἕκαστοσ οἰκεῖ, καὶ χωρίον οὐ κέκτηται, καὶ φίλουσ οἷστισι χρῆται, καὶ γείτονασ ἐγίνωσκε·

καὶ πᾶσαν ὁδὸν Ἰταλίασ διαπορευομένῳ Κικέρωνι πρόχειρον ἦν εἰπεῖν καὶ ἐπιδεῖξαι τοὺσ τῶν φίλων ἀγροὺσ καὶ τὰσ ἐπαύλεισ. τῶν γὰρ στρατηγῶν τῷ Βέρρῃ χαριζομένων καὶ τὴν δίκην ὑπερθέσεσι καὶ διακρούσεσι πολλαῖσ εἰσ τὴν ὑστάτην ἐκβαλλόντων, ὡσ ἦν πρόδηλον ὅτι τοῖσ λόγοισ ὁ τῆσ ἡμέρασ οὐκ ἐξαρκέσει χρόνοσ οὐδὲ λήψεται πέρασ ἡ κρίσισ, ἀναστὰσ ὁ Κικέρων ἔφη μὴ δεῖσθαι λόγων, ἀλλ’ ἐπαγαγὼν τοὺσ μάρτυρασ καὶ ἐπικρίνασ ἐκέλευσε φέρειν τὴν ψῆφον τοὺσ δικαστάσ.

ὅμωσ δὲ πολλὰ χαρίεντα διαμνημονεύεται καὶ περὶ ἐκείνην αὐτοῦ τὴν δίκην. βέρρην γὰρ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν ἐκτετμημένον χοῖρον καλοῦσιν.

ὡσ οὖν ἀπελευθερικὸσ ἄνθρωποσ ἔνοχοσ τῷ ἰουδαΐζειν, ὄνομα Κεκίλιοσ, ἐβούλετο παρωσάμενοσ τοὺσ Σικελιώτασ κατηγορεῖν τοῦ Βέρρου· "τί Ιοὐδαίῳ πρὸσ χοῖρον; ἔφη ὁ Κικέρων. ἦν δὲ τῷ Βέρρῃ ἀντίπαισ υἱὸσ, οὐκ ἐλευθερίωσ δοκῶν προΐστασθαι τῆσ ὡρ́ασ. "ἐντὸσ θυρῶν δεῖ λοιδορεῖσθαι.

"τὴν Σφίγγα ἔχεισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION