Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 22

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 22)

εὐθὺσ μὲν οὖν ἀποπλέων ὁ Ἀλκιβιάδησ ἀφείλετο Μεσσήνην Ἀθηναίουσ. ἦσαν γὰρ οἱ μέλλοντεσ ἐνδιδόναι τὴν πόλιν, οὓσ ἐκεῖνοσ εἰδὼσ σαφέστατα τοῖσ Συρακουσίων φίλοισ ἐμήνυσε καὶ διέφθειρε τὴν πρᾶξιν. ἐν δὲ Θουρίοισ γενόμενοσ καὶ ἀποβὰσ τῆσ τριήρουσ ἔκρυψεν ἑαυτὸν καὶ διέφυγε τοὺσ ζητοῦντασ. ἐπιγνόντοσ δέ τινοσ καὶ εἰπόντοσ·

"οὐ πιστεύεισ, ὦ Ἀλκιβιάδη, τῇ πατρίδι; "πάντα· "περὶ δὲ τῆσ ψυχῆσ τῆσ ἐμῆσ οὐδὲ τῇ μητρί, μήπωσ ἀγνοήσασα τὴν μέλαιναν ἀντὶ τῆσ λευκῆσ ἐπενέγκῃ ψῆφον. ὕστερον δ’ ἀκούσασ ὅτι θάνατον αὐτοῦ κατέγνωκεν ἡ πόλισ· "δείξω αὐτοῖσ ὅτι ζῶ. τὴν μὲν οὖν εἰσαγγελίαν οὕτωσ ἔχουσαν ἀναγράφουσι·

"Θεσσαλὸσ Κίμωνοσ Λακιάδησ Ἀλκιβιάδην Κλεινίου Σκαμβωνίδην εἰσήγγειλεν ἀδικεῖν περὶ τὼ θεώ, τὴν Δήμητραν καὶ τὴν Κόρην, ἀπομιμούμενον τὰ μυστήρια καὶ δεικνύοντα τοῖσ αὑτοῦ ἑταίροισ ἐν τῇ οἰκίᾳ τῇ ἑαυτοῦ, ἔχοντα στολὴν οἱάνπερ ὁ ἱεροφάντησ ἔχων δεικνύει τὰ ἱερά, καὶ ὀνομάζοντα αὑτὸν μὲν ἱεροφάντην, Πουλυτίωνα δὲ δᾳδοῦχον, κήρυκα δὲ Θεόδωρον Φηγαιᾶ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ ἑταίρουσ μύστασ προσαγορεύοντα καὶ ἐπόπτασ παρὰ τὰ νόμιμα καὶ τὰ καθεστηκότα ὑπό τε Εὐμολπιδῶν καὶ Κηρύκων καὶ τῶν ἱερέων τῶν ἐξ Ἐλευσῖνοσ. ἐρήμην δ’ αὐτοῦ καταγνόντεσ καὶ τὰ χρήματα δημεύσαντεσ ἔτι καταρᾶσθαι προσεψηφίσαντο πάντασ ἱερεῖσ καὶ ἱερείασ, ὧν μόνην φασὶ Θεανὼ τὴν Μένωνοσ Ἀγραυλῆθεν ἀντειπεῖν πρὸσ τὸ ψήφισμα, φάσκουσαν εὐχῶν, οὐ καταρῶν ἱέρειαν γεγονέναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION