헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́7́26́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 26)

ἐσ δὲ τὸ ἐπίνειον τὸ Αἰγειρατῶν ‐ ὄνομα τὸ αὐτὸ ἥ τε πόλισ καὶ τὸ ἐπίνειον ἔχει ‐ , ἐσ οὖν τὸ ἐπίνειον Αἰγειρατῶν δύο καὶ ἑβδομήκοντα ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν Βουραϊκήν εἰσιν Ἡρακλέουσ στάδιοι. ἐπὶ θαλάσσῃ μὲν δὴ Αἰγειράταισ οὐδέν ἐστιν ἐσ μνήμην, ὁδὸσ δὲ ἐκ τοῦ ἐπινείου δύο σταδίων καὶ δέκα ἐσ τὴν ἄνω πόλιν. Ὁμήρου δὲ ἐν τοῖσ ἔπεσιν Ὑπερησία ὠνόμασται·

τὸ δὲ ὄνομα τὸ νῦν ἐγένετο Ιὤνων ἐποικούντων, ἐγένετο δὲ ἐπ’ αἰτίᾳ τοιᾷδε. Σικυωνίων ἀφίξεσθαι στρατὸσ ἔμελλεν αὐτοῖσ πολέμιοσ ἐσ τὴν γῆν· οἱ δὲ ‐ οὐ γὰρ ἐδόκουν ἀξιόμαχοι τοῖσ Σικυωνίοισ εἶναι ‐ ἀθροίζουσιν αἶγασ, ὁπόσαι σφίσιν ἦσαν ἐν τῇ χώρᾳ, συλλέξαντεσ δὲ ἔδησαν πρὸσ τοῖσ κέρασιν αὐτῶν δᾷδασ, καὶ ὡσ πρόσω νυκτὸσ ἦν, ἐξάπτουσι τὰσ δᾷδασ. Σικυώνιοι δὲ ‐ ἰέναι γὰρ συμμάχουσ τοῖσ Ὑπερησιεῦσιν ἤλπιζον <καὶ> εἶναι τὴν φλόγα καὶ ἐκ τοῦ ἐπικουρικοῦ πυρόσ ‐ οἱ μὲν οἴκαδε ἐπανήρχοντο, Ὑπερησιεῖσ δὲ τῇ τε πόλει τὸ ὄνομα τὸ νῦν μετέθεντο ἀπὸ τῶν αἰγῶν, καὶ καθότι αὐτῶν ἡ καλλίστη καὶ ἡγουμένη τῶν ἄλλων ὤκλασεν, Ἀρτέμιδοσ Ἀγροτέρασ ἐποιήσαντο ἱερόν, τὸ σόφισμα ἐσ τοὺσ Σικυωνίουσ οὐκ ἄνευ τῆσ Ἀρτέμιδόσ σφισιν ἐπελθεῖν νομίζοντεσ.

οὐ μὴν καὶ αὐτίκα <γε> ἐξενίκησεν Αἴγειραν ἀντὶ Ὑπερησίασ καλεῖσθαι, ἐπεὶ κατ’ ἐμὲ ἦσαν ἔτι οἳ Ὠρεὸν τὴν ἐν Εὐβοίᾳ τῷ ὀνόματι Ἑστίαιαν ἐκάλουν τῷ ἀρχαίῳ.

παρείχετο δὲ ἡ Αἴγειρα ἐσ συγγραφὴν ἱερὸν Διὸσ καὶ ἄγαλμα καθήμενον λίθου τοῦ Πεντελησίου, Ἀθηναίου δὲ ἔργον Εὐκλείδου. ἐν τούτῳ τῷ ἱερῷ καὶ Ἀθηνᾶσ ἄγαλμα ἕστηκε·

πρόσωπόν τε καὶ ἄκραι χεῖρεσ ἐλέφαντοσ καὶ οἱ πόδεσ, τὸ δὲ ἄλλο ξόανον χρυσῷ τε ἐπιπολῆσ διηνθισμένον ἐστὶ καὶ φαρμάκοισ. Ἀρτέμιδόσ τε ναὸσ καὶ ἄγαλμα τέχνησ τῆσ ἐφ’ ἡμῶν·

ἱερᾶται δὲ παρθένοσ, ἔστ’ ἂν ἐσ ὡρ́αν ἀφίκηται γάμου. ἕστηκε δὲ καὶ ἄγαλμα ἐνταῦθα ἀρχαῖον, Ἰφιγένεια ἡ Ἀγαμέμνονοσ, ὡσ οἱ Αἰγειρᾶταί φασιν· εἰ δὲ ἀληθῆ λέγουσιν οὗτοι, δῆλόσ ἐστιν ἐξ ἀρχῆσ Ἰφιγενείᾳ ποιηθεὶσ ὁ ναόσ. ἔστι καὶ Ἀπόλλωνοσ ἱερὸν ἐσ τὰ μάλιστα ἀρχαῖον τό τε ἱερὸν αὐτὸ καὶ ὁπόσα ἐν τοῖσ ἀετοῖσ, ἀρχαῖον δὲ καὶ τοῦ θεοῦ τὸ ξόανον, γυμνόσ, μεγέθει μέγασ·

τὸν ποιήσαντα δὲ εἶχεν οὐδεὶσ τῶν ἐπιχωρίων εἰπεῖν· ὅστισ δὲ ἤδη τὸν Ἡρακλέα τὸν ἐν Σικυῶνι ἐθεάσατο, τεκμαίροιτο ἂν καὶ ἐν Αἰγείρᾳ τὸν Ἀπόλλωνα ἔργον εἶναι τοῦ αὐτοῦ Φλιασίου Λαφάουσ. Ἀσκληπιοῦ δὲ ἀγάλματα ὀρθά ἐστιν ἐν ναῷ καὶ Σαράπιδοσ ἑτέρωθι καὶ Ἴσιδοσ, λίθου καὶ ταῦτα Πεντελησίου.

τὴν δὲ Οὐρανίαν σέβουσι μὲν τὰ μάλιστα, ἐσελθεῖν δὲ ἐσ τὸ ἱερὸν οὐκ ἔστιν ἀνθρώποισ. θεοῦ δὲ ἣν Συρίαν ἐπονομάζουσιν, ἐσ ταύτησ τὸ ἱερὸν ἐσίασιν ἐν ἡμέραισ ῥηταῖσ, ἄλλα τε ὅσα νομίζουσι προκαθαριεύσαντεσ καὶ ἐσ τὴν δίαιταν. οἶδα καὶ οἴκημα ἐν Αἰγείρᾳ θεασάμενοσ·

ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ οἰκήματι Τύχησ, τὸ κέρασ φέρουσα τὸ Ἀμαλθείασ· παρὰ δὲ αὐτὴν Ἔρωσ πτερὰ ἔχων ἐστίν, ἐθέλει δὲ σημαίνειν ὅτι ἀνθρώποισ καὶ τὰ ἐσ ἔρωτα τύχῃ μᾶλλον ἢ ὑπὸ κάλλουσ κατορθοῦται. ἐγὼ μὲν οὖν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι τῇ ᾠδῇ καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν τὴν Τύχην καὶ ὑπὲρ τὰσ ἀδελφάσ τι ἰσχύειν·

ἐν Αἰγείρᾳ δὲ ἐν τούτῳ τῷ οἰκήματι ἀνήρ τε ἤδη γέρων ἴσα καὶ ὀδυρόμενοσ καὶ γυναῖκεσ αἱ τρεῖσ ἀφαιρούμεναι ψέλιά εἰσι καὶ ἴσοι νεανίσκοι ταῖσ γυναιξί, καὶ ὁ ἐνδεδυκὼσ <δὲ> θώρακα εἷσ.

τοῦτόν φασιν Ἀχαιοῖσ γενομένου πολέμου μαχεσάμενον ἀνδρειότατα Αἰγειρατῶν τελευτῆσαι, καὶ αὐτοῦ τὸν θάνατον οἱ λοιποὶ τῶν ἀδελφῶν οἴκαδε ἀπήγγειλαν· καὶ τοῦδε ἕνεκα αἵ τε ἀδελφαὶ διὰ τὸ ἐπ’ αὐτῷ πένθοσ ἀποκοσμοῦνται καὶ τὸν πατέρα ἐπονομάζουσιν οἱ ἐπιχώριοι Συμπαθῆ, ἅτε ἐλεεινὸν καὶ ἐν τῇ εἰκόνι. ὁδὸσ δὲ ἐξ Αἰγείρασ εὐθεῖα ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διὸσ διά τε ὀρῶν καὶ ἀνάντησ ἐστί·

μῆκοσ μὲν οὖν τῆσ ὁδοῦ τεσσαράκοντά εἰσι στάδιοι, ἄγει δὲ ἐσ Φελλόην, πόλισμα οὐκ ἐπιφανέσ, οὐδὲ ὡσ ἀεὶ ᾠκεῖτο καὶ Ιὤνων ἔτι ἐχόντων τὴν γῆν. τὰ δὲ περὶ τὴν Φελλόην ἐσ φυτείαν ἀμπέλων ἐστὶν ἐπιτήδεια· καὶ ὅσα πετρώδη τῆσ χώρασ, δρῦσ τέ εἰσι καὶ θηρία, ἔλαφοι καὶ ὗσ ἄγριοι· εἰ δέ τινα τῶν ἐν Ἕλλησι πολισματίων ἀφθόνῳ καταρρεῖται τῷ ὕδατι, ἀριθμεῖν καὶ τὴν Φελλόην ἔστιν ἐν τούτοισ.

θεῶν δὲ ἱερὰ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδόσ ἐστιν· ἡ μὲν χαλκοῦ πεποίηται, βέλοσ δὲ ἐκ φαρέτρασ λαμβάνουσα· τῷ Διονύσῳ δὲ ὑπὸ κινναβάρεωσ τὸ ἄγαλμά ἐστιν ἐπηνθισμένον. ἐσ δὲ τὸ ἐπίνειον καταβᾶσιν ἐξ Αἰγείρασ καὶ αὖθισ ἐσ τὰ πρόσω βαδίζουσιν ἔστιν ἐν δεξιᾷ τῆσ ὁδοῦ τὸ ἱερὸν τῆσ Ἀγροτέρασ, ἔνθα τὴν αἶγα ὀκλάσαι λέγουσιν.

τῆσ δὲ Αἰγειρατῶν ἔχονται Πελληνεῖσ·

πρὸσ Σικυῶνοσ δὲ οὗτοι καὶ μοίρασ τῆσ Ἀργολίδοσ Ἀχαιῶν οἰκοῦσιν ἔσχατοι. τὸ δὲ ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει λόγῳ μὲν τῷ Πελληνέων ἀπὸ Πάλλαντοσ, τῶν Τιτάνων δὲ καὶ Πάλλαντα εἶναι λέγουσι, δόξῃ δὲ τῇ Ἀργείων ἀπὸ ἀνδρὸσ Ἀργείου Πέλληνοσ· Φόρβαντοσ δὲ εἶναι τοῦ Τριόπα παῖδα αὐτὸν λέγουσιν. Αἰγείρασ δὲ ἐν τῷ μεταξὺ καὶ Πελλήνησ πόλισμα ὑπήκοον Σικυωνίων Δονοῦσσα καλουμένη ἐγένετο μὲν ὑπὸ τῶν Σικυωνίων ἀνάστατοσ, μνημονεύειν δὲ καὶ Ὅμηρον ἐν καταλόγῳ τῶν σὺν Ἀγαμέμνονί φασιν αὐτῆσ ποιήσαντα ἔποσοἵ θ’ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Δονόεσσαν·

Πεισίστρατον δέ, ἡνίκα ἔπη τὰ Ὁμήρου διεσπασμένα τε καὶ <ἄλλα> ἀλλαχοῦ μνημονευόμενα ἤθροιζε, τότε αὐτὸν Πεισίστρατον ἢ τῶν τινα ἑταίρων μεταποιῆσαι τὸ ὄνομα ὑπὸ ἀγνοίασ. ἔστι δὲ Ἀριστοναῦται Πελληνεῦσιν ἐπίνειον.

ἐσ τοῦτο ἐξ Αἰγείρασ τῆσ ἐπὶ θαλάσσῃ σταδίων ἐστὶν εἴκοσιν ὁδὸσ καὶ ἑκατόν· ταύτησ δὲ ἡμίσεια ἐσ Πελλήνην ἀπὸ τοῦ ἐπινείου. ὄνομα δὲ Ἀριστοναύτασ γενέσθαι τῷ ἐπινείῳ λέγουσιν, ὅτι καὶ ἐσ τοῦτον τὸν λιμένα ὡρμίσαντο οἱ πλεύσαντεσ ἐπὶ τῆσ Ἀργοῦσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 26

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 26)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION