Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 21

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 21)

καὶ Διονύσου κατὰ τοῦτο τῆσ πόλεώσ ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Καλυδωνίου· μετεκομίσθη γὰρ καὶ τοῦ Διονύσου τὸ ἄγαλμα ἐκ Καλυδῶνοσ. ὅτε δὲ ᾠκεῖτο ἔτι Καλυδών, ἄλλοι τε Καλυδωνίων ἐγένοντο ἱερεῖσ τῷ θεῷ καὶ δὴ καὶ Κόρεσοσ, ὃν ἀνθρώπων μάλιστα ἐπέλαβεν ἄδικα ἐξ ἔρωτοσ παθεῖν.

ἤρα μὲν Καλλιρόησ παρθένου· ὁπόσον δὲ ἐσ Καλλιρόην ἔρωτοσ Κορέσῳ μετῆν, τοσοῦτο εἶχεν ἀπεχθείασ ἐσ αὐτὸν ἡ παρθένοσ. ὡσ δὲ τοῦ Κορέσου δεήσεισ τε ποιουμένου πάσασ καὶ δώρων ὑποσχέσεισ παντοίασ οὐκ ἐνετρέπετο ἡ γνώμη τῆσ παρθένου, ἐκομίζετο ἱκέτησ ἤδη παρὰ τοῦ Διονύσου τὸ ἄγαλμα.

ὁ δὲ ἤκουσέ τε εὐχομένου τοῦ ἱερέωσ καὶ οἱ Καλυδώνιοι τὸ παραυτίκα ὥσπερ ὑπὸ μέθησ ἐγίνοντο ἔκφρονεσ καὶ ἡ τελευτὴ σφᾶσ παραπλῆγασ ἐπελάμβανε. καταφεύγουσιν οὖν ἐπὶ τὸ χρηστήριον τὸ ἐν Δωδώνῃ· τοῖσ γὰρ τὴν ἤπειρον ταύτην οἰκοῦσι, τοῖσ τε Αἰτωλοῖσ καὶ τοῖσ προσχώροισ αὐτῶν Ἀκαρνᾶσι καὶ Ἠπειρώταισ, αἱ πέλειαι καὶ τὰ ἐκ τῆσ δρυὸσ μαντεύματα μετέχειν μάλιστα ἐφαίνετο ἀληθείασ. τότε δὲ τὰ χρησθέντα ἐκ Δωδώνησ Διονύσου μὲν ἔλεγεν εἶναι τὸ μήνιμα, ἔσεσθαι δὲ οὐ πρότερον λύσιν πρὶν ἢ θύσῃ τῷ Διονύσῳ Κόρεσοσ ἢ αὐτὴν Καλλιρόην ἢ τὸν ἀποθανεῖν ἀντ’ ἐκείνησ τολμήσαντα.

ὡσ δὲ οὐδὲν ἐσ σωτηρίαν εὑρίσκετο ἡ παρθένοσ, δεύτερα ἐπὶ τοὺσ θρεψαμένουσ καταφεύγει· ἁμαρτάνουσα δὲ καὶ τούτων, ἐλείπετο οὐδὲν ἔτι ἢ αὐτὴν φονεύεσθαι. προεξεργασθέντων δὲ ὁπόσα ἐσ τὴν θυσίαν ἄλλα ἐκ Δωδώνησ μεμαντευμένα ἦν, ἡ μὲν ἱερείου τρόπον ἦκτο ἐπὶ τὸν βωμόν, Κόρεσοσ δὲ ἐφειστήκει μὲν τῇ θυσίᾳ, τῷ δὲ ἔρωτι εἴξασ καὶ οὐ τῷ θυμῷ ἑαυτὸν ἀντὶ Καλλιρόησ διεργάζεται.

ἴσμεν διατεθεὶσ ἐσ ἔρωτα ἀπλαστότατα·

Καλλιρόη τε ὡσ Κόρεσον τεθνεῶτα εἶδεν, μετέπεσε τῇ παιδὶ ἡ γνώμη, καὶ ‐ ἐσῄει γὰρ αὐτὴν Κορέσου τε ἔλεοσ καὶ ὅσα ἐσ αὐτὸν εἴργασται αἰδώσ ‐ ἀπέσφαξέ <τε> αὑτὴν ἐσ τὴν πηγήν, τοῦ λιμένοσ ἣ ἐν Καλυδῶνί ἐστιν οὐ πόρρω <τοῦ λιμένοσ>, καὶ ἀπ’ ἐκείνησ οἱ ἔπειτα ἄνθρωποι Καλλιρόην τὴν πηγὴν καλοῦσι.

τοῦ θεάτρου δὲ ἐγγὺσ πεποίηται Πατρεῦσι γυναικὸσ ἐπιχωρίασ τέμενοσ.

Διονύσου δέ ἐστιν ἐνταῦθα ἀγάλματα, ἴσοι τε τοῖσ ἀρχαίοισ πολίσμασι καὶ ὁμώνυμοι· Μεσατεὺσ γὰρ καὶ Ἀνθεύσ τε καὶ Ἀροεύσ ἐστιν αὐτοῖσ τὰ ὀνόματα. ταῦτα τὰ ἀγάλματα ἐν τῇ Διονύσου τῇ ἑορτῇ κομίζουσιν ἐσ τὸ ἱερὸν τοῦ Αἰσυμνήτου· τὸ δὲ ἱερὸν τοῦτο ἐσ τὰ ἐπὶ θαλάσσῃ τῆσ πόλεωσ ἐρχομένοισ ἔστιν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ ἐν δεξιᾷ τῆσ ὁδοῦ. ἀπὸ δὲ τοῦ Αἰσυμνήτου κατωτέρω ἰόντι ἄλλο ἱερὸν καὶ ἄγαλμα λίθου·

καλεῖται μὲν Σωτηρίασ, ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ ἐξ ἀρχῆσ ἀποφυγόντα φασὶ τὴν μανίαν Εὐρύπυλον. πρὸσ δὲ τῷ λιμένι Ποσειδῶνόσ τε ναὸσ καὶ ἄγαλμά ἐστιν ὀρθὸν λίθου. Ποσειδῶνι δὲ παρὲξ ἢ ὁπόσα ὀνόματα ποιηταῖσ πεποιημένα ἐστὶν ἐσ ἐπῶν κόσμον καὶ ἰδίᾳ σφίσιν ἐπιχώρια ὄντα ἕκαστοι τίθενται, τοσαίδε ἐσ ἅπαντασ γεγόνασιν ἐπικλήσεισ αὐτῷ, Πελαγαῖοσ καὶ Ἀσφάλιόσ τε καὶ Ἵππιοσ. ὠνομάσθαι δὲ Ἵππιον τὸν θεὸν πείθοιτο μὲν ἄν τισ καὶ ἐπ’ αἰτίαισ ἄλλαισ·

ἐγὼ δὲ εὑρετὴν ἱππικῆσ ὄντα ἀπὸ τούτου σχεῖν καὶ τὸ ὄνομα εἰκάζω. Ὅμηροσ μέν γε ἐν ἵππων ἄθλοισ Μενελάῳ κατὰ τοῦ θεοῦ τούτου πρόκλησιν περιέθηκεν ὁρ́κου·

ἵππων ἁψάμενοσ, γαιήοχον ἐννοσίγαιονὄμνυθι μηδὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ ἁρ́μα πεδῆσαι. Πάμφωσ δέ, ὃσ Ἀθηναίοισ τοὺσ ἀρχαιοτάτουσ <τῶν> ὕμνων ἐποίησεν, εἶναί φησι τὸν Ποσειδῶναἵππων τε δωτῆρα νεῶν τ’ ἰθυκρηδέμνων.

οὕτω διὰ τὴν ἱππικὴν καὶ οὐκ ἀπὸ ἑτέρασ προφάσεωσ τὸ ὄνομα ἔσχηκεν. ἐν Πάτραισ δὲ οὐ πολὺ ἀπωτέρω τοῦ Ποσειδῶνοσ ἱερά ἐστιν Ἀφροδίτησ·

τὸ δὲ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων γενεᾷ πρότερον ἢ κατ’ ἐμὲ ἁλιεῖσ ἄνδρεσ ἀνείλκυσαν ἐν δικτύῳ. ἔστι δὲ καὶ ἀγάλματα τοῦ λιμένοσ ἐγγυτάτω χαλκοῦ πεποιημένα Ἄρεωσ, τὸ δὲ Ἀπόλλωνοσ· καὶ Ἀφροδίτησ, <ἧσ> καὶ πρὸσ τῷ λιμένι δὲ ἐστὶ τέμενοσ, λίθου μὲν πρόσωπον καὶ ἄκραι χεῖρεσ καὶ πόδεσ, ξύλου δὲ τὰ λοιπὰ εἴργασται. ἔστι δέ σφισι καὶ ἄλσοσ ἐπὶ θαλάσσῃ, δρόμουσ τε ἐπιτηδειοτάτουσ καὶ ἐσ τἄλλα δίαιταν ἡδεῖαν ὡρ́ᾳ παρεχόμενον θερινῇ.

ἐν τούτῳ τῷ ἄλσει καὶ ναοὶ θεῶν, Ἀπόλλωνοσ, ὁ δὲ Ἀφροδίτησ· πεποίηται λίθου καὶ τούτοισ τὰ ἀγάλματα. τοῦ δὲ ἄλσουσ ἱερὸν ἔχεται Δήμητροσ· αὕτη μὲν καὶ ἡ παῖσ ἑστᾶσι, τὸ δὲ ἄγαλμα τῆσ Γῆσ ἐστι καθήμενον. πρὸ δὲ τοῦ ἱεροῦ τῆσ Δήμητρόσ ἐστι πηγή·

ταύτησ τὰ μὲν πρὸσ τοῦ ναοῦ λίθων ἀνέστηκεν αἱμασιά, κατὰ δὲ τὸ ἐκτὸσ κάθοδοσ ἐσ αὐτὴν πεποίηται. μαντεῖον δὲ ἐνταῦθά ἐστιν ἀψευδέσ, οὐ μὲν ἐπὶ παντί γε πράγματι, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν καμνόντων. κάτοπτρον καλῳδίῳ τῶν λεπτῶν δήσαντεσ καθιᾶσι, σταθμώμενοι μὴ πρόσω καθικέσθαι τῆσ πηγῆσ, ἀλλ’ ὅσον ἐπιψαῦσαι τοῦ ὕδατοσ τῷ κύκλῳ τοῦ κατόπτρου. τὸ δὲ ἐντεῦθεν εὐξάμενοι τῇ θεῷ καὶ θυμιάσαντεσ ἐσ τὸ κάτοπτρον βλέπουσι·

τὸ δέ σφισι τὸν νοσοῦντα ἤτοι ζῶντα ἢ καὶ τεθνεῶτα ἐπιδείκνυσι. τούτῳ μὲν τῷ ὕδατι ἐσ τοσοῦτο μέτεστιν ἀληθείασ, Κυανεῶν δὲ τῶν πρὸσ Λυκίᾳ πλησιαίτατα χρηστήριον Ἀπόλλωνόσ ἐστι Θυρξέωσ·

παρέχεται δὲ ὕδωρ τὸ πρὸσ ταῖσ Κυανέαισ ἔσω ἐνιδόντα τινὰ ἐσ τὴν πηγὴν ὁμοίωσ πάντα ὁπόσα θέλει θεάσασθαι. ἐν Πάτραισ δὲ πρὸσ τῷ ἄλσει καὶ ἱερὰ δύο ἐστὶ Σαράπιδοσ· ἐν δὲ τῷ ἑτέρῳ πεποίηται μνῆμα Αἰγύπτου τοῦ Βήλου. φυγεῖν δὲ ἐσ τὴν Ἀρόην οἱ Πατρεῖσ φασιν αὐτὸν τοῖσ τε ἐσ τοὺσ παῖδασ παθήμασι καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ πεφρικότα τοῦ Ἄργουσ καὶ ἐσ πλέον τοῦ Δαναοῦ δείματι. ἔστι δὲ καὶ ἱερὸν Πατρεῦσιν Ἀσκληπιοῦ·

τοῦτο τὸ ἱερὸν ὑπὲρ τὴν ἀκρόπολιν τῶν πυλῶν ἐστιν ἐγγὺσ αἳ ἐπὶ Μεσάτιν ἄγουσιν. αἱ δὲ γυναῖκέσ εἰσιν ἐν ταῖσ Πάτραισ ἀριθμὸν μὲν καὶ ἐσ δὶσ τῶν ἀνδρῶν·

Ἀφροδίτησ δέ, εἴπερ ἄλλαισ γυναιξί, μέτεστι καὶ ταύταισ. βίοσ δὲ αὐτῶν ταῖσ πολλαῖσ ἐστιν ἀπὸ τῆσ βύσσου τῆσ ἐν τῇ Ἤλιδι φυομένησ· κεκρυφάλουσ τε γὰρ ἀπ’ αὐτῆσ καὶ ἐσθῆτα ὑφαίνουσι τὴν ἄλλην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION