Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 19

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 19)

ἔστι δὲ ἐν τῷ μεταξὺ τοῦ ναοῦ τε τῆσ Λαφρίασ καὶ τοῦ βωμοῦ πεποιημένον μνῆμα Εὐρυπύλου. τὰ δὲ ὅστισ τε ὢν καὶ καθ’ ἥντινα αἰτίαν ἀφίκετο ἐσ τὴν γῆν ταύτην, δηλώσει μοι καὶ ταῦτα ὁ λόγοσ προδιηγησαμένῳ πρότερον ὁποῖα ὑπὸ τοῦ Εὐρυπύλου τὴν ἐπιδημίαν τοῖσ ἐνταῦθα ἦν τὰ παρόντα τοῖσ ἀνθρώποισ. Ιὤνων τοῖσ Ἀρόην καὶ Ἄνθειαν καὶ Μεσάτιν οἰκοῦσιν ἦν ἐν κοινῷ τέμενοσ καὶ ναὸσ Ἀρτέμιδοσ Τρικλαρίασ ἐπίκλησιν, καὶ ἑορτὴν οἱ Ιὤνεσ αὐτῇ καὶ παννυχίδα ἦγον ἀνὰ πᾶν ἔτοσ. ἱερωσύνην δὲ εἶχε τῆσ θεοῦ παρθένοσ, ἐσ ὃ ἀποστέλλεσθαι παρὰ ἄνδρα ἔμελλε. λέγουσιν οὖν συμβῆναί ποτε ὡσ ἱερᾶσθαι μὲν τῆσ θεοῦ Κομαιθὼ τὸ εἶδοσ καλλίστην παρθένον, τυγχάνειν δὲ αὐτῆσ ἐρῶντα Μελάνιππον, τά τε ἄλλα τοὺσ ἡλικιώτασ καὶ ὄψεωσ εὐπρεπείᾳ μάλιστα ὑπερηρκότα.

ὡσ δὲ ὁ Μελάνιπποσ ἐσ τὸ ἴσον τοῦ ἔρωτοσ ὑπηγάγετο τὴν παρθένον, ἐμνᾶτο αὐτὴν παρὰ τοῦ πατρόσ. ἕπεται δέ πωσ τῷ γήρᾳ τά τε ἄλλα ὡσ τὸ πολὺ ἐναντιοῦσθαι νέοισ καὶ οὐχ ἥκιστα ἐσ τοὺσ ἐρῶντασ τὸ ἀνάλγητον, ὅπου καὶ Μελανίππῳ τότε ἐθέλοντι ἐθέλουσαν ἄγεσθαι Κομαιθὼ οὔτε παρὰ τῶν ἑαυτοῦ γονέων οὔτε παρὰ τῶν Κομαιθοῦσ ἥμερον ἀπήντησεν οὐδέν. ἐπέδειξε δὲ ἐπὶ πολλῶν τε δὴ ἄλλων καὶ ἐν τοῖσ Μελανίππου παθήμασιν, ὡσ μέτεστιν ἔρωτι καὶ ἀνθρώπων συγχέαι νόμιμα καὶ ἀνατρέψαι θεῶν τιμάσ, ὅπου καὶ τότε ἐν τῷ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερῷ Κομαιθὼ καὶ Μελάνιπποσ καὶ ἐξέπλησαν τοῦ ἔρωτοσ τὴν ὁρμήν.

καὶ οἱ μὲν ἔμελλον τῷ ἱερῷ καὶ ἐσ τὸ ἔπειτα ἴσα καὶ θαλάμῳ χρήσεσθαι· τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ αὐτίκα ἐξ Ἀρτέμιδοσ μήνιμα ἔφθειρε, τῆσ τε γῆσ καρπὸν οὐδένα ἀποδιδούσησ καὶ νόσοι σφίσιν οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα καὶ ἀπ’ αὐτῶν θάνατοι πλείονεσ ἢ τὰ πρότερα ἐγίνοντο.

καταφυγόντων δὲ αὐτῶν ἐπὶ χρηστήριον τὸ ἐν Δελφοῖσ, ἤλεγχεν ἡ Πυθία Μελάνιππον καὶ Κομαιθώ·

καὶ ἐκείνουσ τε αὐτοὺσ μάντευμα ἀφίκετο θῦσαι τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἀνὰ πᾶν ἔτοσ παρθένον καὶ παῖδα οἳ τὸ εἶδοσ εἰε͂ν κάλλιστοι τῇ θεῷ θύειν. ταύτησ μὲν δὴ τῆσ θυσίασ ἕνεκα ὁ ποταμὸσ ὁ πρὸσ τῷ ἱερῷ τῆσ Τρικλαρίασ Ἀμείλιχοσ ἐκλήθη· τέωσ δὲ ὄνομα εἶχεν οὐδέν.

παίδων δὲ καὶ παρθένων ὁπόσοι μὲν ἐσ τὴν θεὸν οὐδὲν εἰργασμένοι Μελανίππου καὶ Κομαιθοῦσ ἕνεκα ἀπώλλυντο, αὐτοί τε οἰκτρότατα καὶ οἱ προσήκοντέσ σφισιν ἔπασχον, Μελάνιππον δὲ καὶ Κομαιθὼ συμφορᾶσ ἐκτὸσ γενέσθαι τίθεμαι· μόνον γὰρ δὴ ἀνθρώπῳ ψυχῆσ ἐστιν ἀντάξιον κατορθῶσαί τινα ἐρασθέντα. παύσασθαι δὲ οὕτω λέγονται θύοντεσ τῇ Ἀρτέμιδι ἀνθρώπουσ.

ἐκέχρητο δὲ αὐτοῖσ πρότερον ἔτι ἐκ Δελφῶν ὡσ βασιλεὺσ ξένοσ παραγενόμενόσ σφισιν ἐπὶ τὴν γῆν, ξενικὸν ἅμα ἀγόμενοσ δαίμονα, τὰ ἐσ τὴν θυσίαν τῆσ Τρικλαρίασ παύσει. Ἰλίου δὲ ἁλούσησ καὶ νεμομένων τὰ λάφυρα τῶν Ἑλλήνων, Εὐρύπυλοσ ὁ Εὐαίμονοσ λαμβάνει λάρνακα· Δαρδάνῳ.

λέγονται δὲ καὶ ἄλλοι λόγοι δύο ἐσ αὐτήν, ὡσ ὅτε ἔφυγεν Αἰνείασ, ἀπολίποι ταύτην τὴν λάρνακα·

οἱ δὲ ῥιφῆναί φασιν αὐτὴν ὑπὸ Κασσάνδρασ συμφορὰν τῷ εὑρόντι Ἑλλήνων. ἤνοιξε δ’ οὖν ὁ Εὐρύπυλοσ τὴν λάρνακα καὶ εἶδε τὸ ἄγαλμα καὶ αὐτίκα ἦν ἔκφρων μετὰ τὴν θέαν· τὰ μὲν δὴ πλείονα ἐμαίνετο, ὀλιγάκισ δὲ ἐγίνετο ἐν ἑαυτῷ. ἅτε δὲ οὕτω διακείμενοσ οὐκ ἐσ τὴν Θεσσαλίαν τὸν πλοῦν ἐποιεῖτο, ἀλλ’ ἐπί τε Κίρραν καὶ ἐσ τὸν ταύτῃ κόλπον· ἀναβὰσ δὲ ἐσ Δελφοὺσ ἐχρᾶτο ὑπὲρ τῆσ νόσου. καὶ αὐτῷ γενέσθαι λέγουσι μάντευμα, ἔνθα ἂν ἐπιτύχῃ θύουσιν ἀνθρώποισ θυσίαν ξένην, ἐνταῦθα ἱδρύσασθαί τε τὴν λάρνακα καὶ αὐτὸν οἰκῆσαι.

ὁ μὲν δὴ ἄνεμοσ τὰσ ναῦσ τοῦ Εὐρυπύλου κατήνεγκεν ἐπὶ τὴν πρὸσ τῇ Ἀρόῃ θάλασσαν· ἐκβὰσ δὲ ἐσ τὴν γῆν καταλαμβάνει παῖδα καὶ παρθένον ἐπὶ τὸν βωμὸν τῆσ Τρικλαρίασ ἠγμένουσ. καὶ ὁ μὲν ἔμελλεν οὐ χαλεπῶσ συνήσειν τὰ ἐσ τὴν θυσίαν· ἀφίκοντο δὲ ἐσ μνήμην καὶ οἱ ἐπιχώριοι τοῦ χρησμοῦ, βασιλέα τε ἰδόντεσ ὃν οὔπω πρότερον ἑωράκεσαν καὶ ἐσ τὴν λάρνακα ὑπενόησαν ὡσ εἰή τισ ἐν αὐτῇ θεόσ. καὶ οὕτω τῷ Εὐρυπύλῳ τε ἡ νόσοσ καὶ τοῖσ ἐνταῦθα ἀνθρώποισ τὰ ἐσ τὴν θυσίαν ἐπαύσθη, τό τε ὄνομα ἐτέθη τὸ νῦν τῷ ποταμῷ Μείλιχοσ.

ἔγραψαν δὲ ἤδη τινὲσ οὐ τῷ Θεσσαλῷ συμβάντα Εὐρυπύλῳ τὰ εἰρημένα, ἀλλὰ Εὐρύπυλον Δεξαμενοῦ παῖδα τοῦ ἐν Ὠλένῳ βασιλεύσαντοσ ἐθέλουσιν ἅμα Ἡρακλεῖ στρατεύσαντα ἐσ Ἴλιον λαβεῖν παρὰ τοῦ Ἡρακλέουσ τὴν λάρνακα· τὰ αὐτὰ εἰρήκασι καὶ οὗτοι.

ἐγὼ δὲ οὔτε Ἡρακλέα ἀγνοῆσαι τὰ ἐσ τὴν λάρνακα εἰ δὴ τοιαῦτα ἦν πείθομαι οὔτε τὰ ἐσ αὐτὴν ἐπιστάμενοσ δοκεῖ μοί ποτε ἂν δοῦναι δῶρον συμμαχήσαντι ἀνδρί·

οὔτε μὴν οἱ Πατρεῖσ ἄλλον τινὰ ἢ τὸν Εὐαίμονοσ ἔχουσιν Εὐρύπυλον ἐν μνήμῃ, καί οἱ καὶ ἐναγίζουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτοσ, ἐπειδὰν τῷ Διονύσῳ τὴν ἑορτὴν ἄγωσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION