Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 23

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 23)

μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώσ ἐστιν Ἀργυρᾶσ, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ ἐν δεξιᾷ τῆσ λεωφόρου καὶ Σέλεμνοσ ποταμὸσ κατιὼν ἐσ θάλασσαν. λόγοσ δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐσ αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡσ αὐτόν φασιν ἐκ θαλάσσησ ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ’ αὐτῷ· μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον οὔτε ὡραῖοσ ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνοσ οὔτε ὡσ αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶσ καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτοσ ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν.

λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ ‐ ἤρα γὰρ καὶ ὕδωρ γενόμενοσ Ἀργυρᾶσ, καθότι ἔχει καὶ ἐπὶ τῷ Ἀλφειῷ λόγοσ Ἀρεθούσησ ἔτι ἐρᾶν αὐτόν ‐ δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον· ἐσ λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶσ.

ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον ἐπ’ αὐτῷ λόγον, τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐσ ἔρωτοσ ἰάμα, λουομένοισ ἐν τῷ ποταμῷ λήθην ἔρωτοσ γίνεσθαι. εἰ δὲ μέτεστιν ἀληθείασ τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποισ τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου.

ἀπωτέρω δὲ Ἀργυρᾶσ ποταμόσ ἐστιν ὀνομαζόμενοσ Βολιναῖοσ, καὶ πόλισ ποτὲ ᾠκεῖτο πρὸσ αὐτῷ Βολίνα.

παρθένου δὲ ἐρασθῆναι Βολίνησ Ἀπόλλωνα, τὴν δὲ φεύγουσαν ἐσ τὴν ταύτῃ φασὶν ἀφεῖναι θάλασσαν αὑτήν, καὶ ἀθάνατον γενέσθαι χάριτι τοῦ Ἀπόλλωνοσ. ἐφεξῆσ δὲ ἄκρα τε ἐσ τὴν θάλασσαν ἔχει, καὶ ἐπ’ αὐτῇ λέγεται λόγοσ ὡσ Κρόνοσ τῆσ θαλάσσησ ἐνταῦθα ἔρριψε τὸ δρέπανον, ᾧ τὸν πατέρα Οὐρανὸν ἐλυμήνατο· ἐπὶ τούτῳ δὲ καὶ τὴν ἄκραν Δρέπανον ὀνομάζουσιν. ὀλίγον δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον Ῥυπῶν ἐστι τὰ ἐρείπια· σταδίουσ δὲ Αἴγιον περὶ τοὺσ τριάκοντα ἀπέχει Ῥυπῶν. Αἰγίου δὲ τὴν χώραν διέξεισι μὲν ποταμὸσ Φοῖνιξ, διέξεισι δὲ καὶ ἕτεροσ Μειγανίτασ, ἐσ θάλασσαν ῥέοντεσ.

στοὰ δὲ τῆσ πόλεωσ πλησίον ἐποιήθη Στράτωνι ἀθλητῇ, Ὀλυμπίασιν ἐπὶ ἡμέρασ τῆσ αὐτῆσ παγκρατίου καὶ πάλησ ἀνελομένῳ νίκασ. αὕτη μὲν ἐγγυμνάζεσθαι τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἐποιήθη· Αἰγιεῦσι δὲ Εἰλειθυίασ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, καὶ ἡ Εἰλείθυια ἐσ ἄκρουσ ἐκ κεφαλῆσ τοὺσ πόδασ ὑφάσματι κεκάλυπται λεπτῷ, ξόανον πλὴν προσώπου τε καὶ χειρῶν ἄκρων καὶ ποδῶν, ταῦτα δὲ τοῦ Πεντελησίου λίθου πεποίηται· καὶ ταῖσ χερσὶ τῇ μὲν ἐσ εὐθὺ ἐκτέταται, τῇ δὲ ἀνέχει δᾷδα.

Εἰλειθυίᾳ δὲ εἰκάσαι τισ ἂν εἶναι δᾷδασ, ὅτι γυναιξὶν ἐν ἴσῳ καὶ πῦρ εἰσιν αἱ ὠδῖνεσ· ἔχοιεν δ’ ἂν λόγον καὶ ἐπὶ τοιῷδε αἱ δᾷδεσ, ὅτι Εἰλείθυιά ἐστιν ἡ ἐσ φῶσ ἄγουσα τοὺσ παῖδασ. ἔργον δὲ τοῦ Μεσσηνίου Δαμοφῶντόσ ἐστι τὸ ἄγαλμα.

τῆσ δὲ Εἰλειθυίασ οὐ μακρὰν Ἀσκληπιοῦ τέ ἐστι τέμενοσ καὶ ἀγάλματα Ὑγείασ καὶ Ἀσκληπιοῦ·

ἰαμβεῖον δὲ ἐπὶ τῷ βάθρῳ τὸν Μεσσήνιον Δαμοφῶντα εἶναι τὸν εἰργασμένον φησίν. ἐν τούτῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ τῷ ἱερῷ ἐσ ἀντιλογίαν ἀφίκετο ἀνήρ μοι Σιδόνιοσ, ὃσ ἐγνωκέναι τὰ ἐσ τὸ θεῖον ἔφασκε Φοίνικασ καὶ τά τε ἄλλα Ἑλλήνων βέλτιον καὶ δὴ καὶ Ἀσκληπιῷ πατέρα μὲν σφᾶσ Ἀπόλλωνα ἐπιφημίζειν, θνητὴν δὲ γυναῖκα οὐδεμίαν μητέρα· Ἀσκληπιὸν μὲν γὰρ ἀέρα γένει τε ἀνθρώπων εἶναι καὶ πᾶσιν ὁμοίωσ ζῴοισ ἐπιτήδειον πρὸσ ὑγίειαν, Ἀπόλλωνα δὲ ἥλιον, καὶ αὐτὸν ὀρθότατα Ἀσκληπιῷ πατέρα ἐπονομάζεσθαι, ὅτι ἐσ τὸ ἁρμόζον ταῖσ ὡρ́αισ ποιούμενοσ ὁ ἥλιοσ τὸν δρόμον μεταδίδωσι καὶ τῷ ἀέρι ὑγιείασ.

ἐγὼ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν τὰ εἰρημένα, οὐδὲν δέ τι Φοινίκων μᾶλλον ἢ καὶ Ἑλλήνων ἔφην τὸν λόγον, ἐπεὶ καὶ ἐν Τιτάνῃ τῆσ Σικυωνίων τὸ αὐτὸ ἄγαλμα Ὑγείαν τε ὀνομάζεσθαι καὶ παιδὶ ἦν δῆλα ὡσ τὸν ἡλιακὸν δρόμον ἐπὶ γῆσ ὑγίειαν ποιοῦντα ἀνθρώποισ. Αἰγιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶσ τε ναὸσ καὶ Ἥρασ ἐστὶν ἄλσοσ.

Ἀθηνᾶσ μὲν δὴ δύο ἀγάλματα λευκοῦ λίθου· τῆσ δὲ Ἥρασ τὸ ἄγαλμα ὅτι μὴ γυναιξίν, ἣ ἂν τὴν ἱερωσύνην ἔχῃ, ἄλλῳ γε δὴ οὐδενὶ ἔστι θεάσασθαι. Διονύσου δὲ πρὸσ τῷ θεάτρῳ πεποίηταί σφισιν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα, οὐκ ἔχων πω γένεια. ἔστι δὲ καὶ Διὸσ ἐπίκλησιν Σωτῆροσ ἐν τῇ ἀγορᾷ τέμενοσ καὶ ἀγάλματα ἐσελθόντων ἐν ἀριστερᾷ, χαλκοῦ μὲν ἀμφότερα, τὸ δὲ οὐκ ἔχον πω γένεια ἐφαίνετο ἀρχαιότερον εἶναί μοι.

ἐν δὲ οἰκήματι κατευθὺ τῆσ ὁδοῦ, χαλκοῦ καὶ ταῦτα, ἔστι μὲν Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆσ, ἐστι δὲ Ζεύσ τε καὶ Ἀθηνᾶ·

θεοὺσ δὲ σφᾶσ καλοῦσιν ἐξ Ἄργουσ, ὡσ μὲν ὁ Ἀργείων ἔχει λόγοσ, ὅτι ἐποιήθησαν ἐν τῇ πόλει τῇ Ἀργείων, ὡσ δὲ αὐτοὶ λέγουσιν οἱ Αἰγιεῖσ, παρακαταθήκη σφίσιν ὑπὸ Ἀργείων ἐδόθη <τὰ> ἀγάλματα. καὶ αὐτοῖσ καὶ τάδε ἔτι προσταχθῆναί φασιν, ἑκάστῃ τοῖσ ἀγάλμασιν ἡμέρᾳ θύειν·

αὐτοὶ δὲ σόφισμα εὑρόντεσ θύειν μὲν πλεῖστα ὅσα, κατευωχουμένοισ δὲ τὰ ἱερεῖα ἐν κοινῷ ἀνάλωμα οὐδὲν ἐσ αὐτὰ γίνεσθαι· τέλοσ δὲ ἀπαιτεῖσθαι ὑπὸ τῶν Ἀργείων καὶ αὐτοὺσ τὰ ἐσ τὰσ θυσίασ ἀναλούμενα ἀπαιτεῖν· τοὺσ δὲ ‐ οὐ γὰρ ἔχειν ἐκτῖσαι ‐ καταλιπεῖν σφισιν αὐτοὺσ τὰ ἀγάλματα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION