Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 27

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 27)

Πελληνεῦσι δὲ ἡ πόλισ ἐστὶν ἐπὶ λόφου κατὰ ἄκραν τὴν κορυφὴν ἐσ ὀξὺ ἀνεστηκότοσ. τοῦτο μὲν δὴ ἀπότομον καὶ δι’ αὐτό ἐστιν ἀοίκητον· τῷ δὲ χθαμαλωτέρῳ πεπόλισταί σφισιν οὐ συνεχὴσ ἡ πόλισ, ἐσ δὲ μοίρασ νενεμημένη δύο ὑπὸ τῆσ ἄκρασ μεταξὺ ἀνεχούσησ. ἰόντων δὲ ἐσ Πελλήνην ἄγαλμά ἐστιν Ἑρμοῦ κατὰ τὴν ὁδόν, ἐπίκλησιν μὲν Δόλιοσ, εὐχὰσ δὲ ἀνθρώπων ἕτοιμοσ τελέσαι· σχῆμα δὲ αὐτῷ τετράγωνον, γένειά τε ἔχει καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πῖλον εἰργασμένον. κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν ἐσ αὐτὴν τὴν πόλιν ἐστὶν Ἀθηνᾶσ λίθου μὲν ἐπιχωρίου ναόσ, ἐλέφαντοσ δὲ τὸ ἄγαλμα καὶ χρυσοῦ·

Φειδίαν δὲ εἶναι τὸν εἰργασμένον φασὶ πρότερον ἔτι ἢ ἐν τῇ ἀκροπόλει τε αὐτὸν τῇ Ἀθηναίων καὶ ἐν Πλαταιαῖσ ποιῆσαι τῆσ Ἀθηνᾶσ τὰ ἀγάλματα. λέγουσι δὲ οἱ Πελληνεῖσ καὶ ἄδυτον τῆσ Ἀθηνᾶσ καθήκειν ἐσ βάθοσ τῆσ γῆσ, εἶναι δὲ τὸ ἄδυτον τοῦτο ὑπὸ τοῦ ἀγάλματοσ τῷ βάθρῳ, καὶ τὸν ἀέρα ἐκ τοῦ ἀδύτου νότιόν τε εἶναι καὶ δι’ αὐτὸ τῷ ἐλέφαντι ἐπιτήδειον. ὑπὲρ δὲ τὸν ναὸν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἐστιν ἄλσοσ περιῳκοδομημένον τείχει Σωτείρασ ἐπίκλησιν Ἀρτέμιδοσ, καὶ ὀμνύουσιν ἐπὶ μεγίστοισ αὐτήν·

ἔσοδόσ τε πλὴν τοῖσ ἱερεῦσιν ἄλλῳ γε οὐδενὶ ἔστιν ἀνθρώπων. ἱερεῖσ δὲ ἄνδρεσ τῶν ἐπιχωρίων εἰσὶ κατὰ δόξαν γένουσ μάλιστα αἱρούμενοι. τοῦ δὲ ἄλσουσ τῆσ Σωτείρασ ἱερὸν ἀπαντικρὺ Διονύσου Λαμπτῆρόσ ἐστιν ἐπίκλησιν· τούτῳ καὶ Λαμπτήρια ἑορτὴν ἄγουσι, καὶ δᾷδάσ τε ἐσ τὸ ἱερὸν κομίζουσιν ἐν νυκτὶ καὶ οἴνου κρατῆρασ ἱστᾶσιν ἀνὰ τὴν πόλιν πᾶσαν. ἔστι καὶ Ἀπόλλωνοσ Θεοξενίου Πελληνεῦσιν ἱερόν, τὸ δὲ ἄγαλμα χαλκοῦ πεποίηται·

καὶ ἀγῶνα ἐπιτελοῦσι Θεοξένια τῷ Ἀπόλλωνι, τιθέντεσ ἀργύριον ἆθλα τῆσ νίκησ, καὶ ἄνδρεσ ἀγωνίζονται τῶν ἐπιχωρίων.

πλησίον δὲ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ναόσ ἐστιν Ἀρτέμιδοσ· τοξευούσησ δὲ ἡ θεὸσ παρέχεται σχῆμα. ᾠκοδόμηται δὲ καὶ ἔλυτρον κρήνησ ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ λουτρά ἐστιν αὐτοῖσ τὸ ὕδωρ τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, ἐπεί τοι πίνειν πηγαί σφισιν ὑπὸ τὴν πόλιν εἰσὶν οὐ πολλαί· τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα αἱ πηγαί, Γλυκείασ ὀνομάζουσι. γυμνάσιον δὲ ἀρχαῖον ἐσ ἐφήβων μάλιστα ἀνεῖται μελέτην·

οὐδὲ ἐσ τὴν πολιτείαν ἐγγραφῆναι πρότερον καθέστηκεν οὐδενὶ πρὶν ἂν ἐφηβεύσωσιν. ἐνταῦθα ἀνὴρ Πελληνεὺσ ἕστηκε Πρόμαχοσ ὁ Δρύωνοσ, ἀνελόμενοσ παγκρατίου νίκασ, τὴν μὲν Ὀλυμπίασι, τρεῖσ δ’ Ἰσθμίων καὶ Νεμέᾳ δύο· καὶ αὐτοῦ καὶ εἰκόνασ ποιήσαντεσ οἱ Πελληνεῖσ τὴν μὲν ἐσ Ὀλυμπίαν ἀνέθεσαν, τὴν δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ, λίθου ταύτην καὶ οὐ χαλκοῦ. λέγεται δὲ καὶ ὡσ Κορινθίου συνεστῶτοσ πολέμου Πελληνεῦσιν ἀποκτείνειεν ὁ Πρόμαχοσ πλείστουσ τῶν ἀντιτεταγμένων.

λέγεται δὲ καὶ ὡσ Πουλυδάμαντοσ τοῦ Σκοτουσσαίου κρατήσειεν ἐν Ὀλυμπίᾳ· τὸν δὲ Πουλυδάμαντα δεύτερα τότε ἐσ τὸν ἀγῶνα ἀφῖχθαι τὸν Ὀλυμπικὸν παρὰ βασιλέωσ τοῦ Περσῶν ἀνασωθέντα οἴκαδε. Θεσσαλοὶ δὲ ἡσσηθῆναι Πουλυδάμαντα οὐχ ὁμολογοῦντεσ παρέχονται καὶ ἄλλα ἐσ πίστιν καὶ ἐλεγεῖον ἐπὶ τῷ Πουλυδάμαντι· ὦ τροφὲ Πουλυδάμαντοσ ἀνικάτου Σκοτόεσσα. Πελληνεῖσ δ’ οὖν Πρόμαχον τὰ μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ.

καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ τέσσαρασ οὐδὲ ἀρχὴν ἐθέλουσιν ὀνομάζειν, ὅτι κατέλυσε πολιτείαν ἐμοὶ δοκεῖν τὴν ἐν Πελλήνῃ, δῶρον τὸ ἐπιφθονώτατον παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου λαβών, τύραννοσ πατρίδοσ τῆσ αὑτοῦ καταστῆναι.

ἔστι δὲ καὶ Εἰλειθυίασ Πελληνεῦσιν ἱερόν·

τοῦτο ἐν μοίρᾳ τῆσ πόλεωσ τῇ ἐλάσσονί ἐστιν ἱδρυμένον. τὸ δὲ ὀνομαζόμενον Ποσείδιον τὰ μὲν ἀρχαιότερα ἦν δῆμοσ, ἔρημον δὲ ἐφ’ ἡμῶν. ἔστι μὲν δὴ τὸ Ποσείδιον τοῦτο ὑπὸ τὸ γυμνάσιον, διαμεμένηκε δὲ καὶ ἐσ τόδε ἔτι αὐτῷ Ποσειδῶνοσ ἱερὸν νομίζεσθαι. Πελλήνησ δὲ ὅσον στάδια ἑξήκοντα ἀπέχει τὸ Μύσαιον, ἱερὸν Δήμητροσ Μυσίασ·

ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Μύσιόν φασιν ἄνδρα Ἀργεῖον, ἐδέξατο δὲ οἴκῳ Δήμητρα καὶ ὁ Μύσιοσ λόγῳ τῷ Ἀργείων. ἔστι δὲ ἄλσοσ ἐν τῷ Μυσαίῳ, δένδρα ὁμοίωσ τὰ πάντα, καὶ ὕδωρ ἄφθονον ἄνεισιν ἐκ πηγῶν. ἄγουσι δὲ καὶ ἑορτὴν τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα ἡμερῶν ἑπτά· τρίτῃ δὲ ἡμέρᾳ τῆσ ἑορτῆσ ὑπεξίασιν οἱ ἄνδρεσ ἐκ τοῦ ἱεροῦ, καταλειπόμεναι δὲ αἱ γυναῖκεσ δρῶσιν ἐν τῇ νυκτὶ ὁπόσα νόμοσ ἐστὶν αὐταῖσ·

ἀπελαύνονται δὲ οὐχ οἱ ἄνδρεσ μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν κυνῶν τὸ ἄρρεν. ἐσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφικομένων ἐσ τὸ ἱερὸν τῶν ἀνδρῶν, αἱ γυναῖκέσ τε ἐσ αὐτοὺσ καὶ ἀνὰ μέροσ ἐσ τὰσ γυναῖκασ οἱ ἄνδρεσ γέλωτί τε ἐσ ἀλλήλουσ χρῶνται καὶ σκώμμασιν. ἀπωτέρω δὲ οὐ πολὺ ἀπὸ τοῦ Μυσαίου ἱερόν ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καλούμενον Κῦροσ, καὶ ἰάματα ἀνθρώποισ παρὰ τοῦ θεοῦ γίνεται.

ὕδωρ δὲ καὶ ἐνταῦθα ἀνέδην ἐστί, καὶ ἐπὶ τῇ μεγίστῃ τῶν πηγῶν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα ἵδρυται. ποταμοὶ δὲ ἐκ τῶν ὀρῶν κατέρχονται <τῶν> ὑπὲρ τὴν Πελλήνην, πρὸσ μὲν Αἰγείρασ καλούμενοσ Κριόσ· ἔχειν δὲ αὐτὸν τὸ ὄνομα ἀπὸ Τιτᾶνοσ Κριοῦ·

<Κριὸσ δὲ> καὶ ἄλλοσ ὠνόμασται ποταμόσ, ὃσ ἀρχόμενοσ ἐκ Σιπύλου τοῦ ὄρουσ ἐσ τὸν Ἕρμον κάτεισι.

καθότι δὲ Πελληνεῦσιν ὁρ́οι τῆσ χώρασ πρὸσ Σικυωνίουσ εἰσί, κατὰ τοῦτο ποταμόσ σφισι Σύθασ, ἔσχατοσ ποταμῶν τῶν Ἀχαϊκῶν, ἐσ τὴν Σικυωνίαν ἐκδίδωσι θάλασσαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION