Plutarch, chapter 14

(플루타르코스, chapter 14)

τετάρτῳ δὲ μηνὶ μετὰ τὴν κτίσιν, ὡσ Φάβιοσ ἱστορεῖ, τὸ περὶ τὴν ἁρπαγὴν ἐτολμήθη τῶν γυναικῶν. καὶ λέγουσι μὲν ἔνιοι τὸν Ῥωμύλον αὐτὸν τῇ φύσει φιλοπόλεμον ὄντα, καὶ πεπεισμένον ἔκ τινων ἄρα λογίων ὅτι τὴν Ῥώμην πέπρωται πολέμοισ τρεφομένην καὶ αὐξομένην γενέσθαι μεγίστην, βίασ ὑπάρξαι πρὸσ τοὺσ Σαβίνουσ· οὐδὲ γὰρ πολλάσ, ἀλλὰ τριάκοντα μόνασ παρθένουσ λαβεῖν αὐτόν, ἅτε δὴ πολέμου μᾶλλον ἢ γάμων δεόμενον. τοῦτο δὲ οὐκ εἰκόσ·

ἀλλὰ τὴν μὲν πόλιν ὁρῶν ἐποίκων εὐθὺσ ἐμπιπλαμένην, ὧν ὀλίγοι γυναῖκασ εἶχον, οἱ δὲ πολλοὶ μιγάδεσ ἐξ ἀπόρων καὶ ἀφανῶν ὄντεσ ὑπερεωρῶντο καὶ προσεδοκῶντο μὴ συμμενεῖν βεβαίωσ, ἐλπίζων δὲ πρὸσ τοὺσ Σαβίνουσ τρόπον τινὰ συγκράσεωσ καὶ κοινωνίασ ἀρχὴν αὐτοῖσ τὸ ἀδίκημα ποιήσειν ὁμηρευσαμένοισ τὰσ γυναῖκασ, ἐπεχείρησε τῷ ἔργῳ τόνδε τὸν τρόπον. διεδόθη λόγοσ ὑπ’ αὐτοῦ πρῶτον, ὡσ θεοῦ τινοσ ἀνευρήκοι βωμὸν ὑπὸ γῆσ κεκρυμμένον.

ὠνόμαζον δὲ τὸν θεὸν Κῶνσον, εἴτε βουλαῖον ὄντα κωνσίλιον γὰρ ἔτι νῦν τὸ συμβούλιον καλοῦσι καὶ τοὺσ ὑπάτουσ κώνσουλασ οἱο͂ν προβούλουσ, εἴτε ἵππιον Ποσειδῶ. καὶ γὰρ ὁ βωμὸσ ἐν τῷ μείζονι τῶν ἱπποδρόμων ἐστίν, ἀφανὴσ τὸν ἄλλον χρόνον, ἐν δὲ τοῖσ ἱππικοῖσ ἀγῶσιν ἀνακαλυπτόμενοσ. οἱ δὲ καὶ ὅλωσ φασί, τοῦ βουλεύματοσ ἀπορρήτου καὶ ἀφανοῦσ ὄντοσ, ὑπόγειον οὐκ ἀλόγωσ τῷ θεῷ βωμὸν γενέσθαι < καὶ> κεκρυμμένον.

ὡσ δ’ ἀνεφάνη, θυσίαν τε λαμπρὰν ἐπ’ αὐτῷ καὶ ἀγῶνα καὶ θέαν ἐκ καταγγελίασ ἐπετέλει πανηγυρικήν. καὶ πολλοὶ μὲν ἄνθρωποι συνῆλθον, αὐτὸσ δὲ προὐκάθητο μετὰ τῶν ἀρίστων, ἁλουργίδι κεκοσμημένοσ. ἦν δὲ τοῦ καιροῦ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ σύμβολον, ἐξαναστάντα τὴν ἁλουργίδα πτύξαι καὶ περιβαλέσθαι πάλιν.

ἔχοντεσ οὖν ξίφη πολλοὶ προσεῖχον αὐτῷ, καὶ τοῦ σημείου γενομένου, σπασάμενοι τὰ ξίφη καὶ μετὰ βοῆσ ὁρμήσαντεσ, ἡρ́παζον τὰσ θυγατέρασ τῶν Σαβίνων, αὐτοὺσ δὲ φεύγοντασ εἰών καὶ παρίεσαν. ἁρπασθῆναι δέ φασιν οἱ μὲν τριάκοντα μόνασ, ἀφ’ ὧν καὶ τὰσ φρατρίασ ὀνομασθῆναι·

Οὐαλέριοσ δ’ Ἀντίασ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι καὶ πεντακοσίασ, Ιὄβασ δὲ τρεῖσ καὶ ὀγδοήκοντα καὶ ἑξακοσίασ, παρθένουσ. ὃ μέγιστον ἦν ἀπολόγημα τῷ Ῥωμύλῳ· γυναῖκα γὰρ οὐ λαβεῖν ἀλλ’ ἢ μίαν Ἑρσιλίαν, διαλαθοῦσαν αὐτούσ, ἅτε δὴ μὴ μεθ’ ὕβρεωσ μηδ’ ἀδικίασ ἐλθόντασ ἐπὶ τὴν ἁρπαγήν, ἀλλὰ συμμεῖξαι καὶ συναγαγεῖν εἰσ ταὐτὸ τὰ γένη ταῖσ μεγίσταισ ἀνάγκαισ διανοηθέντασ. τὴν δ’ Ἑρσιλίαν οἱ μὲν Ὁστίλιον γῆμαι λέγουσιν, ἄνδρα Ῥωμαίων ἐπιφανέστατον, οἱ δ’ αὐτὸν Ῥωμύλον, καὶ γενέσθαι καὶ παῖδασ αὐτῷ, μίαν μὲν θυγατέρα Πρίμαν, τῇ τάξει τῆσ γενέσεωσ οὕτω προσαγορευθεῖσαν, ἕνα δ’ υἱὸν μόνον, ὃν Αὄλλιον μὲν ἐκεῖνοσ ἀπὸ τῆσ γενομένησ ἀθροίσεωσ ὑπ’ αὐτοῦ τῶν πολιτῶν ὠνόμασεν, οἱ δ’ ὕστερον Ἀβίλλιον.

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἱστορῶν Ζηνόδοτοσ ὁ Τροιζήνιοσ πολλοὺσ ἔχει τοὺσ ἀντιλέγοντασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION