Plutarch, chapter 3

(플루타르코스, chapter 3)

τοῦ δὲ πίστιν ἔχοντοσ λόγου μάλιστα καὶ πλείστουσ μάρτυρασ τὰ μὲν κυριώτατα πρῶτοσ εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐξέδωκε Διοκλῆσ Πεπαρήθιοσ, ᾧ καὶ Φάβιοσ ὁ Πίκτωρ ἐν τοῖσ πλείστοισ ἐπηκολούθηκε. γεγόνασι δὲ καὶ περὶ τούτων ἕτεραι διαφοραί· τύπῳ δ’ εἰπεῖν τοιοῦτόσ ἐστι. τῶν ἀπ’ Αἰνείου γεγονότων ἐν Ἄλβῃ βασιλέων εἰσ ἀδελφοὺσ δύο, Νομήτορα καὶ Ἀμούλιον, ἡ διαδοχὴ καθῆκεν.

Ἀμουλίου δὲ νείμαντοσ τὰ πάντα δίχα, τῇ δὲ βασιλείᾳ τὰ χρήματα καὶ τὸν ἐκ Τροίασ κομισθέντα χρυσὸν ἀντιθέντοσ, εἵλετο τὴν βασιλείαν ὁ Νομήτωρ. ἔχων οὖν ὁ Ἀμούλιοσ τὰ χρήματα καὶ πλέον ἀπ’ αὐτῶν δυνάμενοσ τοῦ Νομήτοροσ, τήν τε βασιλείαν ἀφείλετο ῥᾳδίωσ, καὶ φοβούμενοσ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ αὐτοῦ γενέσθαι παῖδασ, ἱέρειαν τῆσ Ἑστίασ ἀπέδειξεν, ἄγαμον καὶ παρθένον ἀεὶ βιωσομένην. ταύτην οἱ μὲν Ἰλίαν, οἱ δὲ Ῥέαν, οἱ δὲ Σιλουίαν ὀνομάζουσι.

φωρᾶται δὲ μετ’ οὐ πολὺν χρόνον κυοῦσα παρὰ τὸν καθεστῶτα ταῖσ Ἑστιάσι νόμον, καὶ τὸ μὲν ἀνήκεστα μὴ παθεῖν αὐτὴν ἡ τοῦ βασιλέωσ θυγάτηρ Ἀνθὼ παρῃτήσατο, δεηθεῖσα τοῦ πατρόσ, εἱρ́χθη δὲ καὶ δίαιταν εἶχεν ἀνεπίμεικτον, ὅπωσ μὴ λάθοι τεκοῦσα τὸν Ἀμούλιον. ἔτεκε δὲ δύο παῖδασ ὑπερφυεῖσ μεγέθει καὶ κάλλει. δι’ ὃ καὶ μᾶλλον ὁ Ἀμούλιοσ φοβηθείσ, ἐκέλευσεν αὐτοὺσ ὑπηρέτην λαβόντα ῥῖψαι.

τοῦτον ἔνιοι Φαιστύλον ὀνομάζεσθαι λέγουσιν, οἱ δ’ οὐ τοῦτον, ἀλλὰ τὸν ἀνελόμενον. ἐνθέμενοσ οὖν εἰσ σκάφην τὰ βρέφη, κατέβη μὲν ἐπὶ τὸν ποταμὸν ὡσ ῥίψων, ἰδὼν δὲ κατιόντα πολλῷ ῥεύματι καὶ τραχυνόμενον, ἔδεισε προσελθεῖν, ἐγγὺσ δὲ τῆσ ὄχθησ καταθεὶσ ἀπηλλάσσετο. τοῦ δὲ ποταμοῦ κατακλύζοντοσ ἡ πλημμύρα τὴν σκάφην ὑπολαβοῦσα καὶ μετεωρίσασα πρᾴωσ κατήνεγκεν εἰσ χωρίον ἐπιεικῶσ μαλθακόν, ὃ νῦν Κερμαλὸν καλοῦσι, πάλαι δὲ Γερμανόν, ὡσ ἐοίκεν ὅτι καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ γερμανοὺσ ὀνομάζουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION