헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́7́25́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 25)

τὸ δὲ τοῦ Ἱκεσίου μήνιμα πάρεστι μὲν τοῖσ ἐσ τὴν Ἑλίκην, πάρεστι δὲ καὶ ἄλλοισ διδαχθῆναι πολλοῖσ ὡσ ἔστιν ἀπαραίτητον· φαίνεται δὲ καὶ ὁ θεὸσ παραινῶν ὁ ἐν Δωδώνῃ νέμειν ἐσ ἱκέτασ αἰδῶ. Ἀθηναίοισ γὰρ ἐπὶ ἡλικίασ μάλιστα τῆσ Ἀφείδαντοσ ἀφίκετο παρὰ τοῦ ἐν Δωδώνῃ Διὸσ τὰ ἔπη τάδε· φράζεο δ’ Ἄρειόν τε πάγον βωμούσ τε θυώδεισΕὐμενίδων, ὅθι χρὴ Λακεδαιμονίουσ <σ’> ἱκετεῦσαιδουρὶ πιεζομένουσ.

τοὺσ μὴ σὺ κτεῖνε σιδήρῳ,μηδ’ ἱκέτασ ἀδικεῖν· ἱκέται δ’ ἱεροί τε καὶ ἁγνοί. ταῦτα Ἕλλησιν ἦλθεν ἐσ μνήμην, ὅτε ἀφίκοντο ἐπὶ Ἀθήνασ Πελοποννήσιοι, τότε Κόδρου τοῖσ Ἀθηναίοισ τοῦ Μελάνθου βασιλεύοντοσ.

ὁ μὲν δὴ ἄλλοσ στρατὸσ τῶν Πελοποννησίων ἀπεχώρησεν ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ, ἐπειδὴ ἐπύθοντο τοῦ Κόδρου τὴν τελευτὴν καὶ ὅντινα ἐγένετο αὐτῷ τρόπον· οὐ γὰρ εἶναι νίκην ἔτι σφίσι κατὰ τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα ἤλπιζον· Λακεδαιμονίων δὲ ἄνδρεσ γενόμενοι μὲν ἐντὸσ τείχουσ λανθάνουσιν ἐν τῇ νυκτί, ἅμα δὲ ἡμέρᾳ τούσ τε ἑαυτῶν ἀπεληλυθότασ αἰσθάνονται καὶ ἀθροιζομένων ἐπ’ αὐτοὺσ τῶν Ἀθηναίων καταφεύγουσιν ἐσ τὸν Ἄρειον πάγον καὶ ἐπὶ τῶν θεῶν αἳ Σεμναὶ καλοῦνται τοὺσ βωμούσ. Ἀθηναῖοι δὲ τότε μὲν διδόασι τοῖσ ἱκέταισ ἀπελθεῖν ἀζημίοισ, χρόνῳ δὲ ὕστερον αὐτοὶ οἱ ἔχοντεσ τὰσ ἀρχὰσ διέφθειραν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱκέτασ τῶν Κύλωνι ὁμοῦ τὴν ἀκρόπολιν κατειληφότων·

καὶ αὐτοί τε <οἱ> ἀποκτείναντεσ ἐνομίσθησαν καὶ οἱ ἐξ ἐκείνων ἐναγεῖσ τῆσ θεοῦ. τῶν ἐν Λακεδαίμονι ἀντισχεῖν.

ἐγένετο δὲ τῆσ Ἑλίκησ ἀπώλεια Ἀστείου μὲν Ἀθήνῃσιν ἔτι ἄρχοντοσ, τετάρτῳ δὲ ἔτει τῆσ πρώτησ Ὀλυμπιάδοσ ἐπὶ ταῖσ ἑκατόν, ἣν Δάμων Θούριοσ ἐνίκα τὸ πρῶτον.

Ἑλικαέων δὲ οὐκέτι ὄντων νέμονται τὴν χώραν οἱ Αἰγιεῖσ. μετὰ δὲ Ἑλίκην ἀποτραπήσῃ τε ἀπὸ θαλάσσησ ἐσ δεξιὰν καὶ ἥξεισ ἐσ πόλισμα Κερύνειαν·

ᾤκισται δὲ ὑπὲρ τὴν λεωφόρον ἐν ὄρει, καί οἱ τὸ ὄνομα ἢ δυνάστησ ἐπιχώριοσ ἢ ὁ Κερυνίτησ ποταμὸσ πεποίηκεν, ὃσ ἐξ Ἀρκαδίασ καὶ ὄρουσ Κερυνείασ ῥέων Ἀχαιοὺσ τοὺσ ταύτῃ παρέξεισι. παρὰ τούτουσ σύνοικοι Μυκηναῖοι κατὰ συμφορὰν ἀφίκοντο ἐκ τῆσ Ἀργολίδοσ. Μυκηναίοισ μὲν γὰρ τὸ μὲν τεῖχοσ ἁλῶναι κατὰ τὸ ἰσχυρὸν οὐκ ἐδύνατο ὑπὸ Ἀργείων, ἐτετείχιστο γὰρ κατὰ ταὐτὰ τῷ ἐν Τίρυνθι ὑπὸ τῶν Κυκλώπων καλουμένων, κατὰ ἀνάγκην δὲ ἐκλείπουσι Μυκηναῖοι τὴν πόλιν ἐπιλειπόντων σφᾶσ τῶν σιτίων, καὶ ἄλλοι μέν τινεσ ἐσ Κλεωνὰσ ἀποχωροῦσιν ἐξ αὐτῶν, τοῦ δήμου δὲ πλέον μὲν ἥμισυ ἐσ Μακεδονίαν καταφεύγουσι παρὰ Ἀλέξανδρον, ᾧ Μαρδόνιοσ ὁ Γωβρύου τὴν ἀγγελίαν ἐπίστευσεν ἐσ Ἀθηναίουσ ἀπαγγεῖλαι· ὁ δὲ ἄλλοσ δῆμοσ ἀφίκοντο ἐσ τὴν Κερύνειαν, καὶ δυνατωτέρα τε ἡ Κερύνεια οἰκητόρων πλήθει καὶ ἐσ τὸ ἔπειτα ἐγένετο ἐπιφανεστέρα διὰ τὴν συνοίκησιν τῶν Μυκηναίων.

ἐν Κερυνείᾳ δὲ ἱερόν ἐστιν Εὐμενίδων·

ἱδρύσασθαι δὲ αὐτὸ Ὀρέστην λέγουσιν. ὃσ δ’ ἂν ἐνταῦθα ἢ αἵματι ἢ ἄλλῳ τῳ μιάσματι ἔνοχοσ ἢ καὶ ἀσεβὴσ ἐσέλθῃ θέλων θεάσασθαι, αὐτίκα λέγεται δείμασιν ἐκτὸσ τῶν φρενῶν γίνεσθαι· καὶ τοῦδε ἕνεκα οὐ τοῖσ πᾶσιν ἡ ἔσοδοσ οὐδὲ ἐξ ἐπιδρομῆσ ἐστι.

τοῖσ μὲν δὴ ἀγάλμασι ξύλων εἰργασμένοισ μέγεθόσ εἰσιν οὐ μεγάλοι, κατὰ δὲ τὴν ἔσοδον ἐσ τὸ ἱερὸν γυναικῶν εἰκόνεσ λίθου τέ εἰσιν εἰργασμέναι καὶ ἔχουσαι τέχνησ εὖ· ἐλέγοντο δὲ ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ἱέρειαι ταῖσ Εὐμενίσιν αἱ γυναῖκεσ γενέσθαι. ἐκ Κερυνείασ δὲ ἐπανελθόντι ἐσ τὴν λεωφόρον καὶ ὁδεύσαντι οὐκ ἐπὶ πολὺ δεύτερα ἔστιν ἐσ Βοῦραν ἀποτραπέσθαι·

θαλάσσησ δὲ ἐν δεξιᾷ καὶ ἡ Βοῦρα ἐν ὄρει κεῖται. τεθῆναι δέ φασι τῇ πόλει τὸ ὄνομα ἀπὸ γυναικὸσ Βούρασ, θυγατέρα δ’ αὐτὴν Ιὤνοσ τοῦ Ξούθου καὶ Ἑλίκησ εἶναι. ὅτε δὲ Ἑλίκην ἐποίησεν ἄδηλον ἐξ ἀνθρώπων ὁ θεόσ, τότε καὶ τὴν Βοῦραν σεισμὸσ ἐπέλαβεν ἰσχυρόσ, ὡσ μηδὲ τὰ ἀγάλματα ἐν τοῖσ ἱεροῖσ ὑπολειφθῆναι τὰ ἀρχαῖα. ὁπόσοι δὲ τηνικαῦτα ἀποδημοῦντεσ ἢ στρατείασ ἕνεκα ἔτυχον ἢ κατὰ πρόφασιν ἀλλοίαν, μόνοι τε οὗτοι Βουρέων ἐλείφθησαν καὶ αὐτοὶ τῆσ Βούρασ ἐγένοντο οἰκισταί.

ναὸσ ἐνταῦθα Δήμητροσ, ὁ δὲ Ἀφροδίτησ Διονύσου τέ ἐστι, καὶ ἄλλοσ Εἰλειθυίασ· λίθου τοῦ Πεντελησίου τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίου δὲ ἔργα Εὐκλείδου· καὶ τῇ Δήμητρί ἐστιν ἐσθήσ. πεποίηται δὲ καὶ Ἴσιδι ἱερόν. καταβάντων δὲ ἐκ Βούρασ ὡσ ἐπὶ θάλασσαν ποταμόσ τε Βουραϊκὸσ ὀνομαζόμενοσ καὶ Ἡρακλῆσ οὐ μέγασ ἐστὶν ἐν σπηλαίῳ·

ἐπίκλησισ μὲν καὶ τούτου Βουραϊκόσ, μαντείασ δὲ ἐπὶ πίνακί τε καὶ ἀστραγάλοισ ἔστι <λαβεῖν>. εὔχεται μὲν γὰρ πρὸ τοῦ ἀγάλματοσ ὁ τῷ θεῷ χρώμενοσ, ἐπὶ δὲ τῇ εὐχῇ λαβὼν ἀστραγάλουσ ‐ οἱ δὲ ἄφθονοι παρὰ τῷ Ἡρακλεῖ κεῖνται ‐ τέσσαρασ ἀφίησιν ἐπὶ τῆσ τραπέζησ· ἐπὶ δὲ παντὶ ἀστραγάλου σχήματι γεγραμμένα ἐν πίνακι ἐπίτηδεσ ἐξήγησιν ἔχει τοῦ σχήματοσ.

σταδίων ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα ὡσ τριάκοντα ἐξ Ἑλίκησ ὁδὸσ ἡ εὐθεῖά ἐστι.

προελθόντι δὲ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέουσ ποταμὸσ ἐσ θάλασσαν ἐκδίδωσιν ἀέναοσ ἐξ ὄρουσ Ἀρκαδικοῦ κατερχόμενοσ, ὄνομα δὲ αὐτῷ <τε> καὶ τῷ ποταμῷ Κρᾶθισ καὶ ἔνθα αἱ πηγαὶ τοῦ ποταμοῦ τῷ ὄρει· ἀπὸ ταύτησ τῆσ Κράθιδοσ καὶ πρὸσ Κρότωνι τῇ ἐν Ἰταλίᾳ ποταμὸσ ὄνομα ἔσχηκε. πρὸσ δὲ τῇ Ἀχαϊκῇ Κράθιδι Ἀχαιῶν ποτε ᾠκεῖτο Αἰγαὶ πόλισ·

ἐκλειφθῆναι δὲ αὐτὴν ἀνὰ χρόνον ὑπὸ ἀσθενείασ λέγουσι. τούτων δὲ καὶ Ὅμηροσ τῶν Αἰγῶν ἐν Ἥρασ λόγοισ ἐποιήσατο μνήμην, οἱ δέ τοι εἰσ Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰσ δῶρ’ ἀνάγουσι,δῆλον ὡσ γέρα τοῦ Ποσειδῶνοσ ἐπ’ ἴσησ ἔν τε Ἑλίκῃ καὶ ἐν ταῖσ Αἰγαῖσ ἔχοντοσ. οὐ πολὺ δὲ ἀπωτέρω Κράθιδοσ σῆμά τε ἐν δεξιᾷ τῆσ ὁδοῦ καὶ ἄνδρα εὑρήσεισ ἐπὶ τῷ μνήματι ἵππῳ παρεστῶτα, ἀμυδρὰν γραφήν.

ὁδὸσ δὲ ἀπὸ τοῦ τάφου σταδίων ὅσον τριάκοντα ἐπὶ τὸν καλούμενον Γαῖον· Γῆσ δὲ ἱερόν ἐστιν ὁ Γαῖοσ ἐπίκλησιν Εὐρυστέρνου, ξόανον δὲ τοῖσ μάλιστα ὁμοίωσ ἐστὶν ἀρχαῖον. γυνὴ δὲ ἡ ἀεὶ τὴν ἱερωσύνην λαμβάνουσα ἁγιστεύει μὲν τὸ ἀπὸ τούτου, οὐ μὴν οὐδὲ τὰ πρότερα ἔσται πλέον ἢ ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἐσ πεῖραν ἀφιγμένη. πίνουσαι δὲ αἷμα ταύρου δοκιμάζονται· ἣ δ’ ἂν αὐτῶν τύχῃ μὴ ἀληθεύουσα, αὐτίκα ἐκ τούτου τὴν δίκην ἔσχεν. ἢν δὲ ὑπὲρ τῆσ ἱερωσύνησ ἀφίκωνται γυναῖκεσ <ἐσ> ἀμφισβήτησιν πλέονεσ, ἡ τῷ κλήρῳ λαχοῦσα προτετίμηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 25

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 25)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION