Plutarch, Ἀλκιβιάδης, chapter 4 3:

(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 4 3:)

ταχὺ δὲ ποιησάμενοσ συνήθη, καὶ λόγων ἀκούσασ οὐχ ἡδονὴν ἄνανδρον ἐραστοῦ θηρεύοντοσ, οὐδὲ φιλημάτων καὶ ψαύσεωσ προσαιτοῦντοσ, ἀλλ’ ἐλέγχοντοσ τὸ σαθρὸν τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ καὶ πιεζοῦντοσ τὸν κενὸν καὶ ἀνόητον τῦφον, ἔπτηξ’ ἀλέκτωρ δοῦλοσ ὣσ κλίνασ πτερόν. καὶ τὸ μὲν Σωκράτουσ ἡγήσατο πρᾶγμα τῷ ὄντι θεῶν ὑπηρεσίαν εἰσ νέων ἐπιμέλειαν εἶναι καὶ σωτηρίαν· καταφρονῶν δ’ αὐτὸσ ἑαυτοῦ, θαυμάζων δ’ ἐκεῖνον, ἀγαπῶν δὲ τὴν φιλοφροσύνην, αἰσχυνόμενοσ δὲ τὴν ἀρετήν, ἐλάνθανεν εἴδωλον ἔρωτοσ, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ἀντέρωτα κτώμενοσ, ὥστε θαυμάζειν ἅπαντασ ὁρῶντασ αὐτὸν Σωκράτει μὲν συνδειπνοῦντα καὶ συμπαλαίοντα καὶ συσκηνοῦντα, τοῖσ δ’ ἄλλοισ ἐρασταῖσ χαλεπὸν ὄντα καὶ δυσχείρωτον, ἐνίοισ δὲ καὶ παντάπασι σοβαρῶσ προσφερόμενον, ὥσπερ Ἀνύτῳ τῷ Ἀνθεμίωνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION