Sense

1. of or relating to life or the soul
2. concerned only with the life or animal qualities, as opposed with spiritual concerns

Examples

• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄγνοιαν, δι’ ἧσ ἀνήκεστοσ ἡ κακία τοῖσ πολλοῖσ συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 2:3)
• καὶ δεῖ τῶν ψυχικῶν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀριθμεῖν τὴν ἄνοιαν, δι’ ἧσ ἀνήκεστοσ ἡ κακία τοῖσ πολλοῖσ συνοικεῖ καὶ συγκαταβιοῖ καὶ συναποθνῄσκει. (Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 2 8:2)
• λυπουμένῳ μὲν μῦθοσ εὐμενὴσ φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· (Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 2 2:2)
• ἀνεπιτρόπευτα γὰρ ἐάσαντεσ αὐτὰ καὶ τέχνησ καὶ προνοίασ ἔρημα μόναισ ταῖσ τῶν ὑλῶν οἰακιζόμενα Ῥοπαῖσ, οὐδαμοῦ δυνάμεωσ οὐδεμιᾶσ τῆσ μὲν ἑλκούσησ τὸ προσῆκον ἑαυτῇ, τῆσ δ’ ἀπωθούσησ τὸ ἀλλότριον, τῆσ δ’ ἀλλοιούσησ τε καὶ προσφυούσησ τὸ θρέψον, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ οὐκ ἂν εἰήμεν καταγέλαστοι περί τε τῶν φυσικῶν ἐνεργειῶν διαλεγόμενοι καὶ πολὺ μᾶλλον ἔτι περὶ τῶν ψυχικῶν καὶ συμπάσησ γε τῆσ ζωῆσ. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 33)
• τὸ μὲν γὰρ ἥδεσθαι τῶν ψυχικῶν, ἑκάστῳ δ’ ἐστὶν ἡδὺ πρὸσ ὃ λέγεται φιλοτοιοῦτοσ, οἱο͂ν ἵπποσ μὲν τῷ φιλίππῳ, θέαμα δὲ τῷ φιλοθεώρῳ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 83:2)

Similar forms

• ψυχικῶν (12)
• ψυχικὰς (6)
• ψυχικοῖς (6)
• ψυχικόν (4)
• ψυχικοῦ (4)
• ψυχικῆς (3)
• ψυχικάς (2)
• ψυχικῶς (2)
• ψυχικήν (2)
• ψυχικὸν (2)
• ψυχική (2)
• ψυχικαῖς (2)
• ψυχικὴν (2)
• ψυχικαὶ (1)
• ψυχικοί (1)
• ψυχικαί (1)
• ψυχικὸς (1)
• ψυχικῷ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary