χαίρω
Non-contract Verb;
Transliteration:
Principal Part:
χαίρω
Structure:
χαίρ
(Stem)
+
ω
(Ending)
Etym.: Root XAR
Sense
- to be full of cheer, i.e. calmly happy or well off
- (on meeting or parting, as an imperative) be well; farewell, be glad, God speed, greetings, hail, joy(‐fully), rejoice (as a salutation)
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ καταλύσω ἐκ πόλεων Ἰούδα καὶ ἐκ διόδων Ἱερουσαλὴμ φωνὴν εὐφραινομένων καὶ φωνὴν χαιρόντων, φωνὴν νυμφίου καὶ φωνὴν νύμφησ, ὅτι εἰσ ἐρήμωσιν ἔσται πᾶσα ἡ γῆ. (Septuagint, Liber Ieremiae 7:32)
- οἷσ καὶ δικαίωσ ἄν τισ ἐπιτιμήσειεν, ὅτι συνειδότεσ πολλοὺσ καὶ μεγάλουσ οἴκουσ ὑπὸ τῶν κολακευόντων ἀναστάτουσ γεγενημένουσ καὶ μισοῦντεσ ἐπὶ τῶν ἰδίων τοὺσ ταύτην ἔχοντασ τὴν τέχνην ἐπὶ τῶν κοινῶν οὐχ ὁμοίωσ διάκεισθε πρὸσ αὐτούσ, ἀλλὰ κατηγοροῦντεσ τῶν προσιεμένων καὶ χαιρόντων τοῖσ τοιούτοισ αὐτοὶ μᾶλλον φαίνεσθε τούτοισ πιστεύοντεσ ἢ τοῖσ ἄλλοισ πολίταισ. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 16 1:2)
- ἐπεὶ τοίνυν, ὦ Κράτων, δεινήν τινα ταύτην κατηγορίαν ἐκ πολλοῦ, οἶμαι, παρεσκευασμένοσ κατηγόρηκασ ὀρχήσεών τε καὶ αὐτῆσ ὀρχηστικῆσ, καὶ προσέτι ἡμῶν γε τῶν χαιρόντων τῇ τοιαύτῃ θέᾳ ὡσ ἐπὶ φαύλῳ καὶ γυναικείῳ πράγματι μεγάλην σπουδὴν ποιουμένων, ἄκουσον ὅσον τοῦ ὀρθοῦ διημάρτηκασ καὶ ὡσ λέληθασ σεαυτὸν τοῦ μεγίστου τῶν ἐν τῷ βίῳ ἀγαθῶν κατηγορῶν. (Lucian, De saltatione, (no name) 1:1)
- χαιρόντων πόνοι· (Euripides, Heracles, episode, anapests 4:9)
- οὗτοσ ὁ τὸ σχῆμα εὐσταλὴσ καὶ κόσμιοσ τὸ βάδισμα καὶ σωφρονικὸσ τὴν ἀναβολὴν ἑώθεν μυρία ὅσα περὶ ἀρετῆσ διεξιὼν καὶ τῶν ἡδονῇ χαιρόντων κατηγορῶν καὶ τὸ ὀλιγαρκὲσ ἐπαινῶν, ἐπειδὴ λουσάμενοσ ἀφίκοιτο ἐπὶ τὸ δεῖπνον καὶ ὁ παῖσ μεγάλην τὴν κύλικα ὀρέξειεν αὐτῷ ‐ τῷ ζωροτέρῳ δὲ χαίρει μάλιστα ‐ καθάπερ τὸ Λήθησ ὕδωρ ἐκπιὼν ἐναντιώτατα ἐπιδείκνυται τοῖσ ἑωθινοῖσ ἐκείνοισ λόγοισ, προαρπάζων ὥσπερ ἴκτινοσ τὰ ὄψα καὶ τὸν πλησίον παραγκωνιζόμενοσ, καρύκησ τὸ γένειον ἀνάπλεωσ, κυνηδὸν ἐμφορούμενοσ, ἐπικεκυφὼσ καθάπερ ἐν ταῖσ λοπάσι τὴν ἀρετὴν εὑρήσειν προσδοκῶν, ἀκριβῶσ τὰ τρύβλια τῷ λιχανῷ ἀποσμήχων ὡσ μηδὲ ὀλίγον τοῦ μυττωτοῦ καταλίποι, μεμψίμοιροσ ἀεί, κἂν τὸν πλακοῦντα ὅλον ἢ τὸν σῦν μόνοσ τῶν ἄλλων λάβῃ,^ ὅ τι περ λιχνείασ καὶ ἀπληστίασ ὄφελοσ, μέθυσοσ καὶ πάροινοσ οὐκ ἄχρι ᾠδῆσ καὶ ὀρχηστύοσ μόνον, ἀλλὰ καὶ λοιδορίασ καὶ ὀργῆσ. (Lucian, Timon, (no name) 53:5)
