Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 132:

(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 132:)

βούλεται γὰρ μάλιστά γε οὐ μόνον συλλυπεῖσθαι ὁ φίλοσ τῷ φίλῳ, ἀλλὰ καὶ τὴν αὐτὴν λύπην, οἱο͂ν διψῶντι συνδιψῆν, εἰ ἐνεδέχετο, ὅτι μὴ ἐγγύτατα. ὁ δ’ αὐτὸσ λόγοσ καὶ ἐπὶ τοῦ χαίρειν· <τὸ γὰρ χαίρειν> μὴ δι’ ἕτερόν τι, ἀλλὰ δι’ ἐκεῖνον, ὅτι χαίρει, φιλικόν.