ὕπτιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ὕπτιος
ὕπτιη
ὕπτιον
Structure:
ὑπτι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- laid back, laid on one's back, backwards, falling backwards
- with the under side uppermost, the hollow of, upturned, with the hollow uppermost, with the concave side uppermost, with the bottom uppermost, on the back
- sloping evenly
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ γὰρ ἂν ἡδὺ τὸ θέαμα γένοιτο, τοὺσ μὲν δακρυοντασ αὐτῶν ὁρᾶν, τοὺσ δὲ καὶ ἱκετεύοντασ ἀφεθῆναι, ένίουσ δὲ μόλισ κατιόντασ καὶ ἐπὶ τράχηλον ὠθοῦντοσ τοῦ Ἑρμοῦ ὅμωσ ἀντιβαίνοντασ καὶ ὑπτίουσ ἀντερείδοντασ οὐδὲν δέον. (Lucian, Dialogi mortuorum, 2:4)
- αἵ τε γὰρ πέρδικεσ ἐν τῷ προφεύγειν τοὺσ νεοττοὺσ ἐθίζουσιν ἀποκρύπτεσθαι καὶ προΐσχεσθαι βῶλον ἀνθ’ ἑαυτῶν τοῖσ ποσὶν ὑπτίουσ ἀναπεσόντασ· (Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 9 12:2)
- τόν τ’ ἰχθυόρρουν ποταμὸν Ὑπερείδην περᾷσ, ὃσ ἠπίαισ φωναῖσιν, ἔμφρονοσ λόγου κόμποισ παφλάζων, ὑπτίοισ πυκνώμασι πρὸσ πᾶν ἀπαντῶν κλῇθρ’ ὅταν λύσασ ἔχῃ, μισθωτὸσ ἄρδει πεδία τοῦ δεδωκότοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 27 2:5)
- ὑπὲρ δὲ τὰσ πυγὰσ ἑκάστῳ αὐτῶν κράμβη ἐκπέφυκε μακρὰ ὥσπερ οὐρά, θάλλουσα ἐσ ἀεὶ καὶ ὑπτίου ἀναπίπτοντοσ οὐ κατακλωμένη. (Lucian, Verae Historiae, book 1 23:13)
- "’ καὶ δύ’ ἁρπάσασα κατέπιεν, ὥσθ’ ὑπτίουσ ὑπὸ τοῦ γέλωτοσ καταπεσεῖν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 33 1:11)
- ὁ δὲ παράσιτοσ πάντα καλῶσ ἔχειν οἰόμενοσ καὶ πεπιστευκὼσ μὴ ἄλλωσ ταῦτα ἔχειν ἄμεινον ἢ ἔχει, μετὰ πολλῆσ ἀδείασ καὶ γαλήνησ, οὐδενὸσ αὐτῷ τοιούτου παρενοχλοῦντοσ, ἐσθίει καὶ κοιμᾶται ὕπτιοσ ἀφεικὼσ τοὺσ πόδασ καὶ τὰσ χεῖρασ ὥσπερ Ὀδυσσεὺσ τῆσ Σχερίασ ^ ἀποπλέων οἴκαδε. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 11:6)
- ὁ δὲ βέλτιστοσ Διογένησ παροικεῖ μὲν Σαρδαναπάλλῳ τῷ Ἀσσυρίῳ καὶ Μίδᾳ τῷ Φρυγὶ καὶ ἄλλοισ τισὶ τῶν πολυτελῶν ἀκούων δὲ οἰμωζόντων αὐτῶν καὶ τὴν παλαιὰν τύχην ἀναμετρουμένων γελᾷ τε καὶ τέρπεται, καὶ τὰ πολλὰ ὕπτιοσ κατακείμενοσ ᾄδει μάλα τραχείᾳ καὶ ἀπηνεῖ τῇ φωνῇ τὰσ οἰμωγὰσ αὐτῶν ἐπικαλύπτων, ὥστε ἀνιᾶσθαι τοὺσ ἄνδρασ καὶ διασκέπτεσθαι μετοικεῖν οὐ φέροντασ τὸν Διογένην. (Lucian, Necyomantia, (no name) 18:6)
- ὕπτιοσ δὲ λαί̈νουσ ὀρθοστάτασ ἔδευσεν ἐκπνέων βίον. (Euripides, Heracles, episode, lyric 3:2)
- ἐπίπαστα λείξασ δημιόπραθ’ ὁ βάσκανοσ ῥέγκει μεθύων ἐν ταῖσι βύρσαισ ὕπτιοσ. (Aristotle, Prologue 3:19)
- κᾆθ’ ὕπτιοσ ὢν ἀναχάσκων ὀβολὸν κατεβρόχθισα· (Aristophanes, Birds, Agon, epirrheme 1:5)