ὑπόλοιπος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ὑπόλοιπος
ὑπόλοιπον
Structure:
ὑπολοιπ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- left behind, staying behind, those who remained alive
- still remains, remained to be done
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- φοβούμενοσ δὲ τοὺσ Μακεδόνασ, μὴ εἰσ τὰ ὑπόλοιπα τῆσ στρατείασ ἀπαγορεύσωσι, τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ εἰάσε κατὰ χώραν, τοὺσ δὲ ἀρίστουσ ἔχων ἐν Ὑρκανίᾳ μεθ’ ἑαυτοῦ, δισμυρίουσ πεζοὺσ καὶ τρισχιλίουσ ἱππεῖσ, προσέβαλε, λέγων ὡσ νῦν μὲν αὐτοὺσ ἐνύπνιον τῶν βαρβάρων ὁρώντων, ἂν δὲ μόνον ταράξαντεσ τὴν Ἀσίαν ἀπίωσιν, ἐπιθησομένων εὐθὺσ ὥσπερ γυναιξίν. (Plutarch, Alexander, chapter 47 1:1)
- τὸν δὲ Τίτον φιλοτιμούμενον πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ οὐ μετρίωσ παρώξυνε τὰ τοιαῦτα, διὸ καὶ τὰ ὑπόλοιπα τῶν πραγμάτων ἔπραττε καθ’ ἑαυτόν, ἐλάχιστα φροντίζων τῶν Αἰτωλῶν. (Plutarch, Titus Flamininus, chapter 9 4:1)
- διὸ καὶ Λεοντίδοσ τῆσ ἀρίστησ ἀποθανούσησ, εὐθύσ τε μετὰ σοῦ τότε πολὺν λόγον εἴχομεν οὐκ ἀμοιροῦντα παραμυθίασ φιλοσόφου, καὶ νῦν, ὡσ ἐβουλήθησ, τὰ ὑπόλοιπα τῶν λεγομένων εἰσ ’τὸ μίαν εἶναι καὶ τὴν αὐτὴν ἀνδρὸσ καὶ γυναικὸσ ἀρετὴν προσανέγραψά σοι, τὸ ἱστορικὸν ἀποδεικτικὸν ἔχοντα καὶ πρὸσ ἡδονὴν μὲν ἀκοῆσ οὐ συντεταγμένα εἰ δὲ τῷ πείθοντι καὶ τὸ τέρπον ἔνεστι φύσει τοῦ παραδείγματοσ, οὐ φεύγει χάριν ἀποδείξεωσ συνεργὸν ὁ λόγοσ οὐδ’ αἰσχύνεται ταῖσ Μούσαισ τὰσ Χάριτασ συγκαταμιγνὺσ καλλίσταν συζυγίαν, ὡσ Εὐριπίδησ φησίν, ἐκ τοῦ φιλοκάλου μάλιστα τῆσ ψυχῆσ ἀναδούμενοσ τὴν πίστιν. (Plutarch, Mulierum virtutes, 1:2)
- ὅσα δ’ ἦν ἔτι ὑπόλοιπα, πάντα λαβόντεσ ᾤχοντο. (Demosthenes, Speeches 41-50, 71:4)
- ταῦτα δέ μου λέγοντοσ καὶ διαμαρτυρομένου, κακά με πολλὰ εἰπόντεσ ὁ μὲν Θεόφημοσ ἠκολούθει μόλισ, διατριβὰσ ἐμποιῶν καὶ φάσκων βούλεσθαι καὶ αὐτόσ τινασ παραλαβεῖν μάρτυρασ ταῦτα δ’ ἔλεγεν τεχνάζων τοῦ χρόνον ἐγγενέσθαι, ὁ δ’ Εὐέργοσ οὑτοσὶ εὐθὺσ ἐκ τῆσ πόλεωσ μεθ’ ἑτέρων ὁμοίων αὑτῷ ἐλθὼν εἰσ ἀγρόν, τὰ ὑπόλοιπα σκεύη, εἴ τινα τῇ προτεραίᾳ ἐν τῷ πύργῳ ἦν καὶ οὐκ ἔτυχεν ἔξω ὄντα, ἐπειδὴ δ’ ἐγὼ ἦλθον, διὰ τὴν χρείαν κατηνέχθη, ἐκβαλὼν τὴν θύραν ἥνπερ καὶ τῇ προτεραίᾳ ἐξέβαλον κακῶσ ἐνεστηκυῖαν, ᾤχετό μου λαβὼν τὰ σκεύη· (Demosthenes, Speeches 41-50, 81:1)
- ἀλλ’ ἐπεισελθόντεσ εἰσ τὸ χωρίον γεωργῶ δὲ πρὸσ τῷ ἱπποδρόμῳ, καὶ οἰκῶ ἐνταῦθα ἐκ μειρακίου πρῶτον μὲν ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ ᾖξαν, ὡσ δὲ οὗτοι διαφεύγουσιν αὐτοὺσ καὶ ἄλλοσ ἄλλῃ ἀπεχώρησαν, ἐλθόντεσ πρὸσ τὴν οἰκίαν καὶ ἐκβαλόντεσ τὴν θύραν τὴν εἰσ τὸν κῆπον φέρουσαν Εὐέργόσ τε οὑτοσὶ ὁ ἀδελφὸσ ὁ Θεοφήμου καὶ Μνησίβουλοσ ὁ κηδεστὴσ αὐτοῦ, οἷσ οὐδεμίαν δίκην ὠφλήκειν οὐδὲ προσῆκεν αὐτοὺσ ἅπτεσθαι τῶν ἐμῶν οὐδενόσ, εἰσελθόντεσ ἐπὶ τὴν γυναῖκά μου καὶ τὰ παιδία ἐξεφορήσαντο ὅσα ἔτι ὑπόλοιπά μοι ἦν σκεύη ἐν τῇ οἰκίᾳ. (Demosthenes, Speeches 41-50, 70:1)