Sense

1. absolute ruler (i.e. of gods, kings)
2. (with negative connotation) tyrant, dictator, despot

Examples

• τὸν δὲ ἀποκρίνασθαι Ἁρμόδιον καὶ Ἀριστογείτονα, ὅτι τὸν ἕτερον τοῖν τυράννοιν ἔκτειναν καὶ τυραννίδα ὅτι κατέλυσαν. (Arrian, Anabasis, book 4, chapter 10 3:2)

Similar forms

• τύραννος (399)
• τύραννον (354)
• τυραννίδος (279)
• τυράννου (274)
• τυραννίδα (261)
• τυράννων (238)
• τυράννους (181)
• τύραννοι (109)
• τυραννίδι (98)
• τυράννοις (93)
• τυράννῳ (93)
• τυραννὶς (75)
• τυραννεῖν (56)
• τυραννίς (46)
• τυραννίδας (36)
• τυραννικὸν (28)
• τυραννίδες (26)
• τυραννικὴν (26)
• τυραννήσας (22)
• τύραννε (20)
• τυραννικῶς (19)
• τυραννικόν (16)
• τυραννίδων (15)
• τυραννικὸς (15)
• τυραννικὰ (14)
• τυραννικῶν (13)
• τυραννικῆς (12)
• τυραννοῦντα (12)
• τυραννικοῦ (10)
• τυραννίδ (10)
• τυραννικός (10)
• τυραννοῦντι (8)
• τυραννίσιν (8)
• τυραννίσι (8)
• τύραννός (8)
• τυραννικὴ (7)
• τυραννεύσας (6)
• τυραννικοὺς (6)
• τυραννικήν (6)
• τυραννεῖον (6)
• τυραννῶν (6)
• τυραννικὰς (5)
• τυραννικούς (5)
• τυραννῆσαι (4)
• τυραννική (4)
• τυραννικαὶ (3)
• τύραννοί (3)
• τυραννεῖ (3)
• τυραννοῦσι (3)
• τυραννεῖς (3)
• τυραννικά (3)
• τύραννόν (3)
• τυραννεύων (3)
• τυραννικοῖς (3)
• τυραννικῷ (3)
• Τυραννίων (3)
• τυραννεῖα (2)
• τυραννήσειν (2)
• τυραννοῦσιν (2)
• τύραννα (2)
• τυραννίης (2)
• τυραννικῇ (2)
• τυραννικοὶ (2)
• τυραννεύειν (2)
• τυραννικαί (2)
• τυραννεύει (2)
• τυραννεῦσαι (1)
• τυραννείων (1)
• τυραννιῶντι (1)
• τυραννον (1)
• τυραννείοις (1)
• τυραννεύσῃ (1)
• τυραννῆσθε (1)
• τυραννίδι] (1)
• τυραννήσει (1)
• τύραννον‐‐οἱ (1)
• τύρανν (1)
• τυραννῇ (1)
• τυραννὶ (1)
• τυραννιῶν (1)
• τυραννήσεις (1)
• τυραννικοί (1)
• τυράννοιν (1)
• Τυράννιος (1)
• τυραννιῶσιν (1)
• τυραννητέον (1)
• τυράννοισι (1)
• τυραννοῦ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary