Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μόναρχος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: μόναρχος μόναρχη μόναρχον

Structure: μοναρχ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. one who rules alone, a monarch, sovereign
  2. sovereign
  3. Dictator

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative μόναρχος μόνάρχη μόναρχον
Genitive μονάρχου μόνάρχης μονάρχου
Dative μονάρχῳ μόνάρχῃ μονάρχῳ
Accusative μόναρχον μόνάρχην μόναρχον
Vocative μόναρχε μόνάρχη μόναρχον
DualN/A/V μονάρχω μόνάρχᾱ μονάρχω
G/D μονάρχοιν μόνάρχαιν μονάρχοιν
PluralNominative μόναρχοι μό́ναρχαι μόναρχα
Genitive μονάρχων μόναρχῶν μονάρχων
Dative μονάρχοις μόνάρχαις μονάρχοις
Accusative μονάρχους μόνάρχᾱς μόναρχα
Vocative μόναρχοι μό́ναρχαι μόναρχα
Positive Comparative Superlative
Adjective μόναρχος μονάρχου μοναρχότερος μοναρχοτέρου μοναρχότατος μοναρχοτάτου
Adverb μονάρχως μοναρχότερον μοναρχότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Κύριε Κύριε, βασιλεῦ τῶν οὐρανῶν καὶ δέσποτα πάσησ κτίσεωσ, ἅγιε ἐν ἁγίοισ, μόναρχε, παντοκράτωρ, πρόσχεσ ἡμῖν καταπονουμένοισ ὑπὸ ἀνοσίου καὶ βεβήλου θράσει καὶ σθένει πεφρυαγμένου. (Septuagint, Liber Maccabees III 2:2)
  • ‐ ποῦ δὲ γυμνήτων μόναρχοι τοξοφόροι τε Φρυγῶν; (Euripides, Rhesus, choral, strophe 16)
  • ᾧ καὶ δῆλον ὅτι προσίεται τὴν τοῦ μονάρχου εὐσέβειαν. (Lucian, Phalaris, book 2 5:1)
  • ὦ ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ ἀριζήλωτοι Ἀθῆναι, δείξατε τὸν τῆσ Ἑλλάδοσ ὑμῖν καὶ τῆσ γῆσ τῆσδε μόναρχον. (Aristotle, Choral, anapests13)
  • κακ[ῶσ] μοι δοκεῖσ εἰδ[έν]αι, ὦ Πολύευκτε, σ[ύ τε] καὶ οἱ ταὐτὰ γι[γνώσκο]ντεσ, ὅτι οὔ[τε δῆμόσ] ἐστιν οὐδ[ὲ εἷ]σ ἐν τῇ οἰκουμένῃ οὔτε μόναρχοσ οὔτε ἔθνοσ μεγαλοψυχότερον τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων, τοὺσ δὲ συκοφαντουμένουσ τῶν πολιτῶν ὑπό τινων ἢ καθ’ ἕνα ἢ ἅθρουσ οὐ προίεται ἀλλὰ βοηθεῖ. (Hyperides, Speeches, 33:1)
  • οὔκουν ἔμοιγε χρώμενοσ διδασκάλῳ πρὸσ κέντρα κῶλον ἐκτενεῖσ, ὁρῶν ὅτι τραχὺσ μόναρχοσ οὐδ’ ὑπεύθυνοσ κρατεῖ. (Aeschylus, Prometheus Bound, episode, anapests 1:15)
  • μόναρχοσ γὰρ ὁ δῆμοσ γίνεται, σύνθετοσ εἷσ ἐκ πολλῶν· (Aristotle, Politics, Book 4 81:2)
  • ὁ δ’ οὖν τοιοῦτοσ δῆμοσ, ἅτε μόναρχοσ ὤν, ζητεῖ μοναρχεῖν διὰ τὸ μὴ ἄρχεσθαι ὑπὸ νόμου, καὶ γίνεται δεσποτικόσ, ὥστε οἱ κόλακεσ ἔντιμοι, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτοσ δῆμοσ ἀνάλογον τῶν μοναρχιῶν τῇ τυραννίδι. (Aristotle, Politics, Book 4 82:1)
  • καὶ γὰρ ὁ δῆμοσ εἶναι βούλεται μόναρχοσ. (Aristotle, Politics, Book 5 287:2)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION