뜻

1. 구원자, 여호수아, 구세주, 석방하는 사람

1. saviour, deliverer, preserver (often as an epithet of protecting gods, especially Zeus)

예문

• καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη. καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Deuteronomii 32:15)

  (70인역 성경, 신명기 32:15)

• οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Psalmorum 23:5)

  (70인역 성경, 시편 23:5)

• ἐγὼ γὰρ ἤλπισα ἐπὶ τῷ αἰωνίῳ τὴν σωτηρίαν ὑμῶν, καὶ ἦλθέ μοι χαρὰ παρὰ τοῦ ἁγίου ἐπὶ τῇ ἐλεημοσύνῃ, ἣ ἥξει ὑμῖν ἐν τάχει παρὰ τοῦ αἰωνίου σωτῆρος ὑμῶν. (Septuagint, Liber Baruch 4:22)

  (70인역 성경, 바룩서 4:22)

• καταφαγεῖν γὰρ οὐκ ἔχω, καὶ ταῦτα τοῦ σωτῆρος ἱερεὺς ὢν Διός. (Aristophanes, Plutus, Episode4)

  (아리스토파네스, Plutus, Episode4)

• ἐγὼ δέ - λείπει γάρ με τοῖσδ ἐν δώμασιν τροφὸν τέκνων οἰκουρόν, ἡνίκα χθονὸς μέλαιναν ὄρφνην εἰσέβαινε, παῖς ἐμός - σὺν μητρί, τέκνα μὴ θάνως Ἡρακλέους, βωμὸν καθίζω τόνδε σωτῆρος Διός, ὃν καλλινίκου δορὸς ἄγαλμ ἱδρύσατο Μινύας κρατήσας οὑμὸς εὐγενὴς τόκος. (Euripides, Heracles, episode 2:5)

  (에우리피데스, Heracles, episode 2:5)

유사 형태

• σωτηρίας (718)
• σωτηρίαν (524)
• σωτηρία (131)
• σωτήριον (96)
• σωτῆρα (86)
• σωτηρίου (80)
• σωτηρίᾳ (80)
• σωτῆρος (73)
• σωτὴρ (53)
• σωτήρια (41)
• σωτῆρας (34)
• σωτῆρι (33)
• σωτήριόν (27)
• σωτῆρες (24)
• σωτήρ (22)
• σωτηρίων (15)
• σωτήριος (13)
• σωτηρίης (12)
• σωτηρίῳ (10)
• σωτήρων (7)
• σωτηρίῃ (6)
• σωτηρίους (6)
• Σωτήριχος (6)
• σωτηρίη (5)
• σωτηρίην (5)
• σωτῆρσι (4)
• σωτῆρά (4)
• σωτῆρί (4)
• σωτηρίης‧ (3)
• σωτῆρ (3)
• σωτήριοι (3)
• σωτηρίαι (2)
• σωτῆρσιν (2)
• σωτηρίως (2)
• σωτήριον‧ (2)
• σωτήρ] (1)
• Σωτηρίδου (1)
• σωτηρίοις (1)
• Σωτηρίδαν (1)
• σωτη[ρίαν (1)
• Σωτήριχον (1)
• σωτῆρε (1)
• Σωτηρίδην (1)
• σωτήριοί (1)
• [σω]τῆρα (1)
• σωτήρι (1)
• [σωτηρί]ας (1)
• Σωτηρίχῳ (1)
• σωτῆρές (1)
• σωτῆράς (1)
• Σωτηρίδας (1)
• σωτῆρός? (1)

출처: Wiktionary 고전 그리스어 단어 목록