Hellas Alive Dictionary - συνοικεω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

συνοικέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνοικέω συνοικήσω

Structure: συν (Prefix) + οἰκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

to dwell together, to live with
to live together, cohabit, marriage
he is associated, being versed
are associated, to cling closely
to colonise jointly with, to be thickly peopled

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνοίκω	συνοίκεις	συνοίκει
	Dual		συνοίκειτον	συνοίκειτον
	Plural	συνοίκουμεν	συνοίκειτε	συνοίκουσιν*
Subjunctive	Singular	συνοίκω	συνοίκῃς	συνοίκῃ
	Dual		συνοίκητον	συνοίκητον
	Plural	συνοίκωμεν	συνοίκητε	συνοίκωσιν*
Optative	Singular	συνοίκοιμι	συνοίκοις	συνοίκοι
	Dual		συνοίκοιτον	συνοικοίτην
	Plural	συνοίκοιμεν	συνοίκοιτε	συνοίκοιεν
Imperative	Singular		συνοῖκει	συνοικεῖτω
	Dual		συνοίκειτον	συνοικεῖτων
	Plural		συνοίκειτε	συνοικοῦντων, συνοικεῖτωσαν
Infinitive		συνοίκειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συνοικων συνοικουντος	συνοικουσα συνοικουσης	συνοικουν συνοικουντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνοίκουμαι	συνοίκει, συνοίκῃ	συνοίκειται
	Dual		συνοίκεισθον	συνοίκεισθον
	Plural	συνοικοῦμεθα	συνοίκεισθε	συνοίκουνται
Subjunctive	Singular	συνοίκωμαι	συνοίκῃ	συνοίκηται
	Dual		συνοίκησθον	συνοίκησθον
	Plural	συνοικώμεθα	συνοίκησθε	συνοίκωνται
Optative	Singular	συνοικοίμην	συνοίκοιο	συνοίκοιτο
	Dual		συνοίκοισθον	συνοικοίσθην
	Plural	συνοικοίμεθα	συνοίκοισθε	συνοίκοιντο
Imperative	Singular		συνοίκου	συνοικεῖσθω
	Dual		συνοίκεισθον	συνοικεῖσθων
	Plural		συνοίκεισθε	συνοικεῖσθων, συνοικεῖσθωσαν
Infinitive		συνοίκεισθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συνοικουμενος συνοικουμενου	συνοικουμενη συνοικουμενης	συνοικουμενον συνοικουμενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνοικήσω	συνοικήσεις	συνοικήσει
	Dual		συνοικήσετον	συνοικήσετον
	Plural	συνοικήσομεν	συνοικήσετε	συνοικήσουσιν*
Optative	Singular	συνοικήσοιμι	συνοικήσοις	συνοικήσοι
	Dual		συνοικήσοιτον	συνοικησοίτην
	Plural	συνοικήσοιμεν	συνοικήσοιτε	συνοικήσοιεν
Infinitive		συνοικήσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συνοικησων συνοικησοντος	συνοικησουσα συνοικησουσης	συνοικησον συνοικησοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνοικήσομαι	συνοικήσει, συνοικήσῃ	συνοικήσεται
	Dual		συνοικήσεσθον	συνοικήσεσθον
	Plural	συνοικησόμεθα	συνοικήσεσθε	συνοικήσονται
Optative	Singular	συνοικησοίμην	συνοικήσοιο	συνοικήσοιτο
	Dual		συνοικήσοισθον	συνοικησοίσθην
	Plural	συνοικησοίμεθα	συνοικήσοισθε	συνοικήσοιντο
Infinitive		συνοικήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συνοικησομενος συνοικησομενου	συνοικησομενη συνοικησομενης	συνοικησομενον συνοικησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνῴκουν	συνῴκεις	συνῴκειν*
	Dual		συνῳκεῖτον	συνῳκείτην
	Plural	συνῳκοῦμεν	συνῳκεῖτε	συνῴκουν
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνῳκούμην	συνῴκου	συνῳκεῖτο
	Dual		συνῳκεῖσθον	συνῳκείσθην
	Plural	συνῳκούμεθα	συνῳκεῖσθε	συνῳκοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

γραφαὶ δὲ καὶ δίκαι λαγχάνονται πρὸσ αὐτόν, ἃσ ἀνακρίνασ εἰσ τὸ δικαστήριον εἰσάγει, γονέων κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶν ἀζήμιοι τῷ βουλομένῳ διώκειν, ὀρφανῶν κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, ἐπικλήρου κακώσεωσ αὗται δ’ εἰσὶ κατὰ τῶν ἐπιτρόπων καὶ τῶν συνοικούντων, οἴκου ὀρφανικοῦ κακώσεωσ εἰσὶ δὲ καὶ αὗται κατὰ τῶν ἐπιτρόπων, παρανοίασ, ἐάν τισ αἰτιᾶταί τινα παρανοοῦντα τὰ ὑπάρχοντα ἀπολλύναι, εἰσ δατητῶν αἱρ́εσιν, ἐάν τισ μὴ θέλῃ κοινὰ τὰ ὄντα νέμεσθαι, εἰσ ἐπιτροπῆσ κατάστασιν, εἰσ ἐπιτροπῆσ διαδικασίαν, εἰσ ἐμφανῶν κατάστασιν, ἐπίτροπον αὑτὸν ἐγγράψαι, κλήρων καὶ ἐπικλήρων ἐπιδικασίαι. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 56 6:1)
διὰ γὰρ τὴν ὑπερβολὴν τῆσ ἀτιμίασ ἑκάστησ ὑπομενούσησ ἑκουσίωσ τὸν θάνατον οὐ μόνον προνοεῖσθαι τῆσ τῶν συνοικούντων ἀσφαλείασ ὡσ κοινῆσ οὔσησ, ἀλλὰ καὶ πρὸσ ἀλλήλασ ἁμιλλᾶσθαι καθάπερ ὑπὲρ τῆσ μεγίστησ εὐδοξίασ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 33 4:2)
καὶ ἐπὶ τοῖσδε τὸν πόλεμον τόνδε ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον ἐψηφίσασθε, κατ’ ἀνδρῶν ποτὲ φίλων, κατὰ Σαβίνων ἐκγόνων τῶν ὑμῖν συνοικούντων. (Appian, The Foreign Wars, chapter 7:8)
ὅταν γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν ἀπολελεῖφθαι ἔρημοι, πολλάκισ ἐν Ῥώμῃ ὄντεσ, τοσούτου ὄχλου ἡμῖν ἀπαντῶντοσ καὶ τοσούτων συνοικούντων, ἔσθ’ ὅτε πλῆθοσ δούλων ἔχοντεσ. (Epictetus, Works, book 3, 2:1)
καὶ δὴ καὶ τό γε τέλοσ, ἂν πᾶσα ἀπορία περὶ τὴν ἀνίσωσιν τῶν πεντακισχιλίων καὶ τετταράκοντα οἴκων γίγνηται, ἐπίχυσισ δὲ ὑπερβάλλουσα ἡμῖν πολιτῶν διὰ φιλοφροσύνην τὴν τῶν συνοικούντων ἀλλήλοισ συμβαίνῃ καὶ ἀπορῶμεν, τὸ παλαιόν που ὑπάρχει μηχάνημα, ὃ πολλάκισ εἴπομεν, ἐκπομπὴ ἀποικιῶν, φίλη γιγνομένη παρὰ φίλων, ὧν ἂν ἐπιτήδειον εἶναι δοκῇ. (Plato, Laws, book 5 101:1)

Synonyms

to dwell together
- ἐνδιαιτάομαι (to live or dwell in)
- συνδιαιτάομαι (to dwell with or together)
- συμβιόω (to live with, to live together)
- συνδιάγω (to go through together, to live together)
to live together
- συμβιόω (to live with, to live together)
to colonise jointly with
- κατοικίζω (to colonise, people)
- συγκατοικίζω (to colonise jointly, join in colonising)
- συνοικίζω (to join in peopling or colonising)

Derived

ἀποικέω (to go away from home, to settle in a foreign country, emigrate)
διοικέω (to manage a house, to manage, control)
εἰσοικέω (to settle in)
ἐνοικέω (to dwell in, gave, to dwell in)
ἐξοικέω (to emigrate, to be completely inhabited)
ἐποικέω (to go as settler or colonist to, to settle in, to be settled with hostile views against)
κατοικέω (to dwell in, to settle in, to colonise)
μετοικέω (to change one's abode, remove to, to settle in)
οἰκέω (, I inhabit, I colonize)
παροικέω (to dwell beside, dwell along the coast of, to live near)
περιοικέω (to dwell round)
προδιοικέω (to regulate, order, govern)
προεποικέω (to colonise before)
προσοικέω (to dwell by or near, neighbouring tribes, to dwell in or near)
προσσυνοικέω (to settle with, in, join with)
ὑπεροικέω (to dwell above or beyond)
ὑποικέω (to dwell under: to lie hidden)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

συνοικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to dwell together

to live together

to colonise jointly with

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

συνοικέω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to dwell together

to live together

to colonise jointly with

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어