- ἡ μὲν οὖν συνέχεια τῆσ ὀργῆσ καὶ τὸ προσκρούειν πολλάκισ ἕξιν ἐμποιεῖ πονηρὰν τῇ ψυχῇ, ἣν ὀργιλότητα καλοῦσιν, εἰσ ἀκραχολίαν καὶ πικρίαν καὶ δυσκολίαν τελευτῶσαν, ὅταν ἑλκώδησ καὶ μικρόλυποσ ὁ θυμὸσ γένηται καὶ φιλαίτιοσ ὑπὸ τῶν τυχόντων ὡσ σίδηροσ ἀσθενὴσ καὶ λεπτὸσ ἀναχαρασσόμενοσ· (Plutarch, De cohibenda ira, section 31)
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 31)
- οἱ δὲ Πάρθοι διαστάντεσ ἐκ μήκουσ ἤρξαντο τοξεύειν ἅμα πανταχόθεν, οὐ τὴν ἀκριβῆ τοξείαν ἡ γὰρ συνέχεια καὶ πυκνότησ τῶν Ῥωμαίων οὐδὲ τῷ βουλομένῳ διαμαρτάνειν ἀνδρὸσ παρεῖχεν, εὐτόνουσ δὲ τὰσ πληγὰσ καὶ βιαίουσ διδόντεσ ἀπὸ τόξων κραταιῶν καὶ μεγάλων καὶ τῇ σκολιότητι τῆσ καμπῆσ ἠναγκασμένον τὸ βέλοσ ἀποστελλόντων. (Plutarch, chapter 24 5:1)
(플루타르코스, chapter 24 5:1)
- καί μοι λέγε ταύτασ λαβών, ἵν’ εἰδῆτε, ἡ ἐμὴ συνέχεια καὶ πλάνοι καὶ ταλαιπωρίαι καὶ τὰ πολλὰ ψηφίσματα, ἃ νῦν οὗτοσ διέσυρε, τί ἀπειργάσατο. (Demosthenes, Speeches 11-20, 317:1)
(데모스테네스, Speeches 11-20, 317:1)
- αἰτία δ’ οὐχ ἥκιστα ἡ συνέχεια τῶν χειμώνων, ἣν οὐδὲ κέραμοσ οὐδεὶσ ἐνέγκαι ἐλέγετο· (Aristides, Aelius, Orationes, 2:15)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 2:15)
- ὃ τοίνυν οὐδενὸσ ἧττον ἐθαυμάσθη τῶν εἰρημένων, ὅτε γὰρ ἡ συνέχεια τῶν πυρετῶν ἦν ἡμέρασ τετταράκοντα καὶ ἔτι πλείουσ, καί τινεσ καὶ τῶν λιμένων ἐπάγησαν καὶ τῆσ πρὸσ Ἐλαίᾳ θαλάττησ ὅσον ἐκ Περγάμου κατιόντι ὁ αἰγιαλὸσ ἐπέχει, τότε μοι προστάττει χιτωνίσκον ἐνδῦναι λινοῦν καὶ μηδ’ ὁτιοῦν ἄλλο, ἀλλ’ ἐν τούτῳ διακαρτερεῖν, καὶ προελθόντα ἐξ εὐνῆσ ἀπονίψασθαι ἐπὶ τῆσ κρήνησ ἔξω. (Aristides, Aelius, Orationes, 18:10)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 18:10)
- τῇ συνεχείᾳ τοῦ ἀκροβολισμοῦ μηδένα πελάσαι αὐτοῖσ ἄνευ πολλῶν τραυμάτων. (Arrian, chapter 15 8:1)
(아리아노스, chapter 15 8:1)
- ταύτησ τῆσ λέξεωσ ἡ εὐέπεια καὶ ἡ χάρισ ἐν τῇ συνεχείᾳ καὶ λειότητι γέγονε τῶν ἁρμονιῶν· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 2330)
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2330)
- οἱ δὲ Κορνικολανοὶ πολὺν μὲν χρόνον ἀνδρείωσ ἀπομαχόμενοι πολλὰσ τοῖσ προσβαλοῦσι πληγὰσ ἔδωκαν, κάμνοντεσ δὲ τῇ συνεχείᾳ τῶν πόνων καὶ οὐδὲ τὴν αὐτὴν ἔτι γνώμην ἅπαντεσ φυλάττοντεσ ̔τοῖσ μὲν γὰρ ἐδόκει παραδιδόναι τὴν πόλιν, τοῖσ δὲ μέχρι παντὸσ ἀντέχειν’ δι’ αὐτὸ τὸ στασιάζειν μάλιστα καταπονούμενοι κατὰ κράτοσ ἑάλωσαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 50 8:1)
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 50 8:1)